" Wonស្ដាប់បង មានបងដែលនៅក្បែwonត្រូវការwonបងនៅទីនេះហើយ"នាយទាញកាយតូចដែលគិតតែពីយំនោះយកមកអោបជាប់ទ្រូង នាយពិតជាអាណិតស្រលាញ់រាងតូចខ្លាំងណាស់ទោះស្គាល់គ្នាមិនយូរក៏ដោយតែអារម្មណ៍នាយប្រាប់ថាពិតជាចង់ក្បែរមើលថែររាងតូចខ្លាំងណាស់
"គ្រប់គ្នាតែងតែនិយាយបែបនេះសូម្បីតែមនុស្សដែលខ្ញុំស្រលាញ់គិតថានិងផ្ញើជីវិតលើគេអស់មួយជីវិតគេក៏លែងត្រូវការខ្ញុំទៀតដែរ ហើយមនុស្សម្នាក់ទៀតដែលខ្ញុំគិតថាគេជាបងប្រុសជាទីពឹងក៏លែងមានទៀតដែរ ពួកគេសុទ្ធតែចង់ឲខ្ញុំចាក់ចេញពួកគេដេញខ្ញុំចេញ ហុឹកៗ"
"ពួកគេក៏សុទ្ធតែនិយាយដូចhyoungចឹង ដំបូងគឺបែបនិងតែមិនបានប៉ុន្មានក៏ចង់ឲខ្ញុំចាកចេញទាំងអស់"ក្រោយស្ដាប់រាងតូចរៀបរាប់រឿងរ៉ាវរួចមកhosiនាយពិតជាអាណិតរាងតូចខ្លាំងណាស់ និងបានទាញកាយតូចនោះយកមកអោបជាប់ទ្រូងនិងនិយាយលួងលោម
"អត់ទេwon ជឿបងណាទោះគ្មានអ្នកណាត្រូវការwon ចង់ឲwonចាកចេញ ស្អប់won តែបងត្រូវការwonបងមិនចង់ឲwonចាកចេញទេ ទោះពួកគេចាត់ទុកwonជាមនុស្សមិនសំខាន់តែwonគឺជាមនុស្សសំខាន់របស់បង"
"គ្រប់គ្នាដែលចូលក្នុងជីវិតខ្ញុំសុទ្ធតែនិយាយបែបនេះតែចុងក្រោយពួកគេជាអ្នកចង់ឲខ្ញុំចាក់ចេញទាំងអស់ ហុឹក "
"តែមិនមែនបងទេ ជឿបងណាគ្រប់យ៉ាងនិងល្អប្រសើរ"
"គ្រប់យ៉ាងគ្មានអ្វីល្អទៀតទេ ហុឹកៗ ចំពោះខ្ញុំបាត់បង់អស់ហើយ"
"បងនិងធ្វើជាគ្រប់យ៉ាងឲwon"
"hyoung ហុឹកៗ ហឺ..."
"មិនអីទេ ឈប់យំទៅមានបងនៅទីនេះហើយបងនិងមើលថែឯងចាប់ពីពេលនេះទៅមិនថាមានរឿងអីក៏ដោយបងនិងធ្វើជាខ្នងបង្អែកសម្រាប់ឯង"នាយនិយាយលួងលោមព្រមទាំងទាញកាយតូចដែលគិតតែពីយំនោះមកអោប ដៃមាំក្រាស់អង្អែលខ្នងតូចថ្នមៗ ពេលនេះរាងតូចយំមិនទាន់បាត់ឡើយយំស្ទើរតែដកដង្ហើមមិនចង់ដល់គ្នាទៅហើយ ផ្ទៃមុខសរលោងត្រូវដានដោយទឹកភ្នែក ប្រែជាក្រហមអស់យំសុខៗស្រាប់តែ:
"Hyoung មិចខ្ញុំមិនចេញទឹកភ្នែកចឹង ហុឹកៗ អត់ទេhyoungខ្ញុំពិតជាតឹងទ្រូងណាស់ ទឹកភ្នែកខ្ញុំលែងហូរហើយ ហុឹក"
"អត់អីទេ បន្តិចទៀតលែងអីហើយ"
"អត់ទេ hyoung ហុឹកត្រង់នេះវាអួលណែន វាចុកខ្លាំងណាស់ពេលទឹកភ្នែកខ្ញុំមិនហូរបែបនេះ អត់ទេ..ហុឹកៗ..វាពិតជា..ពិតជា..."
