Liefde is goed? Deel 2

Bruiloft

Ik loop naar binnen met Lotte achter me aan. Lucas komt naar me toe en geeft me een knuffel. "Je hebt haar gevonden!" Fluisterd hij in mijn oor. Ik knik. Vervolgens geeft hij Lotte een knuffel. Hij doet het een beetje gênant , hij denkt natuurlijk nog dat ze op hem is. Vervolgens lopen we naar de woonkamer waar mijn familie zit te wachten op de banken. Ik open de deur van de woonkamer en we lopen naar binnen. "Ik ben er weer, met Lotte." Zeg ik. Mijn familieleden krijgen allemaal een lach op hun gezichten. Mijn moeder en Lotte lopen mee naar boven en doen mijn haar en make-up goed. Lucas gaat een praatje maken met zijn familieleden en kijkt of alles goed geregeld is.

Als ik klaar ben lopen we met z'n alle het huis uit. Er staat een super grote witte limo voor de deur! "Wow! Lucas heb jij dit geregeld?" Vraag ik enthousiast. Lucas knikt trots en pakt vervolgens mijn hand. Wij gaan in de limo zitten en de rest gaat in auto's naar het strand, waar we gaan trouwen. Ik kijk uit het zwarte raampje en de zon schijnt fel op mijn gezicht. Dan kijk ik in de limo die echt heel lang is. Opeens gaan we rijden, ik voel er haast niks van maar ik zie dat we vooruit gaan. Dat ik ooit gedacht had dat deze dag nooit zou komen. Ik kijk naar buiten en zucht diep. De blaadjes van de bomen bewegen mee met het kleine briesje. Ze zon schijnt heel fel, het is wel 30 graden of zoiets. Ik kijk naar Lucas. Hij heeft champagne in zijn handen en geeft mij een glas. We proosten en drinken een slokje. Ik kom dichterbij Lucas en voel zijn warme lippen op die van mij plakken. Ik leg mijn handen in zijn nek. Ik laat los en kijk hem aan. "Ik houd van je." Zeg ik. Lucas knikt. "Ik ook van jou."

We zijn bij het strand aangekomen. Ik stap samen met Lucas uit. We lopen naar het altaar arm in arm. Ik houd mijn prachtige rode rozen vast. Iedereen zit op stoelen en in het midden is een pad naar het altaar. We lopen naar het altaar en staan nu voor iedereen. Er is een man die een boekje vasthoud en die ons gaat trouwen. De man begint te praten. Met het zonnetje dat schijnt en al de boeketten met rode rozen is dit een prachtige dag. Ik kijk in het publiek en zie mijn moeder een traantje wegpinken. Ik houd Lucas handen stevig vast en kijk hem in zijn ogen aan. "Neemt u, Esmee Mastel, Lucas Mantel tot uw wettige echtgenoot?" Vraagt de man. Ik knik terwijl ik zeg "ja." Ik krijg een lach op mijn gezicht en Lucas ook. Hij kijk mij in de ogen aan en krijgt ook bijna een traan. "Neemt u, Lucas Mantel, Esmee Mastel tot uw wettige echtgenote?" Vraagt de man nu aan Lucas. Hij knikt en zegt "ja." Ik krijg nu echt een traan op mijn gezicht en moet lachen. "Sorry hoor." Zeg ik lachend tegen mijn familie terwijl ik huil. De familie moet even lachen ,mar vervolgens gaat de man verder. "Dan verklaar ik u nu , man en vrouw." Zegt hij. " u mag de bruid kussen." Zegt hij tegen Lucas. Hij geeft mij een kort kusje en er begint muziek te spelen. We lopen lachend hand in hand weg van het altaar en er worden bloem blaadjes over ons heen gegooid. Dit is echt de mooiste dag van mijn leven! Ik houd zoveel van hem. Ik wil nooit meer iemand anders. Ik kijk Lucas in de ogen aan en voel zijn lippen weer op die van mij. "Je bent nu mijn vrouw." Zegt Lucas tegen mij. "En jij mijn prachtige man voor altijd."