Η κουζίνα ήταν γεμάτη με σώματα
Μικρά, μεγάλα, ψηλά
Παραμορφωμένα
Το σαλόνι είχε λίγο χώρο ακόμη
Ο καναπές άδειος
Κι όμως, εσύ παρέμενες στη γωνιά σου
Μετά από λίγο με πλησίασες,
Μου χάιδεψες το μπράτσο και
Μου είπες πως το φόρεμά μου ήταν όμορφο.
Γύρω σου πολλά κόκκινα φώτα.
Νόμιζα πως έφταχναν ατμόσφαιρα
ή πως...πως...κάτι.
Μου μίλησες αρκετή ώρα, σε
Άκουγα με προσήλωση.
Πρώτη φορά ένοιωθα τέτοια έλξη προς κάποιον.
Με πήρες από το χέρι
Με οδήγησες στην πίστα, έπειτα τον πάνω όροφο,
Την ταράτσα, το δωμάτιο.
Τα χείλη σου περιδέραιο
Τα χέρια σου βραχιόλια
Τα μάτια σου φυλακή και το πρωινό που ακολούθησε
Γλυκό. Πρωτότυπη η γλυκήτητα.
Μ' άρεσε εξαίρετα, θα την προτιμούσα
Κάθε φορά από το βράδυ.
Για να μπορώ να σε εξετάζω
Χωρίς διακοπή, χωρίς παρεμβάσεις.
Για να μπορώ να έχω αισθήματα, αληθινά,
Και να μην χρειάζεται να κρύβομαι
Από κανέναν
Και για τίποτα.
Ιωάννα
