Historyjki

2

Magiczne Przygody Księżniczek

W krainie Eldoria, gdzie niebo w nocy lśniło jak diamenty, a lasy były pełne tajemnic, mieszkały dwie najlepsze przyjaciółki — Eliza i Maja. Eliza miała długie, kasztanowe włosy, a Maja była drobna, z krótkim blond bobem. Obie miały jedno marzenie: odkryć magiczny świat, o którym słyszały w opowieściach dorosłych.

Pewnego dnia, wędrując przez zaczarowany las, natknęły się na stare, pokryte mchem drzwi. Na ich szczycie widniały złote runy.

— Myślisz, że to prowadzi do magicznego miejsca? — zapytała Eliza, niepewnie dotykając drzwi.

— Może! Spróbujmy otworzyć! — zawołała Maja.

Gdy pociągnęły za klamkę, drzwi otworzyły się z głośnym skrzypieniem, ukazując świat pełen kolorów i magii. Ich oczom ukazał się olśniewający krajobraz: rozkwitające kwiaty, lśniące jeziora i, co najważniejsze, majestatyczne jednorożce pasące się w słońcu.

— Zobacz! — Eliza wskazała na białego jednorożca z błyszczącym rogiem. — Musimy się do niego zbliżyć!

Gdy podeszły bliżej, jednorożec spojrzał na nie swoimi głębokimi, mądrymi oczami.

— Witajcie, dzielne księżniczki! — odezwał się w myślach. — Nazywam się Solaris. Szukacie przygód, prawda?

— Tak! — krzyknęły w radosnym uniesieniu.

— W takim razie, potrzebuję waszej pomocy. W naszej krainie zły czarodziej porwał smoka, który strzeże magicznych kryształów. Bez nich cała Eldoria może zniknąć — wyjaśnił Solaris.

— Co możemy zrobić? — zapytała Maja, pełna determinacji.

— Musicie udać się do Ciemnej Doliny, gdzie czarodziej trzyma swojego więźnia. Po drodze spotkacie wróżki, które pomogą wam zdobyć potrzebne przedmioty.

Dziewczynki, pełne odwagi, ruszyły w stronę Ciemnej Doliny. Wkrótce natknęły się na grupę wróżek tańczących w kręgu wokół migoczącego światła.

— Witajcie, księżniczki! — zawołała jedna z wróżek, mając na sobie sukienkę z delikatnych piór. — Słyszałyśmy o waszej misji. Potrzebujecie tego! — i wręczyła im mały, błyszczący kryształ.

— Co to jest? — zapytała Eliza.

— To Kryształ Odwagi. Daje wam moc, by stawić czoła lękom! — odpowiedziała wróżka.

Zarówno Eliza, jak i Maja podziękowały wróżkom i ruszyły dalej. Wkrótce dotarły do Ciemnej Doliny, gdzie wśród gęstych drzew i mrocznych cieni, znalazły zamek czarodzieja. Gdy weszły do środka, natknęły się na ogromnego smoka, uwięzionego w klatce.

— Musimy go uwolnić! — powiedziała Maja, a Eliza skinęła głową.

Jednak zjawienie się czarodziejów nie pozostało niezauważone. Z ciemności wyszedł zły czarodziej, z fioletowym płaszczem i mrocznym uśmiechem.

— Ha! Myślicie, że możecie mnie pokonać? — zaśmiał się. — Jestem zbyt potężny!

W tym momencie Eliza chwyciła Kryształ Odwagi. Jego blask rozświetlił pomieszczenie, a dziewczynki połączyły swoje siły.

— Złoty jednorożec! Przybywaj! — zawołała Eliza.

Solaris przyleciał z impetem, a jego blask zalał pokój. Czarodziej w panice cofnął się, a klatka otworzyła się z głośnym brzdękiem. Smok, ogromny i potężny, uniósł się w powietrze, wzywając swoje magiczne moce.

— Dzięki, młode księżniczki! — powiedział smok, a jego łuski lśniły w świetle. — Razem pokonamy tego czarodzieja!

Wspólnymi siłami, smoki, dziewczynki i Solaris połączyli swoje moce, a zły czarodziej został osłabiony. W końcu, przy pomocy magicznych promieni, czarodziej zniknął w cień.

Po walce dziewczynki podziękowały Solarisowi i smokowi.

— Dzięki wam Eldoria jest bezpieczna! — powiedział smok, układając się obok Solaris.

Eliza i Maja uśmiechnęły się, wiedząc, że stały się częścią czegoś niezwykłego.

— Czy możemy wrócić do was? — zapytała Maja.

— Zawsze będziecie mile widziane w naszej krainie! — odparł Solaris.

Dziewczynki wróciły do swojego świata, ale w ich sercach na zawsze pozostały magiczne wspomnienia o Eldorii, smoku, jednorożcach i wróżkach. Od tej pory, każdego wieczora, gdy spoglądały na gwiazdy, wiedziały, że magia zawsze będzie z nimi.