Historyjki

3

W blasku magii

W malowniczej wiosce otoczonej lasami, mieszkało czworo przyjaciół: Eliza, Marek, Zosia i Janek. Każdy z nich miał swoje marzenia, ale ich życie zmieniło się w noc, kiedy natrafili na starą, zakurzoną księgę w bibliotece.

Eliza otworzyła księgę, a z niej wydobyła się intensywna, złota poświata.

— Co to jest? — zapytała, szeroko otwierając oczy.

Marek, który zawsze był sceptyczny, przysunął się bliżej.

— To pewnie tylko bajki dla dzieci. Magia nie istnieje.

Zosia spojrzała na niego z uśmiechem.

— A może to szansa na przygodę? Zobaczcie, są tu przepisy na eliksiry!

Janek wskazał na rysunek przedstawiający zamek.

— Może znajdziemy ten zamek! Wygląda jak coś z opowieści.

Decyzja zapadła. Wyruszyli w nieznane, pełni nadziei i radości. Po drodze napotykali różne przeszkody, ale nic ich nie zniechęcało.

W lesie, gdy słońce zaczynało zachodzić, spotkali tajemniczego starca.

— Szukacie magii? — zapytał, spoglądając na nich z zainteresowaniem. — Pamiętajcie, że magia nie zawsze jest tym, czego się spodziewacie.

Eliza zafascynowana odpowiedziała:

— Chcemy znaleźć zamek i odkryć jego tajemnice!

— Zamek? — starzec roześmiał się. — A co, jeśli wasza prawdziwa przygoda dopiero się zaczyna?

Zosia podeszła bliżej.

— Czego się boimy? Chcemy przeżyć coś wyjątkowego!

Starzec uśmiechnął się tajemniczo.

— Więc idźcie, ale bądźcie gotowi na wyzwania.

Kiedy dotarli do zamku, zobaczyli, że otacza go magia. W powietrzu unosiły się świetliste motyle, a zamek emanował tajemniczą aurą.

Janek zawołał:

— Patrzcie! Wygląda jakby tętnił życiem!

Wewnątrz zamku odkryli różne magiczne artefakty, ale szybko zorientowali się, że aby je zdobyć, muszą przejść przez próbę.

Marek był zaniepokojony.

— Co jeśli coś pójdzie nie tak?

Eliza wzięła go za rękę.

— Razem damy radę.

Zaraz potem stali przed wielką bramą, na której widniał napis: „Prawdziwa miłość pokonuje wszelkie przeszkody.”

Zosia spojrzała na przyjaciół.

— Jesteśmy przyjaciółmi, ale co z miłością?

Janek odważył się i wyznał:

— Elizo, od zawsze cię kocham.

Eliza zaskoczona, ale szczęśliwa, odpowiedziała:

— Ja też, Janek!

W momencie ich wyznania, brama otworzyła się, a ich przygoda stała się jeszcze bardziej ekscytująca. W zamku odkryli nie tylko magiczne artefakty, ale i potęgę ich przyjaźni oraz miłości. Każdy z nich zrozumiał, że prawdziwa magia tkwi w ich relacjach.

Na końcu, wracając do wioski, Marek przyznał:

— Może magia rzeczywiście istnieje, w naszych sercach.

I tak, czterech przyjaciół wróciło, nie tylko z przygodami, ale także z miłością, która przetrwała wszystkie próby.

Koniec