" Wonស្ដាប់បង មានបងដែលនៅក្បែwonត្រូវការwonបងនៅទីនេះហើយ"នាយទាញកាយតូចដែលគិតតែពីយំនោះយកមកអោបជាប់ទ្រូង នាយពិតជាអាណិតស្រលាញ់រាងតូចខ្លាំងណាស់ទោះស្គាល់គ្នាមិនយូរក៏ដោយតែអារម្មណ៍នាយប្រាប់ថាពិតជាចង់ក្បែរមើលថែររាងតូចខ្លាំងណាស់
"គ្រប់គ្នាតែងតែនិយាយបែបនេះសូម្បីតែមនុស្សដែលខ្ញុំស្រលាញ់គិតថានិងផ្ញើជីវិតលើគេអស់មួយជីវិតគេក៏លែងត្រូវការខ្ញុំទៀតដែរ ហើយមនុស្សម្នាក់ទៀតដែលខ្ញុំគិតថាគេជាបងប្រុសជាទីពឹងក៏លែងមានទៀតដែរ ពួកគេសុទ្ធតែចង់ឲខ្ញុំចាក់ចេញពួកគេដេញខ្ញុំចេញ ហុឹកៗ"
"ពួកគេក៏សុទ្ធតែនិយាយដូចhyoungចឹង ដំបូងគឺបែបនិងតែមិនបានប៉ុន្មានក៏ចង់ឲខ្ញុំចាកចេញទាំងអស់"ក្រោយស្ដាប់រាងតូចរៀបរាប់រឿងរ៉ាវរួចមកhosiនាយពិតជាអាណិតរាងតូចខ្លាំងណាស់ និងបានទាញកាយតូចនោះយកមកអោបជាប់ទ្រូងនិងនិយាយលួងលោម
"អត់ទេwon ជឿបងណាទោះគ្មានអ្នកណាត្រូវការwon ចង់ឲwonចាកចេញ ស្អប់won តែបងត្រូវការwonបងមិនចង់ឲwonចាកចេញទេ ទោះពួកគេចាត់ទុកwonជាមនុស្សមិនសំខាន់តែwonគឺជាមនុស្សសំខាន់របស់បង""គ្រប់គ្នាដែលចូលក្នុងជីវិតខ្ញុំសុទ្ធតែនិយាយបែបនេះតែចុងក្រោយពួកគេជាអ្នកចង់ឲខ្ញុំចាក់ចេញទាំងអស់ ហុឹក "
"តែមិនមែនបងទេ ជឿបងណាគ្រប់យ៉ាងនិងល្អប្រសើរ"
"គ្រប់យ៉ាងគ្មានអ្វីល្អទៀតទេ ហុឹកៗ ចំពោះខ្ញុំបាត់បង់អស់ហើយ"
"បងនិងធ្វើជាគ្រប់យ៉ាងឲwon"
"hyoung ហុឹកៗ ហឺ..."
"មិនអីទេ ឈប់យំទៅមានបងនៅទីនេះហើយបងនិងមើលថែឯងចាប់ពីពេលនេះទៅមិនថាមានរឿងអីក៏ដោយបងនិងធ្វើជាខ្នងបង្អែកសម្រាប់ឯង"នាយនិយាយលួងលោមព្រមទាំងទាញកាយតូចដែលគិតតែពីយំនោះមកអោប ដៃមាំក្រាស់អង្អែលខ្នងតូចថ្នមៗ ពេលនេះរាងតូចយំមិនទាន់បាត់ឡើយយំស្ទើរតែដកដង្ហើមមិនចង់ដល់គ្នាទៅហើយ ផ្ទៃមុខសរលោងត្រូវដានដោយទឹកភ្នែក ប្រែជាក្រហមអស់យំសុខៗស្រាប់តែ:
"Hyoung មិចខ្ញុំមិនចេញទឹកភ្នែកចឹង ហុឹកៗ អត់ទេhyoungខ្ញុំពិតជាតឹងទ្រូងណាស់ ទឹកភ្នែកខ្ញុំលែងហូរហើយ ហុឹក""អត់អីទេ បន្តិចទៀតលែងអីហើយ"
"អត់ទេ hyoung ហុឹកត្រង់នេះវាអួលណែន វាចុកខ្លាំងណាស់ពេលទឹកភ្នែកខ្ញុំមិនហូរបែបនេះ អត់ទេ..ហុឹកៗ..វាពិតជា..ពិតជា..."
