KURAL YOK{BxB}

"Özlemişim."

Medya: Karahan.

Çağataya hâlâ model aranıyor...

Akşama kadar bu iş üzerinden gitmiştim adamın bir ortağı varmış ama. Şirketten hariç o admın kendine ait başka bir hayatı olduğunu öğrenmiştim şans eseri. İnternette tek bir haber bile yoktu açığını yakalamak için.

Ama sağolsun polis karakolunda adli suç kaydı olduğunu öğrenmiştim yarım saat öncede dosyaları istemiştim. Ben biraz daha çalışırken odama Karahan girmiş ve bı koltuğa oturmuştu.

" Akşam oldu bu kadar yeter çalıştığın." dedi. Bende ona aldırmayıp bir kaç birşeyler baktım." Bir kaç tane dosyalar istetmiştim birazdan gelir, istersen çıkabilirsin." dedim bilgisayara bakerken.

Kapı çalınca." Gel." diye cevap verdim bir tane polis elindeki dosyayla içeri girdi." Buyrun sayın savcım." dedi bende onu cevaplamadan önce elindeki dosyaları alıp." Sağol çıkabilirsin." dedim.

Poliste kafasını sallayıp çıktı Karahan sadece oturduğu koltuktan bana bakarken ayağa kalkıp oturduğum masaya doğru gelip yanıma adımladı.

Karahan eğilirken burnuma parfüm kokusu gelmişti. Sonra nefesi." Ne dosyasını istetdin?" diye sordu. Ben olduğum yerde kaskatı kesirlirken yutkunma ihtiyaçı hissetim.

Bir süre benden cevap alamayınca." Hmm?" diye ses geldi ondan. Ben kendimi toparlayıp biraz uzaklaştım ondan sonrada cevapladım sorusunu.

" Adamın sabıka kaydında suç olmasında işime yaradı. TC kimlik nosunu sorgulattığım zaman adamın altı tane banka hesabı olduğunu öğrendim." dedim başımda duran adama.

"Bunları nasıl öğrendin?" diye sordu şaşkınlıkla. Bende muzip bir şekilde gülümsedim adamın hesabını hackledim dersem ne diyebilir ki?

"Orası bende kalsın desem ayıp olmaz dimi?" diye sordum gülümsemeye devam ederken Karahan bana yaklaşıp." Ayıp yatakta olmazmı güzelim?" Benim gülümsemem solarken mal gibi kaldım.

Boğazımı temizleyip." Neyseki burası yatak değil." deyip önüme döndüm. Karahandan bir gülüş sesi gelirken bende bilgisayarı kapatıp kalktım yerimden. Oda arkamdaydı.

Hemen yanından sıvışıp kapının yanında duran çeketimi alıp giydim üstüme." Neyse zaten öğrenebildiğim kadar öğrendim yarına kalsın sonraki işlerde." deyip Karahana baktım oda ellerini ceplerine koymuş sadece beni izliyordu.

"Ne oldu Karahan niye öyle bakıyorsun?" diye sorup gözlerinin içine baktım. O ise sadece omuz silkti. Bende göz devrip odamın kapısını açtığım anda." Özlemişim." diye bir cümle çıktı dudaklarının arasından.

Elim kapanın kolundayken gözlerimi kapattım ve eskileri düşünmeye başladım onunla tanıştıktan sonra hayatım tamamen değişmişti. Herkesi bir kenara atmıştım ama onu... Onu kalbimin tam merkezine koymuşum farkında olmadan.

Hani insan senden daha değerli değil derlerdi ya. Yıllar sonra karşıma çıkıp burnum sızladağında anlamıştım Karahan benim ailem olmuştu. Bir baba, bir abi olmuştu her zaman benim için.

Nasıl onu hayatımın merkezi olmazdı ki adam." Yetimhanede olduğun ilk günü hatırlıyorum Çağatay, çok masumdun. Hele gelip benim göğüsüme başına koyman, bana sığınman. beni en çok etkileyen sen oldun." diye sözüne devam etti.

