Baş Belası

2. Bölüm

Olay gecesi (Asena'nın Anlatımıyla)

Şuan terk edilmiş bir mahallede Kenan abiyi bekliyorum. Tenha bir yer seçme nedeniyse, yapacağım işi sessiz halletmek... Şimdi ne yapacağımı sorarsanız Kenan'ı çağırıp geldiği anda onu gebertmek. Bana bubca yıl t*cavüz eden adamın eceli olacağım. Yanıma siyah bir araba yanaşmaya başladı. Arabanın plakası görüş alanıma gelince Kenan olduğunu anladım. Sessice cebimdeki silahı çıkarttım. Kenan arabayı durdurup arabadan indi.

"Ne oldu? Beni böyle bir yere niye çağırdın?'' Diye sordu.

"Ecelin olmak için." Dediğimde Kaşlarını çatarak,

"Ne saçmalıyorsun?" Diye sordu.

Aniden elimdeki silahı ona doğru doğrulttum. Korkak gözlerle,

"Hayır bana bunu yapamazsın! "Diye bağırdı.

"Sana soru. Niye yapamayayım?" Diye sordum. 

Kenan, "ç-çünkü ben senin babanım!" dediğinde gülmeye başladım.

"Sen mi benim babamsın?" Diyerek gülmeye devam ettim.

" Evet."

"Son duanı et!" Diyerek gülmeyi kestim.

"Hayır! Lütfen bunu yapma! Yalvarırım." Dediğinde iki gözümü de kapatıp tetiğe bastım.

"Hayır! Bu olamaz!" Diye bağırdığında Gözlerimi açtım.

Vurulan kişi Kenan değildi. Başka biri idi.

" Hayır! Hayır! Bu kim ve nereden çıltı!" Diye bağırdım.

Kenan, "oğlum!" Diye bağırdı.

şoka girmiştim Kenan'ın bir oğlu varmış ve bizden bunca yıl saklamış.

"Acilen bulansı ara diye!" Bağırdığında, elimdeki silahı cebime koydum.

Titrek elimle 112'yi aradım.
"Alo acil********* s o k*****'ya bir ambulan! Birisi vuruldu." Dedim

"Tamam hemen bir ekip gönderiyoruz!  Sakin olun."

"Tamam, hemen gelin lütfen."Diyerek Telefonu kapattım.
"Yaşıyor mu?"

"Nabzı var. Ne kadar dayanır bilemem."
Dedi kenan

"Ohh.'' Dedim sessizce

"Sen dua et senden şikayetçi olmasın. Adam yaralamaya teşebbüsten kaç yıl hapis yersin haberin var mı?"

"Yıl mı? Hem ben seni vuracaktım. Onu değil."

" Senin Dünyadan haberin yok be. Ha ben, ha o.  Sonuçta vurdun mu? Vurdun."

"Napacağım ben şimdi?"

Dakikalar Sonra...

Ambulans tam şimdi gelmişti. Sedye ile ambulans içine soktular.

"Yakını kim?"  diye sordu hemşire.

Kenan, "Asena." Dedi

"Ben tanımıyorum bile." Dedim.

Yanıma yaklaşıp, "madem Sen vurdun. İyi olana kadar katlanacaksın." Diye Fısıldadı.

Doğru onu ben vurmuştum ama yakını ben değildim.

"Lütfen hızlı olun!"  Dedi ekipten birisi.

Oflayarak ambulansın içine bindim.

"Ambulansın içi böyle miymiş?" Diye fısıldadım kendime.

Aman Asena adam ölüyor sen burada ambulansın içini düşünüyorsun! Hay beynine...

"Nabız düşüyor!" Diye bağırdı kadın.

Korkarak gözlerle Kenan öz oğluna baktım. Bunca Yıldır bizden sakladığı oğlu demek ki Kenan'ın önüne atlayacak kadar seviyormuş onu. Önce bana yaptıklarından sonra Kenan'ı vurmak istemiştim. Fakat ismini dahi bilmediğim üvey kardeşimi vurmuştum.
Araba durduğunda Kapı açıldı.

2 Saat Sonra

Hala ameliyattaydı. Saatin kaç olduğunu bilmiyordum. Kenan hastaneye gelmemişti. Ulan oğlu vurulmuş, hastaneye kaldırılmış. Niye gelmiyorsun? Belki de beni böyle cezalandırmak istiyor. Eğer ölürse 17 yaşında hapse girecektim. Hayatımı kararttım. Daha gençliğimi yaşayamadan hapsi boylayacaktım. Ameliyathane kapısı açıldığında hemen Oturduğum yerden fırlayarak kapının önüne geçtim.

"Siz yakın mısınız?" Diye sordu doktor.

" E-evet sayılırım." Dedim kekeleyerek.

"Şimdi ameliyatı bitti. Gayet iyi. Uyandıracağız ve birazdan yoğun bakıma alacağız." Dedi. Nefes vererek,

"Ohh, şüküler olsun. Çok sağolun." Dedim

"Ben sadece işimi yaptım." Deyip gitti.

Ardından sedye ile gelen üvey kardeşimi gördüm. Hafif gözünü açarak,

"Babam nerede?"  Diye sordu.

"O gelm-" dediğimde

" Geldim oğlum." Dedi kenan.

"Baba Ne oldu bana?" Diye sordu.

"Küçük bir kaza oldu oğlum." diyerek bana baktı Kenan.