ខ្ញុំជាក្មេងស្រី!?

ភាគ21.

*បន្ទប់ផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់*
"គួរឱ្យអាណិតណាស់លោកអ៉ើយ បើបងស្រឡាញ់នាងមិនទៅសុំស្រឡាញ់នាងទៅ!នៅមកខឹងប្រច័ណ្ឌទាំងមិនមែនជាអ្វីនិងគ្នាចឹងសមអត់" Vernon ដោយតឹងចិត្តនិង Seungcheol ពេកក៏ដាក់មួយខ្សែរទៅ។

"មែនហើយតិច Joshua យកមុនបាត់ទៅគ្រាន់ប្រាប់" Mingyu និយាយតិចៗពេលអង្គុយលេងជាមួយ Wonwoo
"ពួកឯងទាំងពីរនិង ល្មមៗបានហើយកុំសូវស្អិតរមួតជាមួយគ្នាខ្លាំងពេកប្រយ័ត្នគេចាន់បានទៅ" Seungcheol រអ៊ូរទាំ។

"បងច្រណែនមែន? ខ្ញុំមិនខ្វល់ទេព្រោះនេះជាបន្ទប់ផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់ឯកជនរបស់ពួកយើង ទោះខ្ញុំចង់ថើបគ្នាឬក៏ធ្វើអ្វីផ្សេងក៏គ្នាអ្នកផ្សេងដឹងដែរ" Wonwoo ឌឺវិញ ហើយក៏ឡើងទៅអង្គុយពីលើ Mingyu ថែមទៀត ។

"ពួកបងកំពុងធ្វើអ្វីនិង បានហើយចូលប្រធានបទយើងវិញ និយាយទៅបង Cheol បងឯងគួរតែបញ្ចេញសកម្មភាពខ្លះទៅបានមានសង្ឃឹមខ្លះ និយាយទៅ
កាលពីសប្តាហ៍មុន ខ្ញុំបានឃើញ Hannie និង Joshua ឱប" Vernon ខ្សឹប។
"វាមិនអាចទេ ឯងប្រហែលច្រលំហើយ វាមិនអាចទៅរួចទេដែលនាងទៅឱបជាមួយ Joshua នោះ".

"ទេខ្ញុំមិនបានច្រលំទេ! នារីដែលឱបជាមួយ Joshua ថ្ងៃនោះមានសក់ពណ៍ទង់ដែងហើយនៅក្រុមហ៊ុននេះមនុស្សដែលមានសក់ពណ៌ហ្នឹងមានតែ Hannie ម្នាក់គត់"

"បានហើយឈប់និយាយទៅ Bonon" Seungcheol និយាយ​ដោយសង្កត់សំឡេងបន្តិតនៅត្រង់ឈ្មោះរបស់ Vernon ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​សមាជិក​របស់​គេ​សើច​ដាក់​គេ។ ទោះបីជាពួកគេលេងសើចជាមួយ
Seungcheol ដោយក៏ ក៏ព្រោះតែពួកគេចង់ឱ្យ Seungcheol បានសារភាពប្រាប់ទៅ Hannie ឱ្យបានឆាប់ ។

Seungcheol បានចំណាយពេលជិត 6 ឆ្នាំហើយដើម្បីលាក់បាំងពីទំនាក់ទំនងសមាជិកនៅក្នុងក្រុម គេមើលថែពួកគេឬក៏ធ្វើអ្វីផ្សេងដែលបីនាក់ទៀតចង់បាន ។ គេជាកូនម្នាក់ដែលត្រូវឪពុកម្ដាយគ្រប់គ្រង និងទើបតែមានសេរីភាពនៅប៉ន្មានខែនេះប៉ុណ្ណោះ គេត្រូវខូចចិត្ត និងមិនដែលសូវមានស្នាមញញឹមនោះទេ អ្នកទាំងបីគ្រាន់តែចង់ឱ្យ Leader របស់ខ្លួនរកឃើញនៅក្ដីសុខរបស់ខ្លួនដែលមានមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់តែប៉ុណ្ណោះ។
___________
"មើលមកខ្ញុំតើយ៉ាងមិចដែរ? ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា
ដូចមិនសូវសមសោះ ហើយពណ៌ក្រហមនិងសមនិងខ្ញុំអត់?" Jeonghan បានសួរម្តងហើយម្តងទៀត នៅពេលដែលគេបន្តវិលមុខនៅមុខកញ្ចក់ដោយសង្កេតមើលរ៉ូបស្បែកពណ៌ក្រហមជាមួយនិងស្បែកជើងកែងពណ៌ខ្មៅ។