Young Eva

deeltje 10

Iedereen zit hier met wonden. Ik zit hier met allemaal bezorgde mensen om me heen. Maar ik heb niks alleen zit ik vastgebonden en de rest niet. Wat doet iedereen toch? 'Marion, waarom doet iedereen zo raar?' vraag ik dan ook aan Marion. 'Jij liep hier ineens. Ik had gewoon straatdienst met mijn collega. Je liep hier met alleen een deken om en we pakten je dus vast want we vonden het vreemd. Ineens begon jij te slaan en te schoppen toen we je vastpakten. Ik riep assistentie op en er kwam een ambulance. Na een tijdje konden wij jou vastbinden. En nu zitten we hier.' zegt ze. 'Oow. Heb ik dat allemaal gedaan?' vraag ik terwijl ik om mij heen wijs. 'Jep. Maar wat is er allemaal gebeurd dat je zo doet? Maurice was al naar het bureau gekomen dat je 2 weken niet thuis bent geweest.' zegt Marion overbezorgt. Arme Maurice. Ik ga niks tegen Marion zeggen over wat mijn vader doet met mij. Dit gaat niemand wat aan. Ik kan dit helemaal zelf oplossen! Denk ik. Ik zie Marion vragend naar mij kijken. 'En wat is er gebeurd?' vraagt ze nog een keer. 'Dat weet ik niet.' zeg ik en ik negeer haar. Ik sta op 'Mag ik nu naar huis?' vraag ik aan iemand van de agenten. 'Euhm... tja. Volgens mij wel.' zegt hij en ik wil weglopen. 'Ho. Stop. Jij mag nog niet weg!' roept een andere agent terwijl hij naar mij toerent en mij terugtrekt. 'Waarom niet? Hij zei dat ik mocht gaan.' zeg ik terwijl ik naar de agent wijs die mij toestemming gaf. 'Maar van mij mag je nog niet gaan.' zegt hij maar ik ruk mij los en loop eigenwijs weg. Ik wil nu wel eens terug naar Maurice. Ik mis hem heel erg. Eindelijk ben ik thuis. 'Maus!' schreeuw ik blij als ik Maurice zie. Hij heeft tranen in zijn ogen. 'Eva. Waar was je? Ik was je kwijt.' zegt hij met een trillende stem. 'Ik was bij Marion. Ik heb je zo gemist. Sorry dat ik niks heb gezegd.' zeg ik tegen hem. Ik vertel hem niet de waarheid. Dat kan hij nog niet aan vlak nadat hij uit coma is gekomen. Schokkende dingen vertellen kan nog meer schade oplopen. En dat wil ik niet. Niet bij mijn broer. 'Ik wil dat msma hier is. Ik mis haar ook.' zeg ik tegen Maurice. 'Hoe ziet mama er uit? Ik heb haar nog nooit gezien. Waar is ze?' vraagt hij. O ja vergeten. Hij is zijn geheugen bijna helemaal kwijt. 'Mama lijkt op mij. Ze is heel lief. Maar ze is op vakantie. Met een vriendin.' zeg ik tegen hem. Later zal ik hem het echte verhaal wel vertellen. 'Waar naartoe? Zullen we een brief sturen. Om te zeggen hoe het gaat.' zegt hij enthousiast en hij pskt pen en papier. 'Naar een heel warm land.' zeg ik. Ik ga naast hem zitten. 'Wat wil je in de brief zetten?' vraag ik en ik pak de pen om te schrijven. 'Hallo mama,
Ik hou heel erg van jou. Kom je snel weer terug? Ik mis jou. En Eva mist jou ook. Eva heeft deze brief geschreven want ik kan niet netjes schrijven. Papa doet altijd heel raar. Hij slast Eva en mij. Maar we hebben niks fout gedaan. Dan neemt hij Eva mee naar boven en ik mag niet mee. Dat is gemeen. Dat vindt jij toch ook? Wil je snel terug schrijven? Duizend kusjes Maurice (en ook van Eva) doei ik hou heel erg van jou. Zelfs al heb ik jou nog nooooit gezien.' zegt Maurice en ik schrijf alles op. Precies zoals hij heeft gezegd. We pakken een foto en doen die erbij.