"ခများကအရမ်းလှတယ် ထယ်ယောင်း"
"မ..မဟုတ်တာ"
ရှက်နေသော ထိုကောင်လေးကိုဂျွန်အီသန် အူမယားဘဲမနေနိုင် ဆံပင်ကောက်ကောက်လေးနှင့်ထယ်ယောင်းကသိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းသည်
ထယ်ယောင်းရဲ့ခါးကို ကျန်ရှိသေးသော ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် ဆွဲဖက်လိုက် နှုတ်ခမ်းတို့ကိုနမ်းရှိုက်လာခဲ့သည် ဒီတစ်ခါအနမ်းတွင် ထယ်ယောင်းသည်မရုန်းနိုင် နူးညံသော အနမ်းဖြစ်တာကြောင့် သူကိုယ်တိုင်စီးမျောသည်
ခက်ပွပွအင်္ကျီအောက်သို့၀င်လာသော တကါတူးအပြည့်နှင့်လက်တစ်စုံ
"ကျုပ်လိုချင်တယ်"
"ဆေး..ဆေးရုံမှာလေ"
"စောက်ဂရုစိုက်မနေဘူး"
________________
ထယ်ယောင်းကို ကျန်ရှိနေသေးတဲ့ လက်တစ်ဖက်အားကိုသုံးကာ ကုတင်ပေါ်သို့ပစ်တင်လိုက်သည်
ဂျွန်အီသန်ဟာ သူ့ကိုယ်ပေါ်မာရှိတဲ့ အင်္ကျီက ကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးမကျန်အကုန်ဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်သည် အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားပြီး ထယ်ယောင်းကို အုပ်မိုးနမ်းတော့သည်
ဂျွန်အီသန်နှုတ်ခမ်းများဟာ ဖြူဖွေးနေသော လည်တိုင်ဆီသို့ ဆက်ဦးတည်သွားခဲ့သည်
"အ့ ဟင့်"
နမ်းနေတာကိုရပ်ပြီး ထယ်ယောင်းရဲ့လက်ကိုဆွဲယူကာ သူ့ဘောင်းဘီဂွကြားထဲသို့ ထည့်လိုက်သောကြောင့် ထယ်ယောင်းအသက်ရှူပင် ရပ်ချင်သလိုလိုပင်
"ဂျွန်.ဂျွန်အီသန် ငါ..ငါဆက်မလုပ်ချင်တော့ဘူး"
"နောက်ဆုတ်ဖို့မတွေးနဲ့ ဒီကောင်ကြီးတော်တော်ဖောင်းနေတာ ကျုပ်လက်သမားမလုပ်ချင်ဘူး"
"ငါ့လက်နဲ့ လုပ်ပေးမယ်လေနော်"
"နိုးပါ ကျုပ်က ခများအပေါက်ထဲထည့်ပြီးလုပ်တဲ့ဆက်ဆံရေးမျိုးလိုချင်တာ"
"ငါ့.ငါ့ကိုကော တာ၀န်ယူမှာမို့လား"
ဂျွန်အီသန်ခနတာ တွေဝေသွားရသည် သူစဉ်းစားနေသည် ထယ်ယောင်းက ယောင်္ကျားလေးပဲတာ၀န်မယူလည်းရတာပဲလေ
"အခြေအနေအရပေါ့"
"ကျေးဇူးပြုပြီးလွှတ်ပေးပါ ငါ့မင်းကိုမပေးနိုင်တော့ဘူး"