"អត់ទេwonwooហា៎ ស្ដាប់បងវានិងមិនអីទេ វាមកពីឯងយំខ្លាំងពេកហើយ" នាយនិយាយទាំងប្រឹងចាប់ដៃរាងតូចដែលគិតតែពីរើរនិងយកដៃញីទ្រូង
"អត់ទេ hyoung នៅពេលវាមិនហូរមកបែបនេះវាធ្វើឲខ្ញុំពិបាកក្នុងខ្លួនខ្លាំងណាស់ វាកាន់តែធ្វើឲខ្ញុំឈឺលើសមុនទៅទៀត ហុឹកៗ hyoung...ហុឹក..ខ្ញុំ..ខ្ញុំតឹងទ្រូងណាស់ ហុឹកៗហឺ..." នៅពេលដែលការឈឺចាប់ទាំងអស់កើតឡើងលើខ្លួនបែបនេះមានតែការយំនេះហើយដែលជួយរំលែកទុក្ខសោកដែលមាននៅក្នុងខ្លួន វាធ្វើឲ្យយើងបានធូរនៅក្នុងចិត្តតាមរយៈការសម្រក់ទឹកភ្នែក ទឹកភ្នែកវាមិនមានពណ៌ទេតែវាបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាមនុស្សម្នាក់នោះកំពុងមានទុក្ខទើបវាស្រក់ចុះមកតាមរយៈការយំ តែបើការយំនេះវាលែងមានទឹកភ្នែកវាបញ្ជាក់បានថាការឈឺចាប់នោះវាលើសលប់ពេកហើយ ការដែលយំមិនចេញទឹកភ្នែកបែបនេះពិតជាធ្វើរឲក្នុងទ្រូងអួលណែន ការឈឺចាប់មិនអាចបញ្ចេញមកក្រៅបានវាស្ទើរតែឲរាងតូចថប់ដង្ហើមលើសដើម
"Won ...won...គ្រូពេទ្យ ...គ្រូពេទ្យជួយផង ហុឹក wonwoo ha.." នាយពេលនេះពិតជាភ័យខ្លាំងណាស់ បានស្រែកហៅគ្រូពេទ្យយ៉ាងលឿន ទាំងដៃនៅតែអោបរាងតូចជាប់
"hyoung ..ខ្ញុំ..ខ្ញុំពិបាកដកដង្ហើមណាស់.." រាងតូចនិយាយទាំងត្រដរខ្យល់ ដៃវិញចាប់កាន់ដៃនាយឡើងជាប់
"អត់ទេ wonwoo ha ... hyoung នៅទីនៅហើយ ហុឹក"
"លោកគ្រូពេទ្យ ជួយផង "គ្រូពេទ្យជាច្រើនរត់មកយ៉ាងលឿន
"លោកគ្រូពេទ្យ សូមជួយប្អូនខ្ញុំផង ហុឹក."
"អត់ទោសលោកសុំរងចាំនៅខាងក្រៅសិន"
"អត់ទេខ្ញុំចាំមើលប្អូនខ្ញុំ"
"អត់បានទេ លោកសូមរងចាំនៅខាងក្រៅសិនទៅ"ពេលនេះទោះខ្លួនមិនចង់ក៏ត្រូវតែចេញសិនដែរ មកដល់ខាងក្រៅ
"សូមទេវតាជួយគេផង ហុឹក " ពេលនេះនាយនៅមិនសុខឡើយ ចេះតែដើរទៅវិញទៅមករហូត
+ In Room
"លោកដុកទ័រ ចង្វាក់បេះដូងលែងលោតហើយ
""ឆាប់ធ្វើចង្វាក់ដូងទៅ"ដុកទ័រ
"បាទ"
"ទឹត..ទឹត.."