"អត់ទេwonwooហា៎ ស្ដាប់បងវានិងមិនអីទេ វាមកពីឯងយំខ្លាំងពេកហើយ" នាយនិយាយទាំងប្រឹងចាប់ដៃរាងតូចដែលគិតតែពីរើរនិងយកដៃញីទ្រូង
"អត់ទេ hyoung នៅពេលវាមិនហូរមកបែបនេះវាធ្វើឲខ្ញុំពិបាកក្នុងខ្លួនខ្លាំងណាស់ វាកាន់តែធ្វើឲខ្ញុំឈឺលើសមុនទៅទៀត ហុឹកៗ hyoung...ហុឹក..ខ្ញុំ..ខ្ញុំតឹងទ្រូងណាស់ ហុឹកៗហឺ..." នៅពេលដែលការឈឺចាប់ទាំងអស់កើតឡើងលើខ្លួនបែបនេះមានតែការយំនេះហើយដែលជួយរំលែកទុក្ខសោកដែលមាននៅក្នុងខ្លួន វាធ្វើឲ្យយើងបានធូរនៅក្នុងចិត្តតាមរយៈការសម្រក់ទឹកភ្នែក ទឹកភ្នែកវាមិនមានពណ៌ទេតែវាបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាមនុស្សម្នាក់នោះកំពុងមានទុក្ខទើបវាស្រក់ចុះមកតាមរយៈការយំ តែបើការយំនេះវាលែងមានទឹកភ្នែកវាបញ្ជាក់បានថាការឈឺចាប់នោះវាលើសលប់ពេកហើយ ការដែលយំមិនចេញទឹកភ្នែកបែបនេះពិតជាធ្វើរឲក្នុងទ្រូងអួលណែន ការឈឺចាប់មិនអាចបញ្ចេញមកក្រៅបានវាស្ទើរតែឲរាងតូចថប់ដង្ហើមលើសដើម"Won ...won...គ្រូពេទ្យ ...គ្រូពេទ្យជួយផង ហុឹក wonwoo ha.." នាយពេលនេះពិតជាភ័យខ្លាំងណាស់ បានស្រែកហៅគ្រូពេទ្យយ៉ាងលឿន ទាំងដៃនៅតែអោបរាងតូចជាប់
"hyoung ..ខ្ញុំ..ខ្ញុំពិបាកដកដង្ហើមណាស់.." រាងតូចនិយាយទាំងត្រដរខ្យល់ ដៃវិញចាប់កាន់ដៃនាយឡើងជាប់
"អត់ទេ wonwoo ha ... hyoung នៅទីនៅហើយ ហុឹក"
"លោកគ្រូពេទ្យ ជួយផង "គ្រូពេទ្យជាច្រើនរត់មកយ៉ាងលឿន
"លោកគ្រូពេទ្យ សូមជួយប្អូនខ្ញុំផង ហុឹក."
"អត់ទោសលោកសុំរងចាំនៅខាងក្រៅសិន"
"អត់ទេខ្ញុំចាំមើលប្អូនខ្ញុំ"
"អត់បានទេ លោកសូមរងចាំនៅខាងក្រៅសិនទៅ"ពេលនេះទោះខ្លួនមិនចង់ក៏ត្រូវតែចេញសិនដែរ មកដល់ខាងក្រៅ
"សូមទេវតាជួយគេផង ហុឹក " ពេលនេះនាយនៅមិនសុខឡើយ ចេះតែដើរទៅវិញទៅមករហូត+ In Room
"លោកដុកទ័រ ចង្វាក់បេះដូងលែងលោតហើយ
""ឆាប់ធ្វើចង្វាក់ដូងទៅ"ដុកទ័រ
"បាទ"
"ទឹត..ទឹត.."
