A Killer Is Born (NL)

Hoofdstuk 9: De Verlies van Controle

Na de heftige confrontatie met Max was Lucas' leven in een neerwaartse spiraal terechtgekomen. Wat begon als een daad van verzet, groeide al snel uit tot een duistere obsessie. De adrenaline van die dag had hem een kortstondig gevoel van macht gegeven, maar het had ook een nieuwe demon in hem wakker gemaakt.

Lucas kon het beeld van Max, liggend op de grond, niet uit zijn hoofd krijgen. De schrik in de ogen van zijn medeleerlingen en de chaos die hij had veroorzaakt, voedden een onverklaarbare drang binnen hem. De kwetsbaarheid die hij zo lang had gevoeld, leek nu te zijn omgebogen in een verlangen om diezelfde kwetsbaarheid bij anderen te veroorzaken.

In de weken die volgden, begon Lucas te experimenteren met de psychologie van zijn klasgenoten. Hij richtte zijn aandacht op anderen die, net als hij, al slachtoffer waren van pesterijen. Maar in plaats van hen te steunen, manipuleerde hij hen. Hij vond vreugde in hun angsten en twijfels. Het was een spel voor hem geworden, en hij voelde zich alsof hij de touwtjes in handen had.

Lucas' gedachten gingen steeds verder in de richting van geweld. Hij begon gruwelijke fantasieën te ontwikkelen waarin hij zich voorstelde dat hij zijn pestkoppen niet alleen pijn deed, maar hen ook volledig zou elimineren. De woede en de pijn die hij had gevoeld, groeiden in hem, en het woord "alleen" dook opnieuw in zijn geest op, als een echo van zijn verleden.

Op een dag, toen hij in de schaduw van de schoolmuren zat, zag hij een van zijn pestkoppen, Tom. Tom had een talent om anderen te kwetsen, altijd met zijn snijdende opmerkingen en arrogante houding. Lucas voelde de drang om Tom iets aan te doen. De gedachte dat hij niet alleen zijn woede op Max had gericht, maar ook op anderen die hem pijn deden, gaf hem een raar gevoel van voldoening.

Lucas begon zijn plannetje te smeden. Hij besloot dat hij Tom moest laten voelen wat hij had ervaren. Hij koos een plek, een verlaten steegje achter de school, waar niemand hen zou kunnen zien. De beelden van zijn eerdere confrontatie met Max kwamen weer naar boven, maar dit keer zou hij niet stoppen.

Toen de dag van de confrontatie aanbrak, voelde Lucas een mix van angst en opwinding. Hij wachtte geduldig tot Tom alleen was, zijn vrienden waren weg. Zijn hart klopte in zijn keel terwijl hij zich voorbereidde op wat komen ging. Toen Tom de steeg in liep, voelde Lucas de adrenaline door zijn lichaam gieren.

"Tom," zei Lucas met een dreigende stem. Tom draaide zich om, verrast. "Wat wil je, freak?" zei hij, maar zijn toon was nu veel minder zeker. Lucas voelde de woede door zijn aderen stromen. Hij wilde dat Tom zich angstig voelde, net zoals hij zich altijd had gevoeld.

"Je hebt geen idee hoe het is om alleen te zijn," zei Lucas, terwijl hij naar Tom toekwam. "Maar ik ga je dat nu leren." Het was een sinistere belofte, en in dat moment overviel hem een gevoel van macht dat hij nooit eerder had gekend. Wat begon als een verlangen om zichzelf te bevrijden, had zich ontwikkeld tot een duistere behoefte om anderen te straffen.

De confrontatie eindigde met de woorden "alleen" die in zijn geest bleven herhalen, een symbolische handtekening van zijn groeiende geweld. Lucas voelde zich zowel bevrijd als angstig over wat hij nu had gedaan. Het was een duistere weg die hij was ingeslagen, en er was geen weg meer terug.