Liefde is goed? Deel 2

"Lucas?" Fluister ik terwijl ik 's avonds in mijn bed lig. "Ja?" Krijg ik terug te horen. "Zullen we hem of haar houden?" Vraag ik. Ik kijk naar de muur die pikzwart is. Door het raam komt nog net een straaltje licht binnen van de lantaarnpaal op straat. Lucas begint over mijn gezicht te strelen. "Ik vind dat hem of haar kunnen houden. Ik heb een baan die goed verdiend en mijn pleegouders kunnen wel een steentje bijdragen voor ons eigen huisje." Ik word helemaal vrolijk van het gevoel. Maar er is één ding dat ik nog moet doen "Lucas, ik moet mijn studie nog wel afmaken." Zeg ik. "Dat kan je dit jaar nog doen voordat je bevalt." Zegt Lucas. Ik knik wat hij waarschijnlijk niet ziet in het donker, maar dat maakt niet uit. "Ik ben echt blij dat ik vannacht bij je kon slapen Esmee." Fluistert Lucas. Ik geef hem een knuffel en val in slaap in zijn armen.

De volgende ochtend word ik wakker naast Lucas. Dat is zo'n geweldig gevoel. Ik hoop dat ik dat nog veel vaker kan doen. Lucas opent zijn ogen en kijkt mij aan. "Lekker geslapen?" Vraagt hij. Ik knik. Ik gaap en ga rechtop zitten in mijn 2 persoonsbed. "We moeten maar eens ontbijten denk ik." Zeg ik gapend. Lucas knikt en gaat ook overeind zitten. "Kom maar , ik ben een hele goeie kok." Hij pakt mijn hand en trekt me uit mijn bed.

"Wil je een gebakken eitje met toast?" Vraagt Lucas. "Ja lekker!" Zeg ik enthousiast. Lucas zet het vuur laag en breekt 2 eieren stuk. Hij legt ze op de koekenpan. "Het ruikt nu al goed" zeg ik. Lucas knikt. "Maar.. Weet je zeker dat je op deze leeftijd al een kind wilt?"