Εκεί που άρχισαν όλα

Κεφάλαιο 7

Φτάσαμε στο Χόγκουαρτς και κατευθυνθήκαμε προς την Τραπεζαρία για το δείπνο. Το ταβάνι της τραπεζαρίας ήταν ένας βραδινός ουρανός με αστέρια όπως ήταν και ο ουρανός έξω από το κάστρο. Μοσχομύριζαν οι κολοκυθόπιτες, οι πατάτες, η γαλοπούλα, οι σαλάτες και ο κολοκυθοχημός από τα τραπέζια. Κάθισα απέναντι από την Ερμιόνη. Λίγες θέσεις πιο δίπλα της καθόταν ο Φρεντ, ο Τζορτζ και απέναντί τους ο Λι. Καθώς μίλαγα με τους φίλους μου έστρεψα το βλέμμα μου στον Τζορτζ ο οποίος με κοιτούσε και μου χαμογελούσε, έτσι του χαμογέλασα και εγώ. Τότε με είδαν οι φίλοι μου και με ρώτησαν γιατί χαμογελάω.

-Τζένη είδες κάτι και χαμογελάς; είπε η Ερμιόνη διερευνητικά

-Όχι απλά κάτι σκέφτηκα!

-Τι σκέφτηκες; ρώτησε η Ερμιόνη καθώς κοιτούσε τον Τζορτζ και της ανταπέδωσε το βλέμμα

-Ένα αστείο περιστατικό με την αδερφή μου που έγινε το καλοκαίρι. είπα ψέματα

-Τι συνέβη; ρώτησε ο Ρον με ενδιαφέρον

-Δεν έχει σημασία.

Τελείωσα το φαγητό και τους ανακοίνωσα ότι ήθελα να πάω για ύπνο.

-Σκέφτομαι να πάω για ύπνο γιατί είμαι πολύ κουρασμένη από το ταξίδι.

-Είσαι σίγουρα καλά; ρώτησε ο Χάρι με έναν τόνο ανησυχίας στη φωνή του

-Ναι μια χαρά είμαι! Θα τα πούμε το πρωί!

-Καλά όπως θες... είπε τελικά ο Χάρι

Σηκώθηκα και πήγα προς την πόρτα της τραπεζαρίας. Καθώς άνοιγα τη πόρτα κοίταξα πάνω από τον ώμο μου το τραπέζι στο οποίο καθόμουν και είδα τους φίλους μου να μιλάνε μεταξύ τους και την θέση του Τζόρτζ άδεια. Παραξενεύτηκα! Βγήκα από την τραπεζαρία και κατευθύνθηκα προς την αίθουσα αναψυχής του Γκρίφιντορ. Όταν έφτασα εκεί είδα κάποιον να στέκεται μπροστά από το τζάκι και ήταν με την πλάτη του στραμμένη προς εμένα. Πλησιάζω προς το μέρος του φοβισμένη και την στιγμή που αντιλαμβάνομαι ότι είναι ο Τζορτζ, εκείνος γύρισε προς το μέρος μου και με κοίταξε.

-Γεια! λέει εκείνος με ένα χαμόγελο στα χείλη

-Γεια! λέω με ευχάριστο τόνο

-Τι γυρεύεις εδώ;

-Εσύ, για ποιο λόγο ήρθες εδώ;

-Δεν απάντησες στην ερώτησή μου!

-Θα σου πω μόνο αν μου πεις εσύ πρώτος!

-Ήθελα να κάτσω λίγο μόνος μου να σκεφτώ.

-Εντάξει τότε, θα σε αφήσω να σκεφτείς. Ούτως ή άλλως ήθελα να πάω για ύπνο! Τα λέμε το πρωί! είπα κάπως απογοητευμένη κι ανέβηκα στο δωμάτιό μου

Ήμασταν οι δυό μας. Ήταν η τέλεια ευκαρία να μείνουμε μόνοι μας και να γνωριστούμε. Ίσως να μην είχε κι εκείνος τα ίδια συναισθήματα  που είχα εγώ για εκείνον. Ίσως να μην του άρεσα. Πάντως απογοητεύτηκα που ήθελε να μείνει μόνος του. Αισάνθηκα οτι έχασα την τέλεια ευκαιρία να τον γνωρίσω καλύτερα.