" 1..2..3 ឆក់...ឌឹក "
"ម្ដងទៀត"
" 1..2..3 ឆក់...ឌឹក "
"ចង្វាក់បេះដូងកាន់តែធ្លាក់ចុះហើយ"
"បន្ថែមកម្លាំង 200 "
" 1..2..3 ឆក់...ឌឹក ""ម្ដងទៀត"
" 1..2..3 ឆក់...ឌឹក "
" 1..2..3 ឆក់...ឌឹក "
"ទឹតៗៗ"
"ចង្វាក់បេះដូងមកធម្មតាវិញហើយ"
"ហឺយ..."ដុកទ័រម្នាក់ដកដង្ហើមធូរចិត្ត ព្រោះមុននេះបើជួយមិនទាន់ទេរាងតូចប្រាដកជាស្លាប់មិនខាន ក្រោយពីជួយសង្រ្គោះរាងតូចរួចរាល់គ្រូពេទ្យក៏នាំគ្នាចេញទៅវិញ
"លោកគ្រូពេទ្យ តើប្អូនខ្ញុំយ៉ាងមិចទៅហើយ"
"គេរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់ហើយ នេះសំណាងខ្លាំងណាស់ ដែលខាងគ្រូពេទ្យជួយសង្រ្គោះទាន់ពេលវេលា កុំអី..យ៉ាប់មិនខានទេ"
"អរគុណលោកគ្រូពេទ្យខ្លាំងណាស់"
"បាទ"
"ហើយតើខ្ញុំអាចចូលទៅមើលគេបានទេ"
"បាទ បានសុំអញ្ចើញ" ថារួចគ្រូពេទ្យក៏នាំគ្នាចេញបាត់ទៅ
+In roomសភាពរាងតូចពេលនេះពិតជាស្លេកស្លាំងខ្លាំងណាស់រាងកាយស្គមស្គាំង បបូមាត់ស្លេក កំពុងដេកលើគ្រែពេទ្យស្ដូកស្ដឹង មាត់និងច្រមុះកំពុងពាក់អុកសុីសែនជាប់ ដៃមានព្យួរសេរ៉ូមជាប់ដល់ទៅ2ក្នុងពេលតែមួយ ដំណើរយឺតៗ ជំហា៊នមួយៗឈានទៅរកអ្នកដែលសន្លប់អត់ដឹងអីនោះ
"អរគុណដែលមិនទៅណា ហុឹក កុំចឹងទៀតអី បងពិតជាភ័យណាស់ដែលឃើញឯងក្នុងសភាពបែបនេះ ហុឹក"នាយសម្រក់ទឹកភ្នែកម៉ាត់ៗដៃចាប់កាន់ដៃរាងតូចជាប់យកមកដាក់ផ្អឹបនិងថ្ពាល់ភ្នែកកំពុងសម្លឹងអ្នកដែលដេកដាក់អុកសុីសែន
............
💔😭
YOU ARE READING
Between us (រវាងពួកយើង)
Short Storyត្រូវហើយពួកគេព្រៀបដូចព្រះអាទិត្យនិងព្រះចន្ទអញ្ចឹងពួកគេអាចជួបគ្នា2ទៅ3ដងក្នុងមួយឆ្នាំ រយៈមួយម៉ោងដែលព្រះអាទិត្យនិងព្រះចន្ទជួបគ្នា ពួកគេស្រលាញ់គ្នាណាស់ទោះរយៈពេលខ្លីក៏ដោយ តែពួកគេអាចជួបគ្នាទៀតនៅពេលក្រោយ ហើយខ្ញុំដូចជាផែនដីអញ្ចឹងអាចជួយគេគ្រប់គ្នាបាន អាចមើលឃ...