ពេលធ្វើដំណើរមកផ្ទះដូចសព្វដងចឹងដាំងសុំចែកផ្លូវទៅផ្ទះដោយខ្លួនឯងពេលនេះប៉ន៍និងភូវីនជិះរទេះតែពីអ្នកទេគេទាំងពីអ្នកអង្គុយទល់មុខគ្នាហើយមេឃវារៀងយប់តិចៗហើយ
"ហេតុអីក៏ស្ងាត់ឯងមិននិយាយច្រើនទៀតទៅ"Pond
"មកពីខ្ញុំមិនដឹងនិយាយអី"Phuwin និយាយហើយក៏ស្ងាត់ទៅវិញ
"ខ្ញុំសួរឃុនហ្លួងមួយបានទេឃុន"Phuwin ប៉ន៍មិនបាននិយាយអីទេគ្រាន់តែងក់ក្បាល
"ហេតុអីក៏ឃុនសម្ដីមិនពិរោះសោះចឹងហៅខ្ញុំឯងហៅខ្លួនឯងយើងមិនពិរោះស្ដាប់សោះ"Phuwin
"ឯងចង់ឪ្យយើងហៅយ៉ាងមិច"Pond មើលមុខភូវីន
"មិនដឹងនោះទេ"Phuwin ក៏ងាកមុខចេញដាក់ក្បាលផ្អៀងទៅទេះ
"ទោះសម្ដីយើងវាមិនពិរោះមិនផ្អែមដូចជាp'ភីមឯងមែនតែមាត់យើងផ្អែមតើឯងចង់សាកទេ"Pond ញាក់ចញ្ចើមដាក់ភូវីនហើយទាញភូវីនមកអង្គុយលើភ្លៅរបស់គេហើយអោបចង្កេះរបស់ភូវីន
"មិចក៏ចាំបាច់និយាយដល់p'ភីមអ៊ូយពិតជារោគចិត្តមែនអាឃុនហ្លួងប៉ន៍លែង" Phuwin ខំរើហើយរុញប៉ន៍ចេញពីគេតែមិនអាចទេកាន់តែរើប៉ន៍កាន់តែរឹតដៃ
"អេ៎..អេ៎..ឈប់..ឈប់ភ្លាមកុំរើឯងកំពុងតែអង្គុយលើវាហើយកុំរើទៀតអីប្រយ័ត្នគ្រោះថ្នាក់(គិតដល់ណាហើយមាសស្នេហ៍កុំគិតជ្រៅពេករាក់ៗបានហើយ)"Pond ចាប់ភូវីនកុំឪ្យរើបន្តទៀត
"អ៎េ..ឈប់.."Pond ភូវីនគេមិនស្ដាប់ទេគេនៅតែរើទើបប៉ន៍ក៏ចាប់ទាញមុខភូវីនមកថើបតែម្ដងតែមិនមែនថើបធម្មតាទេគឺចាប់បឺតមាត់គេយកម៉ង ទើបភូវីនឈប់រើនៅស្ងៀមហើយថើបតបវិញព្រោះតែមាត់ប៉ន៍ពង្វក់ភូវីនខ្លាំងណាស់ រាងតូចបានបើកមាត់ទទួលយកអណ្ដាតរបស់រាងក្រាស់ អណ្តាតរបស់គេទាំងពីរបានផ្ដោះផ្ដង់គ្នាក្រេបយកជាតិផ្អែមចេញពីមាត់គ្នាទៅវិញទៅមកប៉ន៍ក៏លូកដៃចូលអាវភូវីនអង្អែលចង្គេះភូវីនតែមាត់គេនៅតែថើបមាត់រាងតូច
"អឹស......"Phuwin ក៏រុញខ្លួនប៉ន៍ចេញនិងយកដៃខ្ពប់មាត់ហើយក៏ចាប់ទាញដៃប៉ន៍ចេញពីអាវតែប៉ន៍ចង់អោនមកថើបតទៀត
