Liefde is goed? Deel 2

Ruzie

Ik sta in het park. Met mijn handen houd ik de witte bruidsjurk omhoog. Ik kijk Lotte boos aan. Ze heeft me gewoon gezoend! Na al die jaren vriendschap heeft ze me nog nooit iets verteld. Ik dacht echt dat ze op jongens viel, ze had elke maand wel een andere jongen en ze leken dan ook echt heel erg verliefd.

De regen stroomt over mijn jurk. Het verpest mijn haar, en make-up. Ik kijk Lotte aan die naar mij kijkt met grote ogen. Haar ogen zijn helemaal rood geworden van het huilen en ze kijkt mij haast smekend aan. "Het spijt me." Weet ze er nog uit te brengen. Verward kijk ik haar aan. Hoe durft ze?! "Het spijt je?! Weet je wat mij spijt?" Vraag ik. Lotte kijkt mij aan en schud rustig haar hoofd. Ik word langzaam bozer. "Onze vriendschap! Dat is wat mij spijt. Hoe kon je nou tegen mij liegen?! En nog mij een kus geven terwijl ik zometeen over iets van 5 minuten aan het altaar sta en het 'ja' woord ga zeggen tegen mijn man?! Waarom heb je al die jaren gelogen tegen mij?" Vraag ik met een boze stem. "Ik kon het niet vertellen. Weet je niet hoe een kwelling het voor mij was? Ik heb al die jaren gedacht dat ik gewoon niet de goede jongen had gevonden. Maar telkens als jij een jongen had waren jullie heel romantisch bezig en ik miste dat in mijn leven. Tot op een dag, jij stond in het zwembad en keek mij aan terwijl het licht op je wang scheen. Ik wist dat ik niet die jongen miste, maar jou." Zegt Lotte. Ik blijf een tijdje sprakeloos stilstaan. Ik ben nu echt in de war. Ik kijk naar de lucht terwijl ik het beste probeer te doen. Ze heeft tenslotte wel het lef om het tegen mij te zeggen. Ik knik begrijpend naar Lotte. "Maar je moet 1 ding onthouden. Ik ga trouwen. Niet met zomaar iemand ,maar met Lucas. Ik houd van hem. En je moet het me echt niet flikken om mij nog een keer te zoenen in de rest van je leven. Je bent van harte welkom om op mijn bruiloft te komen." Zeg ik. Lotte krijgt een klein glimlachje op haar gezicht en staat op. Opeens stopt het met regenen en schijnt eindelijk de zon. Lotte komt naar mij toe en geeft mij een knuffel. "Je bent de beste vriendin ooit." Zegt ze tegen mij. Ik knik. Dat weet ik wel. Ik lach even in mezelf. "Wij zouden wel een heel goed stel zijn." Zegt ze lachend. "Lotte!" Roep ik verontwaardigd. Lotte moet nu lachen terwijl we samen arm in arm naar mijn huis lopen. "Het is een geintje!" Zegt ze nu. Ik rol met mijn ogen. "Weer je wat Lotte?" Vraag ik. Lotte kijkt mij aan. "Ik houd heel veel van je , maar dat als een vriendin." Zeg ik. Lotte knikt begrijpend. "Ik kom wel op je bruiloft zodat ze je haar niet verneuken." Zegt Lotte lachend. Ik proest het nu ook uit. Echt zoiets voor Lotte om te zeggen. We lopen langs huizen en komen bij mijn huis aan. "Ben je er klaar voor?" Vraagt Lotte. Ik knik vastbesloten. Ik word de vrouw van Lucas Mantel.