"ဗျာ"
"ငါ့အခန်းထဲလိုက်ခဲ့"
ထယ်ယောင်းကြောက်ကြောက်နှင့်သာ လိုက်သွားခဲ့ရသည် အထဲရောက်လျှင် ဘာဆက်ဖြစ်မှန်းမသိ ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့်သာ
"ဒီလာခဲ့"
ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေသော ဂျွန်အီသန်သာဟာ ထယ်ယောင်းကို လက်ရက်ခေါ်ကာ ပေါင်ပေါ်ထိုင်ရန် အမိန့်ပေးနေသလိုပင်
"ကျုပ်ပြောမယ် သေချာနားထောင်"
"ဟုတ်"
"ကျုပ်ခများကို လိုချင်တယ်"
"ဗျာ"
"ဟုတ်တယ် လိုချင်တယ် ခများပေးမလား"
"ကျ..တော်"
"မပေးဘူးလား!"
"တောင်းပန်ပါတယ် ကျတော့်ရဲ့ ကိုယ်ကျင့်သိက္ခာကိုမစော်ကားပါနဲ့"
"ကျုပ်က လိုချင်တယ်လို့ပဲပြောရသေးတာလေ"
"ကျေးဇူးပြုပြီး သွားခွင့်ပြုပါ"
"ကျုပ်ပြောနေတယ်လေ ကင်မ်ထယ်ယောင်း"
"တောင်းပန်ပါတယ် ကျတော်က အပေါ်စားမဟုတ်ပါ အွန့်"
စကားပင်ဆက်ပြောလို့မရအောင် ထိကပ်လာသော နှုတ်ခမ်းသားတစ်စုံ အလိုရမက်တွေနဲ့ ကြမ်းတမ်းစွာ နမ်းရှိုက်သည်ကို ထယ်ယောင်းမခံနိုင်သဖြင့် ဂျွန်အီသန်ရဲ့ ရင်ဘတ်ကိုသာ အဆက်မပြတ်ထုခဲ့သည်။ ဂျွန်အီသန်ဟာ အနမ်းတွေကိုရပ်ကာ
"သားကောင်ကိုမိမှ ပြန်လွှတ်ပေးတဲ့ မုဆိုးထဲကျုပ်မပါဘူး ကင်မ်ထယ်ယောင်း"
"အ့ ဟင့် တောင်းပန်ပါတယ် လွှတ်..လွှတ်ပေးပါ"
ခါးပတ်ကိုဖြုတ်ကာ သွယ်လျသော လက်တို့ကို ချီနှောင်ထားလိုက်သည် ထယ်ယောင်းဟာ ရုန်းစမြဲရုန်းနေဆဲ
ဂျွန်အီသန် ထယ်ယောင်းပြောလိုက်တဲ့စကားက
"ခများက သိပ်လှတော့ ကျုပ်အကောင်လည်းဘယ်ငြိမ်မတုန်း"
ဖြောင်းးး
ထယ်ယောင်းပါးရိုက်လိုက်သည်မှားပြီး ထယ်ယောင်းအမှားကြီး မှားသွားလေပြီ ရိုက်ခံလိုက်ရသည့် ဂျွန်အီသန်ရဲ့ ညာဘက်ပါးဟာ နီရဲနေပြီး နှုတ်ခမ်းထောင့်နားမှာ သွေးစို့နေလေသည်။
သွေးထွက်နေတဲ့နေရာကို လျှာနှင့်ထိုးကာ
