Karanlığın Derini

3.Bölüm

Arkadaşlar çok çabuk bölüm yazıyoruz daha yeni olmasına rağmen. Arkadaşarınıza tanıtıp bahsederseniz seviniriz.
Multimedia -Derin-

Sabah uyandığımda her sabah olduğu gibi aceleyle kahvaltıya çağrıldım. Sanki masayı kaçırcaklar. Ellerimi yüzümü yıkadıktan sonra geri geri giden ayaklarımla zorla aşağıya indim. Bunu yapmak zorundamıydım?

"Günaydın Derin" birtanecik babacığım masada otururken günaydın dedi bana. Gerçekten ilginç. Cevap vermeden masaya oturdum. " Acale et kahvaltıdan sonra hazırlan seni bugün okula Güneş bırakacak." Güneş mi? Neden okula o bırakıyordu. Ahh bugün okul vardı. Üç ay aradan sonra yeni bir yıla ve yeni bir okula başlıyordum.

Yeni okula gitmemin sebebi özel bir liseden burs kazanmış olmam.Tabiki başlarda arkadaşlarımdan ayrıldığıma fazlasıyla üzülsemde okulu araştırdığımda ismi Özel Irmak Lisesi olduğunu görmüştüm. Galiba istanbulun en iyi liselerinden ve sayılı zenginlerin çocuklarını gönderdiği bir lise. Başta itici gelsede okulun sosyal faaliyetleri hoşuma gitmişti özellikle müzik alanında. Keman, gitar, piyano vesayre. Keman benim için çok önemli, bu yüzden sesimi çıkarmadım.

Hemen odama çıkıp gardolabta göz gezdirdikten sonra açık renk mavi şortumu ve kısa kollu t-shortumu üstüme geçirdim, okulun belli bir forması yoktu. Okula giderken makyajı fazla tercih etmesemde parlatıcımı sürdüm. Saçlarım hafif dalgalıydı düzleştirmeme yada maşaya gerek yoktu taramam yeterdi. Hızlı adımlarla aşşağı indim ve converse'imi giydim.

''Kendim gidebilirim.'' dedim arabada beni bekleyen Güneş'e.

''Hayır hayatım ben seni bırakırım bir kaç işim var zaten oralarda'' dedi.

Oflayarak arabaya bindim. Yol boyunca hiç konuşmadık, bende kulaklığımı takıp müzik dinledim.

''Geldik tatlım'' diyişiyle bütün huzurumu bozdu. ''Bıraktığın için saol'' deyip okula doğru yürümeye başladım. Çoğunlukla bordo ve krem renkli duvarlarıyla oldukça güzel görünüyordu.

Etrafıma baktığımda uzun topuklu ayakkabılarıyla, mini etekli ve avon kataloğunu yüzüne geçirmiş kızlar bana bakıyordu, erkeklerde dahil. Belkide onlar kadar ilgi çekici değildim fakat onlar kadar yapay değildim. Doğaldım en azından.

Öğrenci kartımda okul numaram, sınıfım, ve bir kaç bilgi daha yazıyordu. Yani müdürün yanına uğramama gerek yoktu.

Karşıma çıkan yeşil gözlü uzun boylu çocuğa ''11-H sınıfı kaçıncı katta?'' dedim.

Önce beni baştan aşşağı süzdü sonra ''3. katta ilerdeki son sınıf.'' diye cevap verdi. Biraz garip biriydi. ''Teşekkürler.'' deyip giderken, yavaşca kolumdan tutarak kendine çevirdi. ''Buarada ben emre sende Derin olmalısın memnun oldum.'' dedi. Adımı nerden biliyordu ki?

''Evet Derin. Bende'' diyerek sınıfa doğru gittim. Okul çok garipti eski okulumdan baya bir fark vardı.

(Biraz kısa oldu devamı gelecek)