devin yksye hazırlanan, monoton bi hayat yaşayan, hayatta hedefleri olmayan sadece normal birisi olmaya çalışan bir kızdır ta ki onu melankolik havasından çıkarmak yerine onu o melankoliye boğan atalayla tanışana kadar.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Hayatta bazen sınıra geldiğinizi hissederdiniz. Daha fazla katlanamayacağınız durumlar ve bu katlanamama durumunun getirdiği sonuçlar bazen hiç mi hiç iyi olmazdı.
Hayatımda hiçbir zaman patlama noktalarım olmamıştı genel olarak rahat ve yarını düşünmeyen bir yapım olduğundan mütevellit hep katlanılmayacak durumları siktir eder hiçbir zaman takmazdım.
Bugüne kadar diye düşündüm anlık olarak.
Atalay'ın beni toplamasının üstünden üç gün kadar geçmişti ve bu üç günde onu hiç görmemiştim. Sadece birlikte yaşadığını söylediği kardeşi Ahmet abiyi tanımış ve ayak üstü birkaç sohbette bulunmuştuk. Ayrıca bu süreçte babam evden gitmişti. Şehirden ayrıldığını düşünüyordum ancak nerede olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu.
Şuan ise hastaneye gidiyordum.
Bundan çok değil bir yarım saat kadar önce herşey çok normal ilerliyordu.
Bora yani eski sevgilim önce benle her zamanki gibi konuşurken sonradan sohbetin rengi değişmişti ve ben daha fazla dayanamayacağımı düşünerek bir anda yıllar önce gittiğim boks derslerinden kalan bir atakla onun kaşını patlatmıştım.
'Sen hep annenin ne kadar güçlü olduğundan ve gelecekte annen gibi olmak istediğinden bahsederdin bende seni sudeyle aldattım. Şimdi gerçekten annene benziyorsun Devin o yüzden barışmalıyız ben seni hala seviyorum.'
Onun bu sözleri aklıma geldikçe daha da sinirlenip ona bu sözleri etme cesareti verdiğim için pişmanlık duyuyordum. Ona bir salak gibi güvenip yaralarımı anlatmamalıydım. Ona bunları anlattığımda o sadece yarama pansuman yapmış ama o yarayı iyileştirmekle alakalı hiçbirşey yapmamıştı. Suç tamamen bende değildi tabi onun şerefsiz olması da etkiliydi.
Bana bu cümleleri söylediğinde ne olduğunu önce kavrayamamış sonra yüzüne doğru bir kahkaha savurmuştum. Sonrasında olanlar tamamen bilinç dışı olmuş gibi hissediyordum. Önce onun okul formasının yakalarından kendime doğru çekmiş ve büyük bir hırsla ona kafa atmıştım sonrasında ise kaç tane olduğunu sayamadığım yumruklar beraberinde hakaretleri de getirmişti.
Şimdi ise hastanenin kapısındaydım.
Bora'nın arkamdan geldiğinin bilincinde olarak acilin kapısından içeri girmemle yüzüme hastanenin kokusu vurmuştu ve ben yüzümü buruşturma gafletinde bulunduğum için şuan yüzüm sızlamıştı.
Kayıt alanına gittiğimde cüzdanımdan çoktan çıkarmış olduğum kimliğimi görevliye uzatmıştım yanımdaki şerefsiz ise nerden bulduğunu bilmediğim bir peçeteyle kaşını tutuyor ve neredeyse ağlayacak haldeyken kimliğini görevliye uzatmıştı.
"Kaşı patladı büyük ihtimalle acil dikiş atılması lazım." dediğimde görevli önündeki bilgisayardan başını çekip Bora'ya bakmıştı.
