"မောင် ဒီကိုကြည့်ပါအုန်း"
"မောင် ဒါလေးနဲ့ လိုက်လား"
"မောင် ထတော့လေ"
"မောင် ဟိုဘက်တိုးလေကွာ"
"မောင် သားလေးကချစ်စရာလေး"
"မောင်ရေ ကျွန်တော်ပြန်လာပြီ"
"ဒါလေးစားကြည့်မောင်"
"ချစ်တယ်နော် မောင်"
"မောင်က ကွာရှင်းချင်တာလား"
"ဟူးးး"
"ဂျွန် ဘာဖြစ်တာလဲ အိမ်မက်ဆိုးမက်လို့လား"
အိပ်ယာက ကုန်းထကာ ကြောင်အနေမိတယ်
ဘေး ကဆယ်ရာက စကားလာပြောမှ အသိစိတ်ဝင်မိတယ်
"ဆယ်ရာ အိပ်ရေးပျတ်နေမယ် အိပ်တေယ့ ကိုယ် ဘာမဖြစ်ဘူး"
"တကယ် အဆင်ပြေလို့လား"
"အင်းပြေတယ်"
"ဒါဆို ပြန်အိပ်တော့မယ် ဂျွန်လဲအိပ်တော့"
"ဆယ်ရာ ကိုယ့်ကို အရင်ကမောင်လို့ခေါ်ဖူးလား"
အိပ်ယာပေါ် ပြန်လှဲကာ အိပ်တော့ဆယ်ရာကို လှမ်းမေးလိုက်တယ်
"ဘာလို့လဲဂျွန်"
"ဟင့်အင်း အိပ်တော့ "
အိပ်ပျော်သွားတဲ့ ဆယ်ရာ့ နဖူးလေးကို တချက်နမ်းလိုက်တယ်
သူ့အိမ်မက်တွေ မှတ်ဉာဏ်တွေထဲ က ဝိုးတိုးဝါးတားပေါ်ပေါ်လာတဲ့ ကောင်လေးက ဘယ်သူပါလိမ့်
သူကို ဘာလို့မောင်လို့ခေါ်ရတာလဲ
သူနဲ့ ကိုယ့်ကြားမှာ ဘာပတ်သတ်မှုတွေရှိခဲ့တာပါလိမ့်
"ကိုကို"
"ဗျာ"
"ခေါ်ကြည့်တာပါ"
"ထယ်ကို ကိုယ်မေးစရာရှိတယ်"
"မေးလေ ကိုကို"
"မနေ့ က ပန်းခြံမှာတွေ့တဲ့ ဂျောင်ကုကလေ သားရဲ့ဒယ်ဒီမလား"
"ဘယ်လိုတောင်သိ"
"ကိုယ်သိတာကြာပြီ ထားတော့ ခုက ထယ်နဲ့သူက မဆိုင်တော့ဘူးမလား"
ကိုကို့အမေးကို ကျွန်တော်အနည်းငယ်တိတ်ဆိတ်သွားသည်
"ထယ်"
YOU ARE READING
ချူ
Fanfiction"မောင်သိလား တစ်ခါခြံခုန်ဘူးတဲ့သူက နောက်တစ်ခါခြံခုန်ဖို့ ၀န်မလေးဘူးတဲ့ မောင်ကနွားဘ၀ကနေ ခွေးဖြစ်ချင်နေမှတော့ မောင့်သဘောပေါ့" #Taehyung
