eve geçtiğinde bir süre ikiside konuşmadı. barış ve semih, semihin masasının üstündeki nesneyi seyrettiler. korkutucuydu,kime korkutucu gelmezdi ki değil mi
"sence bu kutuyuda açmalı mıyız?"
"açalım,belki normal birşeydir,belkide bunlar kadar ürkütücü"
"bilmiyorum. açmalı mıyız"
"açmalıyız semih,bu gizem çözülmeli"
"haklısın. açalım o halde"
barış,eline aldığı teneke açacağını yerleştirdi.
"gözünü kapat"
semih ise gözünü kapatmıştı. tenekeyi ters çevirdi barış,ne çıkacaktı acaba.
bir adet kağıt,sadece kağıt. yemek,organ herhangi birşey yoktu. sadece kağıt vardı
"imdat"
"efendim abi"
"aç gözünü ve şu kağıda bak"
"abi"
"aynı şeyi mi düşünüyoruz semih"
"evet,birisi daha benim gibi yapmış olmalı"
"peki napacağız"
"tabikide kurtaracağız abi"
"ikimiz mi"
"ikimiz"
aklımda gine birşeyler var
kısa bölüm yaptım o yüzden takmayın çok
neyse seviyom sizi
baiiii
