ROOM 333 /කාමර අංක 333

02

මණිලගෙ ඇස් දෙක ඉස්සර හිටියෙ තරමක් උස මහත පුද්ගලයෙක්...මණිල දන්න තරමින් නම් එ හිටියෙ සුනිල් මහත්තයයි උගෙ හෙංචයියො දෙන්නෙකුයි...ගමෙ ඉන්න වගෙ පිටින් එන අහිංසක කොල්ලො කෙල්ලො රවට්ටගෙන් කොලබ අරන් ගිහින් ගනිකා ව්‍යපාරයෙ යොදවන එක තමයි සුනිල් මහත්තයා කරෙ...එත් ඇයි එ වගෙ මිනිස්සු තමන්ගෙ ගෙදරට ආවෙ...

"මූද කොල්ල..."

"ඔව් සර්..."එ ඇස් මණිලගෙ ඇගෙ උඩ ඉදල යටටම ගියෙ ඇත්තමයි මණිලව ලොකු අපහාසුතාවකට පත් කරනගමනුයි...එත් එක්කම වගෙ හිටපු තැනින් නැගිටල මණිල ලගට අපු සුනිල් මහත්තය කියපු දේ එක්ක මණිලගෙ මුලු ජිවිතෙම කඩාගෙන වැටුන වගෙ මණිලට දැනුනෙ තමන්ගෙ පපුව නතර වෙනව වගෙ...

"මූ නම් අපෙ බිස්නස් එකට නියමෙට ගැලපෙනව චින්තක...දෙන ගානට වඩා දෙගුණයක් වැඩියෙන් දීපන්...අදම මන් මූව අරන් යනව...එහෙනම් කොල්ලො අද ඉවල උබ වගෙ ලග..."

කට කොනින් හිනා වෙන ගමන් සුනිල් මහත්තය කියපු දේවල් එක්ක මණිලගෙ ඇස් ඉබෙටම කදුලු වලින් තෙත් වෙල ගිය...වෙන කිසිම දෙයක් හිතාගන්න බැරි කමක් මණිලට තිබුනෙ නැ...එ ඇස් ගියෙ චින්තක ලගට වුනත් මෙ වෙනකොටත් චින්තකගෙ අත දෙක පිරෙන්න තිබුනෙ මණිලව විකුනපු සල්ලි...එත් කොහොමද...මණිලට තාමත් එ දේවල හිතාගන්න බැ...මණිල තාමත් චින්තකට ආදරෙයි...එත් චින්තක මණිලට මෙ වගෙ ආපරාදයක් කරන්නෙ කොහොමද...එත් එක්ක මණිල ඇස් වලින් වැටුන කදුලු කැට බිම තෙත් කරද්දි එ ඇස් බොද වෙලා ගිය...සිහිය නැතුව මණිල සුනිල් මහත්තයගෙ අත වලට වැටුනත් චින්තක නෙවෙයි එ දිහා ඇහැක් ඇරල බැලුවෙ...

"ම්ම්හ්..."

මණිල ඇහැරුනෙ තමන්ගෙ මුනට වැටුන වතුර බිංදු නිසා වෙද්දි යාන්තමින් ඇස් ඇරපු මණිල දැක්කෙ එයා ඉස්සර හිටගෙන ඉන්න පොඩි කොල්ලෙක්ව...යාන්තම් වගෙ මණිල එක්ක හිනා වුන එ කොල්ල අතෙ තිබුනු වතුර එකත් මණිලට දුන්නෙ මණිල තිබුන ආමරුවට වගෙ තිබහට එ වතුර එක එක හුස්මට බිලා ඉවර කරද්දි...

"කොහොමද දැන් ඔයාට..."

"මට...මන් කොහෙද මෙ ඉන්නෙ...අනෙ කවද ඔයා...මාව ගෙදර ගිහින් දාන්න දෙයියනෙ..."මණිල කලබල වුනා නුපුරුදු තැනක නුපුරුදු මුනක් එක්ක මණිල වහෙ අහිංසකයෙක් කලබල වෙන එක අහන්නත් දෙයක්ද...එ ඇස් අයෙත් කදුලු වලින් පිරෙන්න ගියෙ තප්පරයයි...