Εκεί που άρχισαν όλα

Κεφάλαιο 9

Η επόμενη μέρα ξημέρωσε. Άργησα να ξυπνήσω και δεν πρόλαβα το πρωινό στην Τραπεζαρία. Όταν ξύπνησα η Ερμιόνη μου είχε φέρει ήδη πρωινό.

-Εγώ με τα αγόρια θα βγούμε στον κήπο άλλωστε είναι ένα ηλιόλουστο Σάββατο. Όταν φας έλα να μας βρεις.

-Εντάξει! Ευχαριστώ πολύ πάντως που μου έφερες πρωινό.

-Τι να έκανα; Να σε άφηνα να πεινάσεις; είπε καλοσυνάτα και γελώντας

Τότε η Ερμιόνη βγήκε από το δωμάτιο και μετά από δέκα λεπτά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα ο Τζορτζ.

-Τι κάνεις εδώ;

-Ρώτησα την Ερμιόνη που είσαι και μου είπε ότι είσαι στο δωμάτιό σου. Έτσι υπέθεσα ότι αρρώστησες από χθες το πρωί οπότε ήρθα να δω πως είσαι.

-Μια χαρά είμαι, δεν αρρώστησα απλά άργησα να ξυπνήσω. Με έψαχνες; τον ρώτησα πονηρά

-Ναι.

-Τι με ήθελες;

-Τίποτα το σημαντικό...

-Έλα πες μου. είπα με ναζιάρικο τόνο

-Σκεφτόμουν... μήπως θα ήθελες να πάμε μια βόλτα μέχρι τη λίμνη.

-Ναι φυσικά! Θα συναντηθούμε εκεί σε δέκα λεπτά γιατί πρώτα έχω κάπου να πάω.

-Ωραία άρα τα λέμε εκεί!

Αφού έφυγε από το δωμάτιο σηκώνομαι από το κρεβάτι μου, ντύνομαι βιαστικά και κατεβαίνω στον κήπο. Τότε βλέπω την Ερμιόνη με τον Ρον και τον Χάρι. Ο Ρον και ο Χάρι απομακρύνονται και βρίσκω την ευκαιρία να το πω στην Ερμιόνη.

-Ερμιόνη συγνώμη αλλά δεν μπορώ να κάτσω μαζί σας.

-Γιατί;

-Γιατί έχω κάπου να πάω.

-Που θα πάς;

-Βόλτα.

-Με ποιον;

-Με ποιον λες εσύ; Με τον Τζορτζ φυσικά! Πηγαίνω έχω ήδη αργήσει!

-Μετά θέλω λεπτομέρειες.

-Εννοείται! Θα σου πω τα πάντα!

-Καλή επιτυχία!

Κατευθύνομαι προς την λίμνη, βλέπω τον Τζορτζ και τον πλησιάζω. Έχω αργήσει πέντε λεπτά.

-Άρα είχα δίκιο ότι αργείς στα ραντεβού σου. διαπίστωσε χαμογελώντας

-Ναι συγνώμη αλλά με καθυστέρησε η Ερμιόνη γιατί με ρωτούσε που θα πάω.

-Και τι της είπες;

-Ότι θα πάω βόλτα μαζί σου.

-Μόνο αυτό της είπες;