Liefde is goed? Deel 2

Gezond?

Er komt een dokter om de hoek lopen. "Familie Mastel?" We staan op en lopen achter de dokter aan. Hij heeft een witte lange doktersjas aan met een naamplaatje erop. Hij opent de deur en we lopen naar binnen. Ik ga liggen op een stoel en trek mijn t-shirt omhoog. De dokter smeert iets koels op mijn buik en gaat vervolgens met een apparaat over mijn buik. We kijken met zijn allen op het beeldscherm. Het duurt even voordat de dokter een diagnose kan stellen. "U bent 6 maanden zwanger, is het niet?" Vraagt de dokter. Ik knik. "Dan kunnen we vandaag ook al zien of het een jongen of meisje is." Ik knik alweer. De dokter wijst iets aan op het scherm en ik kijk aandachtig mee. Ik zie een hoofdje. Echt raar, dat een kind in mij zit ,denk ik bij mezelf. "Het kindje is gezond." Zegt de dokter. Ik kijk Lucas met een glimlach aan vervolgens kijk ik weer naar het scherm. "En welk geslacht is het, dokter?" Vraagt mijn moeder. "Euhmm.." Zegt de dokter terwijl hij aandachtig naar het schermpje kijkt in de donkere kamer. "Het is een... meisje!" Zegt de dokter blij. Ik kijk mijn moeder aan en Lucas daarna. Mijn moeder moet huilen van vreugde. Lucas geeft me een kus en omhelst dan mijn moeder. Terwijl mijn moeder haar tranen afveegt met haar handen gaat de dokter foto's halen van het kindje. Hij komt terug en heeft de foto's in zijn handen. Hij geeft de foto's aan Lucas en zegt dat ik weer rechtop kan gaan zitten. "U word over 2,5 maand ingeleid zodat u kunt gaan bevallen. We moeten u nog wel testen op ziektes zodat u geen gevaar loopt tijdens de bevalling." Ik knik. "U krijgt een klein prikje voor een bloedonderzoek, wilt u die nu of op een andere datum." Vraagt de dokter. "Ik wil hem het liefste nu." Zeg ik. Dan ben ik er maar vanaf. De dokter neemt wat bloed af. Hij schudt een paar keer met het potje en gaat dan opstaan. "Als u en uw vrienden even in de wachtkamer wachten hebben we zo de uitslag." Ik knik en loop naar de wachtkamer

30 minuten voorbij...

De dokter komt aanlopen. "Volgt u mij." We volgen de dokter met zijn lange witte jas en lopen naar een andere kamer. In de kamer staat een bureau en allemaal kindertekeningen. Om de muren zijn giraffen geschilderd en het voelt net alsof ik weer een kind ben. Door het raam aan de muur straalt de zon fel. "Gaat u maar zitten." We gaan zitten op de stoel en de dokter begint. "U heeft geen ziekte waar we u op hebben getest." Zegt de dokter. Dat lucht op. Ik zucht even diep. "Toch kan u wel gevaar lopen tijdens de bevalling, omdat u Asma heeft kan uw hartslag omhoog gaan en uw bloeddruk kan stijgen, hierdoor loopt niet alleen u in gevaar ,maar ook uw kind." Ik schrik. Ik staar de kamer in. Ik wil echt nog niet dood op mijn 16de hoor! "Maar is er wel kans dat mijn kind en ik het overleven..?"