" 1..2..3 ឆក់...ឌឹក "
"ម្ដងទៀត"
" 1..2..3 ឆក់...ឌឹក "
"ចង្វាក់បេះដូងកាន់តែធ្លាក់ចុះហើយ"
"បន្ថែមកម្លាំង 200 "
" 1..2..3 ឆក់...ឌឹក "
"ម្ដងទៀត"
" 1..2..3 ឆក់...ឌឹក "
" 1..2..3 ឆក់...ឌឹក "
"ទឹតៗៗ"
"ចង្វាក់បេះដូងមកធម្មតាវិញហើយ"
"ហឺយ..."ដុកទ័រម្នាក់ដកដង្ហើមធូរចិត្ត ព្រោះមុននេះបើជួយមិនទាន់ទេរាងតូចប្រាដកជាស្លាប់មិនខាន ក្រោយពីជួយសង្រ្គោះរាងតូចរួចរាល់គ្រូពេទ្យក៏នាំគ្នាចេញទៅវិញ
"លោកគ្រូពេទ្យ តើប្អូនខ្ញុំយ៉ាងមិចទៅហើយ"
"គេរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់ហើយ នេះសំណាងខ្លាំងណាស់ ដែលខាងគ្រូពេទ្យជួយសង្រ្គោះទាន់ពេលវេលា កុំអី..យ៉ាប់មិនខានទេ"
"អរគុណលោកគ្រូពេទ្យខ្លាំងណាស់"
"បាទ"
"ហើយតើខ្ញុំអាចចូលទៅមើលគេបានទេ"
"បាទ បានសុំអញ្ចើញ" ថារួចគ្រូពេទ្យក៏នាំគ្នាចេញបាត់ទៅ
+In room
សភាពរាងតូចពេលនេះពិតជាស្លេកស្លាំងខ្លាំងណាស់រាងកាយស្គមស្គាំង បបូមាត់ស្លេក កំពុងដេកលើគ្រែពេទ្យស្ដូកស្ដឹង មាត់និងច្រមុះកំពុងពាក់អុកសុីសែនជាប់ ដៃមានព្យួរសេរ៉ូមជាប់ដល់ទៅ2ក្នុងពេលតែមួយ ដំណើរយឺតៗ ជំហា៊នមួយៗឈានទៅរកអ្នកដែលសន្លប់អត់ដឹងអីនោះ
"អរគុណដែលមិនទៅណា ហុឹក កុំចឹងទៀតអី បងពិតជាភ័យណាស់ដែលឃើញឯងក្នុងសភាពបែបនេះ ហុឹក"នាយសម្រក់ទឹកភ្នែកម៉ាត់ៗដៃចាប់កាន់ដៃរាងតូចជាប់យកមកដាក់ផ្អឹបនិងថ្ពាល់ភ្នែកកំពុងសម្លឹងអ្នកដែលដេកដាក់អុកសុីសែន
............
💔😭
YOU ARE READING
Between us (រវាងពួកយើង)
Short Storyត្រូវហើយពួកគេព្រៀបដូចព្រះអាទិត្យនិងព្រះចន្ទអញ្ចឹងពួកគេអាចជួបគ្នា2ទៅ3ដងក្នុងមួយឆ្នាំ រយៈមួយម៉ោងដែលព្រះអាទិត្យនិងព្រះចន្ទជួបគ្នា ពួកគេស្រលាញ់គ្នាណាស់ទោះរយៈពេលខ្លីក៏ដោយ តែពួកគេអាចជួបគ្នាទៀតនៅពេលក្រោយ ហើយខ្ញុំដូចជាផែនដីអញ្ចឹងអាចជួយគេគ្រប់គ្នាបាន អាចមើលឃ...
