Bell එක ගැහුවත් එක්ක ළමයි ඔක්කොම ඉස්කෝලෙන් එළියට යන්න පොරකන අස්සේ අභියි ශානුයි හිමීට බෑගුත් එල්ලන් පඩිපෙළ බැස්සා.
"මේ බං අභි.."
" ඕ..."
"මොකක්ද ඉස්සෙල්ලා වුනේ?"
"මොකක්ද"
"උඹ දන්නෙම නෑ"
"මොකක්ද ඉතින්"
"අර කොල්ලා"
"මොන?"
"අනේ මේ අභි. උඹ මටද මරිසි දාන්නේ ඔය"
"ඇයි ශාන්?"
"උඹ ඒ කොල්ල දිහා බලන් හිටපු විදිය. අඩෝ උඹව කවදාවත් මං එහෙම දැකලා නෑ හු*තෝ. කෙල්ලෙක් දිහාවත් අඩුම තරමේ."
"මං දන්නෙ නෑ බං.පිස්සු කියවන්නැතුව යමං."
"සිරා ඕයි. උඹට මොකක් හ-"
"දෝදු ද ඕයි. යමං යමං මගුල් හිතන්නේ නැතුව."
ශාන් කියන්නේ මොකක් ගැනද කියලා නම් අභි හොඳටම දන්නවා. ඒත් ඒකට උත්තර දෙන්න අභිට තේරෙන්නේ නෑ. මොකද ඒ උනේ මොකක්ද, ඇයි එහෙම වුනේ, මොකටද මං බලන් හිටියේ වගේ ගොඩක් ප්‍රශ්නය අභිගේ හිතෙත් තිබුණා. මොනා වුනත් දැන් පැයකට කලින් විතර දැක්ක ඒ කෝපි පාට ඇස් දෙක නම් අභිට අමතක වෙන්නේ නෑ.
"බං අපේ කපිල අංකල් ඇවිත්."
"ආහ්... එල.. එල"
"උඹල තාම ඇවිල්ල නැද්ද ශාන්?"
"නෑ බං.. උඹල පලයං. දැන් එයි."
"Sure නේ? මං යන්නද එහෙනම්?"
"ආහ් අවුලක් නෑ මචං..."
"එහෙනම් මචං අපි කැපුනා."
"එල එල පරිස්සමෙන් පලයං."
"පරිස්සමෙන් පරිස්සමෙන්"
ගේට්ටුවට ටිකක් දුරින් නවත්තලා තිබ්බ වාහනයේ පිටිපස්ස දොර ඇරලා කරේ දාන් හිටපු බෑග් එක ඇතුලට දාලා යාළුවටත් අත වනං අභි කාර් එකට නැගලා ඉඳගත්ත ගමන් එයාගේ phone එක අරං සුපුරුදු පරිදි එයාගේ සමාජ ජාලාවේ සැරිසැරුවා. Phone එකත් ඔබ ඔබ ගිහින් දන්නෙම නෑ ගෙදරත් ඇවිත්.
"බේබි අද හවස කොහේවත් යන්නේ නෑ නේද?"
"නෑ නෑ කපිල අංකල්. හෙට උදේ තමා ආයේ."
YOU ARE READING
ඉස්සර දවසක්
Randomවිසල් අහසක් යට දුටු ඒ කෝපි පාට ඇස්... මං දන්නෙ නෑ ශාන් ඒ මොකක්ද කියලා...ඒත් ඒ ඇස්...එ ඇස් වලට පුලුවන් මාව පුදුම විදියට සන්සුන් කරන්න...
