Dziedziczka Mafii.

Szacunek

Ogarnianie dokumentów i spraw związanych ze śmiercią mojego ojca zajęło mi cały dzień.

Ale w końcu ogarnęłam większość. Jednak sprawa ze śmiercią mojego ojca, była bardzo dziwna.

Prowadził jakieś dziwne interesy z facetem o amerykańskim nazwisku  Jared Smith. Z tego co doczytałam nie spotkali się, byli w kontakcie telefonicznym i e-mailowym.

Niestety nie mogłam włamać się na pocztę ojca. Musiałam skontaktować się z hakerem naszej rodziny.

Ktoś zapukał do drzwi. Spojrzałam na zegarek, była prawie 19:00.
- Proszę...

Do pokoju weszła Marii.
-  W czym mogę ci pomóc?
- Proszę Pani, mój ojciec przyszedł do pani. Jest wściekły.

- Och tak. Zaproś go do salonu. Za raz zejdę do niego. - dziewczyna miała już wyjść, ale ją zatrzymałam- Marii?

- Tak, proszę pani?
- Czy chcesz wrócić do domu?
- Nie, nigdy. Wolę sprzątać tutaj, niż wrócić do tego tyrana, on jeśli nie tutaj, odda mnie gdzieś indziej żebym spłaciła swoimi usługami, jego długi.

- Dobrze. Zrób to co powiedziałam. Ja to załatwię.

Dziewczyna poszła. Ja zastanawiałam się dokładnie co powiem temu tyranowi. Nie pozwolę skrzywdzić tego dzieciaka.

Ruszyłam korytarzem do salonu. Gdy weszłam zobaczyłam faceta w średnim wieku. Mógł mieć 50 może 55 lat. Był gruby i nie zbyt przystojny.

Podeszłam do niego. Wyciągnął rękę w moim kierunku, ale ja zlekceważyłam ten gest i przeszłam obok siadając na fotelu, który napewno był do wymiany.

- A więc moja droga, cieszę się że możemy porozmawiać.
- Po pierwsze, zwracaj się do mnie z należytym szacunkiem. Jestem twoim Donem nie, księżniczką do uratowania.

- Mam szanować kobietę?! Śmiech na sali. - śmieć nie miał szacunku do kobiet. Nie ważne czy byłam o wiele wyżej postawiona niż on.

- Czyli się nie dogadamy. Panowie?! - dwóch moich ludzi weszło do salonu. - Zabierzcie tego pana na dół. Trzeba go nauczyć szacunku.

- Ty mała suko. Nie będziesz mi tutaj.... - Ale już nie dokończył moi ludzie zabrali go z salonu i zawlekli w stronę piwnicy.

Oni go nauczą szacunku. Już ja się o to postaram.

Było już dosyć późno, a ja zgłodniałam. Postanowiłam zjeść coś przed zejściem do naszego gościa do piwnicy.

Poszłam do kuchni. Kucharka jeszcze krzątała się, sprzątając po kolacji.

- Dobry wieczór, czy nie przeszkadzam? - wystraszyła się moją obecnością, ale uśmiechnęła się uprzejmie.
- Oczywiście że nie. Jak mogę Pani pomóc- zapytała uprzejmie.

- Wiem że skończyłaś już pracę, ale czy mogę uszykować sobie kanapkę?? Nie jadłam kolacji przez pracę. A jestem głodna już.

- To pani kuchnia, Panno Julio, ja uszykuje coś do zjedzenia to nie problem.
- Nie nie, koniec pracy to koniec. Ja sobie szybko coś przekąszę, czeka mnie jeszcze, praca w piwnicy. - uśmiechnęłam się do starszej pani. Miała około 60 lat, siwe włosy związane w wysoki kok, starannie wyprasowany i czysty strój, chociaż była cały dzień w kuchni, wyglądała bardzo schludnie.

- Jak pani sobie życzy, Panno Julio. - Ściągnęła fartuch i już miała wyjść ale odwróciła się do mnie na chwilę- dziękuję za pomoc Marii, to bardzo dobre dziecko, pracowita dziewczyna, ale jednak jeszcze dziecko. Wiele razy płakała, że nie może się uczyć. Dzięki Pani będzie miała wykrztalcenie.