Aşka Yükseliş

Yeni Bir Şeyler

Merdivenleri tek tek çıkarken bir yandan da kendime sövüyordum. Her seferinde unutmamak için kapının girişindeki kaseye attığım kulaklığımı yine her seferinde nasıl olup da unuttuğumu İsviçre'li bilim adamlarının bile açıklayabileceğini sanmıyorum.
Kapının kilidini açtım, eve girdim. Bir yandan elimle kaseyi yoklarken, bir yandan da telefonumun saatine göz atmaya çalıştım. Her ne kadar Soylu Şitketler Zinciri'nin sahibi olsam da, Araf Tattoo&Piercing'de işe başlayacağım ilk günün heyecanını hissediyordum. Daha önce kimseye dövme yapmamış olmama rağmen dövmeler hakkında tez yazabilecek kadar bilgi sahibiyim. Ayrıca el becerime ve çabuk kavrama yetime de güveniyorum. Yani bu işe kabul edileceğimi daha başvurmadan biliyordum. Aslında çalışmaya paraya olan ihtiyaçtan dolayı değil, bir insan grubunun emri altında nasıl bir iş çıkaracağımı merak ettiğimden başlamak istedim. Ben, Alya Soylu, Türkiye'nin önde gelen şitketlerinden birinin sahibi olmama rağmen, her zaman beklenmeyeni yapmışımdır.

***

Otobüs boş olduğu için kendimi şanslı sayarak boş koltuklardan birine iliştim, kulaklığımı cebimden, iPod'umu çantamdan çıkarıp en sevdiğim çalma listemi başlattım ve düşünmeye başladım.
14 yaşımdayken annemi ve babamı kaybettim, hayatında başka kimsesi olmayan biri için ne kadar zor bir şey atlattığımı hayal gücünüze bırakıyorum. Ergenliğe girerken annem, ilk kez araba kullandığımda babam yanımda yoktu. Tek başıma elimden geldiğince karşısında durdum hayatın. Başka yapacak bir şeyim olmadığı için, araştırıp durdum senelerce. Her yeni bilgiye anlam, her gizeme bir neden bulmaya çalıştım. Bunu her insan bir ölçüde yapabilir belki, ama benim elimin altında her kapıyı açacak erişim olduğu için, sanırım herkesten biraz fazla ayrıntı biliyor olabilirim.
Her ne kadar çalışmayı sevsem de, ailemi kaybettiğim günden beri şirkete adımımı atmadım. Birkaç yıldan sonra onlar beni unuttu, ben onları. Büyük iş adamı Kora Soylu'nun kızı kimsenin aklına gelmiyor artık. Yüzümü hatırladıklarını bile sanmıyorum. Her ne kadar sadece yönetici olsa da Ömür Toprakçı, tek aile dostumuz, benim yerime sahip çıktı şirkete, hatta bütün servetimin yönetimini de o yapıyor. Elimden her iş gelse de uzak duracağım tek nokta bu sanırım. Babacığımın parasını sadece araştırma için cuzi bir miktarda, ihtiyacım yoksa da hiç kullanmadım. 18'ime girdiğimde küçük bir apartman dairesine taşındım. Eski evim bir çocuk için çok fazla karanlık odası olan boş bir yalnızlık yuvasıydı. Şimdi hayatımı beni kısa süre olsa da mutlu edecek yeni heyecanların peşinden koşmaya adadım.