ဤသို့ဖြင့် ဂျစ်တူးတူးသကောင့်သားလေးဟာ ကုမ္ပဏီထိလိုက်လာတော့၏ .. ဘယ်နားဆင်းခိုင်းခိုင်းဆင်းမည်ပုံမပေါ်တာကြောင့် အောင့်အီးသည်းခံလာရသည် ..
ကုမ္ပဏီရှေ့မှာကားထိုးရပ်လိုက်လျှင် ၀န်ထမ်းတစ်ယောက်က ကားတံခါးအသင့်ဖွင့်ပေးထားပေးပြီး Taehyung ကားပေါ်ကနေဆင်းတော့မည်လုပ်နေစဥ်မှာ ခုချိန်ထိ ဆင်းဖို့အစီအစဥ်ရှိဟန်မတူ
သည့်Jungkook ဘက်ကို ငဲ့ကြည့်၍သာ ..
" ဘာလဲ မဆင်းတော့ဘူးလား .. ဒီအထိလိုက်တာတာတော်ရောပေါ့.. ဆင်းတော့ "
စကားပြောတာကိုကအစ ရင့်သီးသီးဖြစ်နေသည့် ဒီဘဲကြီးကို ဒါမျိုးမပြောရဘူးဆိုတာ နမ်းပြီးဆုံးမလိုက်ရမလား ..သူ အဲ့လိုပြောလေ မဆင်းချင်လေဘဲ .. ကျုပ်လိုလူနဲ့ဆုံရတာ ခင်ဗျားအတွက် ကံကောင်းမှာတော့မဟုတ်ဘူးလို့ပဲမှတ်ပေတော့ ..
" Jeon Jungkook မှတ်ထားပေါ့ .. "
သူ့မျက်၀န်းအစုံတို့ဟာ စူးစူးရဲရဲနှင့်အကြည့်တွေက အရမ်းရဲတင်းလွန်းစွာ ..
Taehyung စိတ်၀င်စားပုံမပုံသလို သူ့ကို
အေးအေးငြိမ်ငြိမ်လေးနဲ့သာ ဆက်ကြည့်နေလျက်ရှိသည် ..
Jungkook မချိုမချဥ်အပြုံးပြုံးလိုက်ရင်း..
" ဆင်းမှာပါ ကျေးဇူးဘယ်လိုဆပ်ရမလဲပြောဦး
လေ .. ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကျုပ်ပြန်ဆပ်နိုင်ပါတယ် ..
ကျုပ်ကိုဆို တခြားသူတွေ ကားပေါ်လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲတင်ချင်ကြမှာ ..ခင်ဗျားလိုကြီးကြီးကျယ်ကျယ်လူမျိုး ကျုပ်ပထမဦးဆုံးတွေ့ဖူးတာ .. "
" မင်းကိုကူညီချင်လို့ကူညီခဲ့တာမဟုတ်ဘူး .. ငါ့ကားကိုကုတ်ကပ်စီးပြီး ဘယ်လိုပြောပြောမဆင်းလို့
ခေါ်လာရတဲ့သဘောသက်သက်ပဲ .. ပြီးတော့ကျေးဇူးတင်စရာမလိုသလို ဆပ်စရာလည်းမလိုဘူး ခုပြောနေတုန်းဆင်းရင်ဆင်းသွားလိုက် မဟုတ်ရင် လုံခြုံရေးတွေရှိနေတာ ကားပေါ်ကဆွဲချမယ် "
" ဟာ ... ခင်ဗျားအကြင်နာတရားခေါင်းပါးလှချည်လား ..ဒုက္ခရောက်နေတဲ့သူကို မထောက်မညှာပြောနေလိုက်တာများ .. "
"ဒီအထိဘာအတွက်နဲ့ လိုက်လာသလဲဆိုတာတော့
မသိပေမယ့် မင်းပုံစံကြည့်ရတာ ဒါမျိုးတွေကြောက်တတ်မယ့်ပုံမပေါ်ပါဘူး "
