Εκεί που άρχισαν όλα

Κεφάλαιο 1

Μια ηλιόλουστη καλοκαιρινή μέρα ξημέρωσε στο Χόγκουαρτς , στο σχολείο για μάγια και ξόρκια και όλοι είναι αγχωμένοι γιατί οι εξετάσεις πλησιάζουν. Από το παράθυρο φαίνεται ο κήπος του Χόγκουαρτς που είναι καταπράσινος και ο ουρανός είναι καταγάλανος. Εγώ, η Τζένη, μια δευτεροετής μαθήτρια στο δωμάτιό της, στο κοιτώνα του Γκρίφιντορ μαζί με τις φίλες της, την Ερμιόνη Γκρέιντζερ και την Παρβάτι Πάτιλ. Με τυφλώνει ο ήλιος από το παράθυρο και έτσι καταλαβαίνω ότι είναι ώρα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Ξυπνάω την Ερμιόνη που κοιμάται στο διπλανό κρεβάτι και ντύνομαι βιαστικά. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη, βλέπω τα καρέ σπαστά σκούρα καστανά μαλλιά μου που στις άκρες τους έχουν έναν έντονο τόνο του ροζ και τα αμυγδαλωτά καστανά μου μάτια. Κατεβήκαμε τις στριφογυριστές σκάλες και καταλήξαμε στην αίθουσα αναψυχής του Γκρίφιντορ. Όλοι είχαν πάει για πρωινό στην Τραπεζαρία. Αλλά ξαφνικά θυμήθηκα ότι είχα ξεχάσει να βάλω τον σχολικό μανδύα.

-Ερμιόνη πήγαινε στην Τραπεζαρία ,θα γυρίσω στο δωμάτιο γιατί δεν έβαλα τον μανδύα και θα έρθω και εγώ για πρωινό!

-Εντάξει Τζένη! Τα λέμε κάτω τότε.

Ανεβαίνω στο δωμάτιο, φοράω βιαστικά τον μανδύα και ξανά κατεβαίνω στην αίθουσα αναψυχής. Ενώ έτρεχα για να προλάβω το πρωινό ξαφνικά αισθάνθηκα ότι έπεσα πάνω σε κάποιον. Σήκωσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα. Ήταν ένα ψηλό αγόρι με ξανθοκόκκινα μαλλιά, φακίδες και όμορφα εκφραστικά μάτια.

-Είσαι καλά; είπε αυτός με ανησυχία στην φωνή του

-Ναι ναι μια χαρά είμαι!

-Συγνώμη που έπεσα πάνω σου αλλά βιάζομαι...

-Και εγώ θα έπρεπε να είμαι πιο προσεκτική

-Αφού δεν χτύπησες ,φεύγω...

Τον κοίταζα αποσβολωμένη να βγαίνει από την αίθουσα αναψυχής μέσα από το άνοιγμα στο κάδρο. Μετά από δύο λεπτά ήρθα στην πραγματικότητα και θυμήθηκα ότι έπρεπε να τρέξω στην Τραπεζαρία. Είχα αργήσει. Η Τραπεζαρία ήταν αρκετά ευρύχωρη με ψηλό ταβάνι. Υπήρχαν τέσσερα τραπέζια για τον κάθε κοιτώνα, (Γκρίφιντορ, Χάφλπαφ, Σλίθεριν και Ράβενκλόου) και ένα τραπέζι που καθόταν ο Άλπμους Ντάμπλντορ, ο διευθυντής του σχολείου και ο καλύτερος μάγος. Γύρω του καθόντουσαν όλοι οι καθηγητές. Μπήκα στην Τραπεζαρία κι ήταν γεμάτη από τους μαθητές που έτρωγαν. Κατευθύνθηκα κατευθείαν προς το τραπέζι του Γκρίφιντορ και έκατσα απέναντι από την Ερμιόνη. Η Ερμιόνη ήταν ένα κορίτσι με φουντωτά καστανά μαλλιά, λίγο πεταχτά δόντια και σοκολατί μάτια. Ήταν η καλύτερη μαθήτρια και η καλύτερή μου φίλη. Καθώς έτρωγα η Ερμιόνη μου μίλαγε για τις εξετάσεις. Εγώ σκεφτόμουν πόσο όμορφος ήταν αυτός που είχα πέσει πάνω του νωρίτερα στην αίθουσα αναψυχής.

