ඒ .. ඒ හිටියෙ එයා... මීට ටික වෙලාවකට කලින් මගෙ මතක අස්සෙ හිටපු කෙනා... අදිශ් .. අදිශ් මෙත්නිඳු බාලසූරිය..
අයිසෙ තමුන්ලා මේක සෙල්ලමකට ගත්තද.. මේ උබල සෙල්ලම් කරන්නෙ මිනිස්සුන්ගෙ ජීවිතත් එක්ක...
මෙච්චර වෙලාම එයා දිහා බලාගෙන වෙනම කල්පනාවක හිටිය මම හරි සිහියට ආවෙ එයා එකපාරටම මගෙ ඇඟට කඩා පැනලා කෑ ගහද්දී...
මොන සිහියෙද අයිසෙ ඉන්නෙ... මෙන්න මේ පොඩි එකාව අයින් කරල මේ ventilator එක සෙට් කරනව...
මේ මනුස්සය කෑ ගහපු නිසා සිහියට ආපු මම බලද්දිත් ට්‍රේනින් ඩොක්ටර් කෙනෙක් CPR ventilator එක සෙට් කරගන්න දඟලනව ...ඉක්මණටම පොඩි එකාව අයින් කරල ඒක සෙට් කරල හාට් එක press කරන්න ගත්තෙ දැනටම වටේ හිටිය අයත් බය වෙලා වගේ මේ මනුස්සයා දිහයි මං දිහයි බලන් ඉද්දි...
Rhythm check...
විනාඩි දහයක් විතරම හාට් ප්‍රෙස් කරාට පස්සෙ මට හීනෙකින් වගේ ඇහුණා එයා කතා කරනව ...heart beat එක චෙක් කරන්න...ඒ නිසා මම නැවතුනා... අනේ මේ ලෙඩාව මැරෙන්න නම් එපා.. මට තාමත් මතකයි මගෙ සර්ජරි එකකදි පලවෙනියට නැතිවුණ පේෂන්ට් ... අදටත් මම සර්ජරි එකක් කරද්දී මට සිහියට එන්නෙ ඒ පේෂන්ට්ව... ඒක නිසාමයි මම හැමදාම මොන දේ කරල හරි මට හම්බෙන පේෂන්ට් කෙනෙක්ව බේරගන්න දඟලන්නෙ.. තත්පර ගානක් ගිහිල්ලත් තාම ඇහෙන්නෙ එකදිගටම කීන් ගාන සද්දෙ විතරයි...
ආහ්...ROSC*... he's back..
හාහ්.. ඇති යන්තම් හුස්ම ගන්නව...මම එහෙමම බැලුවෙ අදිශ් දිහා.. එයා ලෙඩාව චෙක් කරනව.. ස්කෑන් එකෙන් පෙනුන විදියට නම් තැල්මක් නිසා ඇතුලෙ ලේ ගැලීමක් තියෙනව... මේ ලෙඩාට සර්ජරි එකක් ඕනෙ.. ඒත් මේ වෙලාවෙ මම විතරයි ඉතුරු... ඒ කියන්නෙ මේක මට තනියම අදින්න වෙනව.. රිස්ක් එක හොදටම වැඩී.. ඒත් මේ මනුස්සයට මැරෙන්න දෙන්න බෑනෙ ..
නර්ස් මේ පේෂන්ට්ගෙ කවුරු හරි ඉන්නව නම් සර්ජරි එකට සයින් එක ගන්න.. තව විනාඩි තිහකින් සර්ජරි එක ගන්නව.. තියටර් එක ලෑස්ති කරල තියන්න... එතකොට... තමුන්.. කවුද .. ඩොක්ටර් දිසානායක.. මගෙ ඇසිස්ටන්ට් විදියට මේ සර්ජරි එකට තව විනාඩි තිහකින් ලෑස්ති වෙන්න...