"Keşke daha erken tanısaydım seni, Keşke seni alabilseydim yanıma. Ama ne benim yetti gücüm nede hayat şartları müsaitti."

Gözümden sicim gibi yaşlar akarken onu sessizce dinliyordum." Ama seni buldum farkında olmadan sen bana geldin ve bir daha seni asla bırakmayacam." dedi

" Yapma!! Yapma canım acıyor yine tutamacağın sözler verme bana. Evet seni affettim ama ne için affetim biliyor'musun? Bugün buradasın ama yarının ne olacağı meçhul." dedim çattalaşmış bir sesle.

İkimizde artık göklerdeki yıldızlar gibiydik. Her an kayabilirdik. Kötü adamlar savcıları sevmezledi. Zira Karahana bulaşan adamlar öyledi. Zaten o yüzden ayrı düşmemişydik.

Karahanın adım seslerini duydum bende ona döndüm. Yüzü merhamet edercesine bakıyordu. Tıpkı bir güle bakarmış gibi bakıyordu bana. Ama gülün dikenleri vardı.

İki kolunuda açıp gelip kendisine sarılmam için bakıyordu bana gelip hemen sarıldım sanki hemen benden alacalarmış gibi. Başımı yine sol göğüsüne yaslayıp dinlemeye başladım kalp atışlarını.

İşte buydu bana huzur veren, hiçbiryere sınamayan ben bir onun kalbine sınıyordum ve ben oradan hiç çıkmak istemiyordum." Oradan hiç çıkmak istemiyorum." dedim sesim çocuk gibi çıktığı için Karahan güldü.

" Çıkma yavrum hiç çıkma ne aklımdan nede kalbimden." dedi ondan aldığım onayla gözlerimi kapatıp daha çok sarıldım.

İkimizde eve gitmekten vazgeçip geniş olan koltuğa geçip ilk olarak Karahan daha rahat olabilmek adına ceketini çıkarıp koltuğa yayvan bir şekilde yattı sonrada bende üstümdekini çıkarıp onun yanına geçip yattım.

İkimizde sadece pantolon ve gömlekle dururken nasıl rahat ettiğimizi sorguluyordum. Karahan beni iki koluyla sararken bende rahat bir alan bulmuştum.

" Rahatmısın?" diye sordu Karahan bende mayışmış bir sesle sadece." Hıhım." dedim." Bebeksin sen bebek." dedi gülerek." Sadece senin bebeğin ama?" Onay istercesine." Sadece benim bebeğim." dedi aynı şekilde tebessümünü devam ettirirken.

" Biliyor'musun senden önce benim aklımda savcılık yoktu." diye itiraf ettim uykum yavaş yavaş gelirken." Öylemi ne vardı aklında?" diye sordu merakla dolu bir sesle.

"Pilot." dedim hemen." Pilot olmayı isterdim özgürce uçmayı farklı farklı şehirleri gezmeyi çok isterdim." dedim o anlar aklıma gelince gülümsedim." Ama sen geldin benim bütün hayatımı değiştirdin." dedim.

"Peki bu kötü bir şeymi?" diye sordu. Bende hemen itiraz ettim çocukca." Saçmalama sen benim hayatıma girdiğin an herşey güzel olmuştu."

" Daha kas olayında bir çalışma olmadı ama bir gün oda olur." dedim muzip dolu bir sesle Karahan odaya büyük bir kahkaha bıraktı." Olur olur. Hatta gel benimle bir ara birlikte çalışırız." dedi

" Oluuur." dedim bir süre daha sohbet ederken ben uyumaya başlamıştım." İyi geceler yavrum." dediğini duymuştum ama cevap veremeyecek kadar derin bir uykuya dalmıştım.

Ay bunların yazarken gözlerim doldu. Yokmu bizi böyle seven biri ya.🤧🤧🤧

Umarım iyi olmuştur sizi seviyorum ve gidiyorum 💙 💙 💙