-Τζένη με ακούς που σου μιλάω;

-Αχ συγνώμη Ερμιόνη μου, κάτι σκεφτόμουν. Τι έλεγες;

-Έλεγα ότι το πρώτο μάθημα που γράφουμε είναι τα ξόρκια με τον καθηγητή Φλίτγουικ.

Μετά το πρωινό εγώ και η Ερμιόνη κατεβήκαμε τα σκαλιά της εισόδου και κατευθυνθήκαμε προς τον κήπο. Ο κήπος είχε καταπράσινο χορτάρι, ανθισμένα λουλούδια και πολλά δέντρα. Καθώς περπατάγαμε προς το ποτάμι, διακρίναμε δύο αγόρια που καθόντουσαν στις ρίζες ενός δέντρου. Ο ένας φορούσε γυαλιά και ο άλλος είχε ξανθοκόκκινα μαλλιά. Ήταν ο Χάρι και ο Ρον οι καλύτεροί μου φίλοι. Ο Χάρι Πότερ ήταν ένα αγόρι με στρογγυλά γυαλιά, ακατάστατα μαύρα μαλλιά και πράσινα μάτια ενώ ο Ρον Ουέσλι ήταν ένα σχετικά ψηλό αγόρι με ξανθοκόκκινα μαλλιά, γαλάζια μάτια και φακίδες. Ο Ρον είχε άλλους πέντε μεγαλύτερους αδελφούς και μία αδερφή ένα χρόνο μικρότερη που όμως δεν τους είχα γνωρίσει. Πλησιάσαμε τον Χάρι και τον Ρον. Εκείνοι σηκώθηκαν, μας πλησίασαν και μας χαιρέτησαν

-Γεια Τζένη, γεια Ερμιόνη τι κάνετε; ρώτησε ο Χάρι

-Γεια Χάρι, μια χαρά είμαστε, εδώ συζητάγαμε με την Ερμιόνη για το μάθημα που γράφουμε αύριο!

-Αλήθεια ποιο μάθημα γράφουμε πρώτο; απόρησε ο Ρον

-Ξόρκια.

-Αμάν βρε Ρον δεν είδες καθόλου το πρόγραμμα των εξετάσεων; ρώτησε με αγανάκτηση η Ερμιόνη

-Πω Ερμιόνη μην αρχίζεις, μια ερώτηση έκανα!

Ενώ ο Ρον και η Ερμιόνη τσακωνόντουσαν είδα πίσω από τον Ρον να έρχεται κάποιος προς το μέρος μας. Ήταν το αγόρι που είχα πέσει πάνω του το πρωί μαζί με έναν φίλο του. Αισθάνθηκα κάπως περίεργα σαν πεταλούδες στο στομάχι μου, όταν ξαφνικά γύρισε το κεφάλι του και κοιταχτήκαμε. Όταν τα μάτια μας συναντήθηκαν αισθάνθηκα κάτι διαφορετικό απο το πρωί.  Τότε τον είδα να πλησιάζει τον Ρον και να του μιλάει.

-Γεια σου μικρέ μου αδερφέ! είπε αυτός και ανακάτεψε το μαλλί του Ρον

-Γεια Φρεντ. είπε ο Ρον εμφανώς ενοχλημένος

-Γεια σου Λι! χαιρέτησε ο Ρον το αγόρι που ήταν δίπλα στον Φρεντ

-Ρον δεν θα μας συστήσεις στους φίλους σου; ρώτησε με ενδιαφέρον ο Φρεντ

-Α ναι σωστά, ξέχασα να σας συστήσω, παιδιά από εδώ ο μεγαλύτερός μου αδερφός ο Φρεντ και ο κολλητός του ο Λι Τζόρνταν. Φρεντ, Λι από εδώ οι καλύτεροί μου φίλοι: ο Χάρι Πότερ, η Ερμιόνη Γκρέιντζερ και η Τζένη Μπράουν!

-Καλέ ναι ο διάσημος Χάρι Πότερ πως δεν σε αναγνώρισα! αναφώνησε ξαφνιασμένος ο Λι

Ξαφνικά με κοίταξε ο Φρεντ, με ενδιαφέρον στα μάτια και έφυγε προς το κάστρο.