Oke, ik snap er niks meer van. Eerst was onze vlucht vertraagd ofzo. Nu zijn we al aan het instappen voor ons vliegtuig. Maar eerlijk gezegd klaag ik niet, ik zou het niet leuk vinden om 4 uur lang op het vliegveld te zitten. Ik had mezelf vandaag opgemaakt, het leuke setje aangedaan (ik kreeg al veel blikken van vooral jongens) Maar Nika lijkt een beetje afstand van mij te nemen. Alsof ze het allemaal niet leuk vindt voor me. Dat is eigenlijk wat ik niet snap. Ik hoop dat ze naast me gaat zitten in het vliegtuig. Die Kate en Saar lijken me heel aardig maar ik zou niet durven te praten met ze. Als we in het vliegtuigen komen moeten we eerste langs de eerste klas stoelen lopen. Die mensen kijken altijd zo raar naar je alsof je minder waard bent ofzo. Ik kijk een beetje zenuwachtig als we bij de normale stoelen komen. Het is 2 stoelen bij het raam, dan drie in het midden, en dan nog eens 2 bij het raam. Ik hoop heel erg veel dat ik niet naast een vreemde moet zitten. Rij 23, hoor ik Nika zeggen. 19,20,21,22 oh ja hier 23. OMG Kate jij en Saar zitten samen met mij in het midden!! Ik sta verbijsterd. Hoe groot was deze kans? Dat het zojuist mij moet zijn die bij een onbekende moet zitten? Dit is fucking oneerlijk! Ik zou het zo graag willen uitschreeuwen, maar dat doe ik niet. Ik ga zitten op mijn stoel, jammer genoeg op het gangpad. Ik vind het raam leuker. Het drietal gaat gezellig naast elkaar zitten. Ik hoor Saar iets zeggen en dan Nika en Kate lachen. Was de middelste rij maar met 4 stoelen. Ook al zouden ze niet met mij praten, dan was ik ten minste niet opgescheept met een vreemde voor deze.. hoe lang duurt deze vlucht wel? Snel doe ik het schermpje voor mij aan en ga naar het vlucht overzichtje. Nee hè, 2 uur en 14 minuten? Sorry, mag ik erlangs? Ik kijk naast me. Een knappe jongen, goudbruin krullend haar en diepe groene ogen. Zo mooi heb ik een jongen nog nooit gezien. Eh ja tuurlijk, sorry, mompel ik. Ik duw mezelf een beetje naar achter zodat de jongen erlangs kan. Normaal gesproken zou dit eigenlijk niet kunnen, maar omdat ik veel dunner ben geworden kan je de er met gemak door. Hij ploft neer op de stoel naast me. Ik kijk strak voor me uit. Dit is echt zo akward! Ik hoor de jongen frummelen in zijn tas. Ik grijp mijn kans en kijk naar hem. Ik zie zijn gespierde armen grabbelen in de tas. Zijn mooie warrige haren. Ik zou uren kunnen staren. Hallo, aarde is hier! Grinnikt de jongen. Verschrikt kijk ik op. Ik was gewoon uitgezoned terwijl ik naar hem keek! Eh ja, sorry. Geeft niks, kan iedereen gebeuren toch? De jongen glimlacht naar me. Eh, ja, zeg ik. Hij steekt zijn hand naar me. Devy, en jij? Ik aarzel maar steek dan mijn hand naar hem. Aaliyah, aangenaam kennis te maken.
