Anders dan de rest

~ 5 ~

Perspectief Selma
'Ik ben niet van plan om met je te gaan trouwen. Sorry.' zei ik.

Ik wendde mijn blik af , en keek naar de grond.

'Hoezo niet?' zei hij verbaasd.

'Ik heb geen gevoelens voor je.' zei ik.

'Maar die zal je wel krijgen.' zei hij.

'Nooit. Volgens mij weten je ouders niet eens dat je de grootste player bent , en met meisjes omgaat in shishalounges. De geruchten verspreiden zich sneller dan ebola laatste tijd , volgens mij ben je daar zeker nog niet achtergekomen.' zei ik.

'Ik ben veranderd schat. Trouw met me en ik zal je alle liefde geven die je wilt , en alles dat je maar wilt. Ik zal nooit naar een ander kijken..' zei hij serieus.

Ik moest lachen en stond op.

Ik wou net weglopen maar hij pakte mijn hand vast.

'Denk er nog over na , want ik ben echt veranderd.' zei hij.

'Ja ja , dat zeker. Laat me nu maar los.' zei ik geïriteerd.

Hij liet me los en ik liep naar de achtertuin , waar Mama samira , Youssef en Oom Saïd op een bankje zaten te kletsen.

Hoe moet ik het hun uitleggen?

Ik ging tegenover hun zitten op een ander bankje.

'Waar is Younes?' zei Oom Saïd verbaasd.

'Ooh ik denk nog binnen..' zei ik verlegen.

Ik moet het ze nu vertellen.. Ik kan ze niet zomaar vertellen dat ik het niet wil , ik moet iets verzinnen.

Younes kwam aanlopen en stond een afstandje van ongeveer 4 meter van ons. Kijken van wat ik zal zeggen.

'Oom Saïd , Mama Samira.. Sorry dat ik het zeg maar... Ik kan niet met Younes trouwen. Hij is niet lelijk , dat is het totaal niet. Hij is iemand die elke meid wel zou willen , gespierd , mooie ogen en een mooie glimlach. Maar ik ben er nog niet klaar voor , het spijt me.' zei ik.

Ik zag dat Youssef jaloers werd. Hij keek mij dodelijk aan toen ik die dingen over Younes vertelde.
Maar hij leek wel opgelucht te zijn dat ik vertelde dat ik niet met Younes wou trouwen.

'Selma , je gaat niet beter vinden dan mijn zoon. Trouw met hem en je zal een gelukkig leven leiden. ' zei Oom Saïd.

'Ja Saïd heeft gelijk , denk er nog over na Selma..' zei Mama Samira teleurgesteld.

'Wat vind jij? ' zei Oom Saïd tegen Youssef.

'Eh-eh , ik weet niet. Het is de keus van Selma , we kunnen haar toch niet dwingen? ' zei Youssef.

'Ja , ga nou maar naar huis Selma. Denk na over je keuze , je kan altijd nog van gedachtes veranderen.' zei Oom Saïd.

Ik stond op en liep weg. Wachtend voor de auto totdat Youssef en Mama Samira komen. Ze zullen zeker nog een gesprekje houden over mij. Maar het boeit me niet. Ik ga niet met Younes trouwen. Nooit.

Youssef en Mama Samira kwamem aanlopen. Ze deden de auto open en ik nam plaats achter in de auto.

'Selma?' zei Mama Samira.

'Ja?' zei ik zachtjes.

'Kan ik straks even met je praten?' zei Mama Samira.

'Ja , natuurlijk..' zei ik verlegen.

Youssef rijdt met volle vaart maar huis.

-

We zijn aangekomen thuis.

Mama Samira belt aan want ze is haar huissleutel vergeten.

De werkster Aïcha doet de deur open.

'Ik zit in je kamer we gaan zo praten oké?' fluisterde Youssef.

Ik knikte en liep met Mama Samira mee , ze wou met mij praten. Ik weet nu al welk onderwerp. Younes.

