Steve POV
"Steve its your turn so please do the right decision. For the sake of your relationship.." sabi ni Morgan. Uwian na ngayon at eto na yung time na hinihintay ko.
"Steve make the best of yours okay?.." pahabol naman ni Francine. Nasa cr si Cassey kaya di naman niya naririnig.
"Tol, its your time to shine.." loko talaga etong si Warren.
"Basta maging totoo ka lang at sincere.." payo ni Rainier..damn, what im i feeling right now..sobrang kaba.
"Sige na.. tama na yang mga daldal niyo pabalik na si Cassey.." sabi ni Jessie.. kaya umayos kaming lahat. Kame na lang natitira dito sa room.
"Ahhhmmm.. Cassey uuwi ka na ba agad.?" Tanong ni Francine pagpasok niya.
"Yeah.Wala ba kayong balak umuwi..?" Sagot niya na parang wala lang. Para bang ibang tao kami sa kaniya, nawala yung sigla niya. :(
"Pwede ba tayong lumabas Cassey? Just the two of us?.." lakas loob kong sabi. Kailangan kong maging matapang.
"Importante ba?.." tanong niya.
"Ahheem! Una na kame Steve.. tara na. Mukhang may lakad silang dalawa di dapat tayo maki epal.." sabi ni Francine. Lumabas na silang lahat at kaming dalawa na lang natira sa room.
"Oo ehh.." seryoso kong sagot.
"Then lets go." Sabi neto then lumabas na ng room. Sumunod na lang ako sa kaniya..
Cassey POV
"Bakit tayo andito? Bakit dalawa lang tayong nandito?" Tanong ko kay Steve na naguguluhan. Di ko kasi alam yung lugar na pinuntahan namin. Andaming halaman, flowers, mga bench, then may little bridge pa, may mga puno na parang mga autumn trees, feeling ko tuloy nasa ibang bansa ako..napakapeaceful naman dito..
"Kasi gusto ko dalawa lang tayo.." sagot niya. Para akong kinakabahan, ewan ko ba kung bakit..di na lang ako sumagot at nanatiling tahimik. Sabay kaming naglalakad.
"Ayos na ba pakiramdam mo??.." tanong niya.
"Oo. Okay naman na ako. Buti nga nakahabol pa ako sa performance namin kanina.." sagot ko.
"Ang galing mong kumanta kanina.." napangiti naman ako sa sinabi niya.
"Thank you. Bakit para sa akin yung kanta mo?" Tanong ko, nagulat nga ako kanina ng sabihin niyang para sa akin yung kanta niya, di ko na lang pinahalata..
"Importante ka kasi sa akin.." ang sarap na sana pakinggan kung ayos kame ngayon..
"How come..?" Tanong ko. Importante ako sa kaniya? Sana nga totoo.
"Thousands of reasons.." di ako umimik. Sabihin ko na kaya yung totoong nararamdaman ko ngayon..? Heto na din naman kame eh magkasama at walang hahadlang.
"Ano bang problema mo.? Alam kong galit ka sa amin, hanggang ngayon pa rin ba? Sabihin mo naman sa akin." Ayan! Andyan na naman kame sa problema! Problema na yan.! =.=
"Ako galit? Edi sana di ko kayo kinakausap kung galit ako." Natatawa kong sabi kahit di naman totoo..
"Hindi eh.. iba kana. Halata naman." Sabi niya. Akala ko di nila pansin.? Pero bakit kailangan pa nilang alamin kung masaya naman sila kahit magbago ako. Sa sobrang selos nadala tuloy ako, sa sobrang inis ko naging cold tuloy ako at dahil sa hindi ko masabi ang nararamdaman ko lalo lang akong nasasaktan. Ano kaya ako sa kaniya?..
