flikken maastricht - one shots

2 under cover

Het was een typische regenachtige dag in Maastricht toen Eva van Dongen en Floris Wolfs het kantoor van commissaris Hoeben  binnenstapten. Ze hadden net een briefing gekregen over een nieuwe undercoveroperatie. Er was een internationaal opererende criminele organisatie die zich bezighield met mensenhandel, en de politie had aanwijzingen dat ze vanuit een luxueus vakantiepark in Zuid-Limburg opereerden. Om dichterbij te komen, moesten Wolfs en Eva zich voordoen als een stel dat een huisje huurde.

"Jullie moeten je voordoen als een koppel," zei Hoeben, terwijl hij een foto van het park op tafel legde. "Het park staat bekend om zijn exclusiviteit. Alleen rijke stellen komen daar. Jullie zullen moeten overtuigen als een verliefd stel om dichter bij de organisatie te komen."

Eva en Wolfs keken elkaar kort aan. Ze hadden vaker samengewerkt aan gevaarlijke zaken, maar doen alsof ze een stel waren, dat voelde anders. Toch knikten ze allebei zonder aarzeling. Dit was hun taak, en ze zouden het beste ervan maken.

Een paar dagen later arriveerden ze bij het vakantiepark, dat vol stond met dure auto's en prachtig onderhouden tuinen. Eva droeg een elegante jurk, Wolfs een strak pak. Ze moesten zich volledig in hun rol inleven om niet op te vallen.

Bij de receptie werden ze vriendelijk begroet en naar hun huisje geleid, een luxe villa met uitzicht op het meer. Toen ze eenmaal binnen waren, sloten ze de deur en haalden ze diep adem.

"Dit is wel wat anders dan ons politiebureau," merkte Eva op terwijl ze om zich heen keek naar het luxueuze interieur. Ze probeerde de spanning te verlichten met een grapje, maar voelde de ongemakkelijke ondertoon in hun situatie.

"Zeker," antwoordde Wolfs. "Maar we hebben werk te doen. Vanaf nu zijn we een verliefd stel, Eva. We moeten onze rol serieus nemen, anders valt het op."

Eva knikte, al voelde ze een lichte spanning in haar buik. Ze waren altijd goed in hun werk, maar deze situatie vroeg om meer dan alleen professionele chemie. Dit zou persoonlijker worden dan ooit.

De eerste dagen van hun undercoveroperatie verliepen zonder problemen. Ze gedroegen zich als een verliefd stel, aten samen, wandelden hand in hand door het park, en dineerden met andere stellen. Eva merkte echter dat het steeds moeilijker werd om de grens tussen doen alsof en echte gevoelens te bewaren. Elke keer als Wolfs haar hand vastpakte of haar speels plaagde, voelde ze een warmte die ze niet kon negeren. Ze had altijd een bijzondere band met hem gehad, maar dit was anders. Dit was intiem.

Wolfs leek echter kalm en professioneel. Zijn houding was zoals altijd ontspannen en gefocust op de zaak, alsof hij totaal niet onder de indruk was van hun nieuwe rol. Eva probeerde diezelfde onverschilligheid te behouden, maar haar hart begon langzaamaan een ander verhaal te vertellen.

Op een avond, na een lange dag, zaten ze samen op de bank in hun villa. Buiten klotste het water van het meer zachtjes tegen de oever en de lucht was gevuld met de geur van dennenbomen. Wolfs had een fles wijn opengemaakt, en Eva kon de lichte spanning in de lucht voelen.

"Zou je denken dat een stel zoals wij echt verliefd is?" vroeg Eva plotseling, terwijl ze een glas wijn vasthield en naar hem keek.

Wolfs lachte kort. "Dat hoop ik wel. We moeten overtuigend zijn voor deze operatie."

Eva glimlachte, maar onder die glimlach schuilde iets wat ze al dagen probeerde te onderdrukken. Ze besloot de vraag die haar al die tijd dwarszat te stellen. "Vind je het moeilijk om te doen alsof?"

Wolfs keek haar aan, zijn blik iets serieuzer nu. Hij leunde iets dichter naar haar toe, zodat hij haar recht in de ogen kon kijken. "Eigenlijk wel," zei hij, zijn stem zachter. "Ik ben altijd gefocust op de zaak, maar dit... dit is anders."

Eva voelde haar hart sneller kloppen. Ze wist wat hij bedoelde, maar durfde het niet direct te benoemen. "Anders hoe?" vroeg ze voorzichtig.

Wolfs glimlachte flauwtjes en keek even naar zijn glas wijn voordat hij weer naar haar opkeek. "Het is moeilijk om te doen alsof we een stel zijn, zonder dat het... echt voelt."

Zijn woorden hingen in de lucht, en Eva wist dat dit het moment was waar ze bang voor was geweest. Haar gevoelens voor Wolfs waren de afgelopen dagen sterker geworden, maar ze wist niet of hij hetzelfde voelde. Tot nu.

Ze besloot haar moed bij elkaar te rapen. "Voor mij voelt het ook echt, Wolfs," gaf ze zachtjes toe, haar stem breekbaar.

Wolfs keek haar aan, zijn ogen verzachtten. "Eva, ik heb altijd iets voor je gevoeld. Maar ik wist niet of ik het ooit moest zeggen. We zijn collega's, en we hebben zo'n sterke samenwerking... ik wilde dat niet verpesten."

Eva glimlachte nerveus, haar hart bonzend in haar borst. "Ik had hetzelfde. Maar hier, in deze situatie, werd het zo duidelijk. Misschien kunnen we niet langer doen alsof."

Er viel een stilte, een geladen moment waarin ze elkaar recht in de ogen keken. Toen, zonder woorden, boog Wolfs zich langzaam naar haar toe. Zijn lippen raakten die van haar, zacht en teder. Eva beantwoorde de kus zonder aarzeling, alsof dit moment al weken in de lucht hing. Het voelde alsof alles op zijn plek viel. Ze waren altijd een team geweest, maar nu waren ze meer.

Toen ze elkaar loslieten, bleef Eva dicht tegen hem aan zitten, haar hoofd rustend tegen zijn schouder. Ze voelden beiden de opluchting van eindelijk hun gevoelens toegeven.

"Wat nu?" fluisterde ze.

Wolfs lachte zachtjes. "We blijven doen wat we altijd doen: samen werken. Alleen dit keer is het niet meer doen alsof."

Eva glimlachte en sloot haar ogen, zich voor het eerst in lange tijd volledig op haar gemak voelend. De zaak was nog niet voorbij, maar wat hen betrof, waren ze eindelijk waar ze hoorden te zijn – bij elkaar.

De volgende ochtend begon hun dag zoals gewoonlijk, maar er hing een nieuwe sfeer tussen hen. De gevoelens die ze de afgelopen dagen hadden onderdrukt, waren nu open en eerlijk. Wolfs en Eva werkten aan de zaak zoals altijd, maar met een nieuwe, stille verbondenheid die hun samenwerking nog sterker maakte.

Hoewel de undercoveroperatie uiteindelijk succesvol werd afgerond en de criminele organisatie werd ontmanteld, wisten Wolfs en Eva dat dit niet het belangrijkste was dat ze hadden gewonnen. Hun relatie, nu niet langer verborgen of onzeker, was eindelijk tot bloei gekomen. En dat voelde als de grootste overwinning van allemaal.

weer een deeltje en ik ben echt trots op mezelf want dees  is weer echt lang , wel korter dan de vorig maar wel 1015 woorden lang , moet er een vaste upload dag komen ?

<3