'We gaan het nu even niet over Younes hebben. Ik wil met je praten , Youssef en zijn nicht Rania hebben al een tijdje contact. Rania is van plan om te gaan trouwen over een paar jaartjes met Youssef. En ze is al bijna jarig , over twee dagen al. Ik wou een supriseparty doen , zo iets. En dan gaan Youssef en Rania verloven. Lijkt dat je een goed idee? Of is dat te snel?' zei Mama Samira enthousiast.

Dit is het aller ergste wat ik vandaag heb gehoord. Het brak mij hart in duizenden stukken. Bedriegt Youssef mij gewoon? Heeft hij echt contact met zijn nicht Rania? Ik wil mijn tranen over mijn wangen laten stromen , maar het kan niet. Ik moet ze inhouden...

'Ooh , leuk idee. Hoe oud wordt ze?' zei ik sarcastisch.

'Ze wordt 18. Ik ben echt blij voor mijn zoon , hij lijkt zo gelukkig te zijn met haar. Deze laatste dagen is hij zo anders , zo blij. Het komt vast omdat Rania bijna jarig is.' zei Mama Samira vrolijk.

Nee , het komt vast omdat Youssef en ik weer praten. Niet door een één of andere meid genaamd "Rania". Anders zou hij allang blij doen met die Rania , en niet wanneer ze pas jarig is.

'Je kan de verloving hier houden , en nodig niet te veel mensen uit anders is het te druk. Nodig familie uit en bereid een gerecht , samen avondeten. Dan kunnen julie praten over de trouwplannen.' zei ik geïntresseerd.

Ik zeg dit expres omdat dit de slechtste idee is , ik zal mijn verloving liever in een zaal willen. Ik ben zo woedend en zo verdrietig ik zal het liefst nu voor haar uithuilen.
Youssef is van mij en ik deel hem niet.

'Ja goed idee Selma! Bedankt.' zei ze blij.

Ze gaf me een lange knuffel.

Ik hield met moeite me tranen in.
Ik had liever dat Mama Samira blij zou zijn als Youssef en ik gingen trouwen. Maar dat is het jammer genoeg niet.

'Ik ga naar boven.' zei ik zachtjes.

Ik rende naar mijn kamer en liet mijn tranen de vrije loop. Ik zakte op de grond neer en zat met mijn handen in mijn haar

Ik was helemaal vergeten dat Youssef in mijn kamer was...

'Selma?!' zei Youssef geschrokken en liep maar mij toe en hield me van beide handen vast. Ik trok mijn handen terug en stond op.

'Ga weg.' zei ik. Ik veegde mijn tranen weg en probeerde me sterk te houden. (Wat me totaal niet lukte.) Ik kon mezelf niet handelen.

'Wat is er Selma?' zei Youssef verbaasd.

'Ga maar naar die Rania van je.' zei ik.

Ik ging zo kapot.. Mentaal was ik gewoon gek geworden.

Ik zag dat hij schrok van wat ik zei.

'S-Selma , ik wou het je vertellen..' zei hij stamelend.

Ik liep dichter naar hem toe en gaf hem een klap in zijn gezicht.

Hij ging met zijn hand langs zijn wang en hield diep adem.

'Selma , luister naar me. Wollah , ik heb nog nooit gevoelens voor haar gehad. Ik dacht alleen aan jou. Mijn ouders probeerde mij te koppelen aan haar , en zeiden dat ik met haar moest trouwen. Maar ik weigerde. Ze zeiden dat het vast komt omdat ik "jong" was. Maar dat is niet zo. Selma , ik hou alleen van jou.' zei hij serieus.

'Ja , zeker. Anders had je het me allang verteld.' zei ik.

Ik deed de kamerdeur open en gebaarde dat hij weg moest gaan.

Ik smeet met de deur en zakte alweer huilend tegen de deur neer.

Kan ik nooit gelukkig zijn?

Stem☆ en reageer❤ voor volgende hoofdstuk.