Baş Belası

5. Bölüm

Asena'nın Anlatımıyla

Eve varlıktan sonra

Sonunda eve gelmiştik. Can etrafa bakınıyordu.

"Ben nerede yatacağım?" Diye sordu.

"Maalesef odaların hepsi dolu.  Yani mecburen salonda yatıyorsun." Dedim.

Kenan yanıma gelerek, "yoo, salonda yatmayacak." Dedi.

Bende, "Peki nerede yatacak o zaman?"
Diye sordum.

"Nerede olabilir? Tabii ki de senin odanda kalacak." Dediğinde,

"Ne?! Hayır katiyen olmaz! Kabul etmiyorum!" Diye bağırdım. Eve geldiği yetmezmiş gibi bir de odamı ele geçirecekti. Buna izin veremezdim.

"Senin kabul etmene gerek yok. Biz karar verdik. Ne dendiyse o olacak. Nokta!" Diye bağırdı.

"Ya orası benim odam. Ben nerede yatacağım?!" Diye sordum bağırarak.

"Orası beni ilgilendirmez ama salonda yatabilirsin. "

"Gitsin o yatsın bahane!" Diye bağırdım.

Can, "ben vuruldum.  Hatta sen vuruldum. Hasta halimde kanepe de mi yatayım ya."

"Banane nerede yatarsan yat. Benim odam dışında!" 

"Vallahi asıl bahane ben hastayım. Ben yeni odamda kalacağım. "Dedi. "Baba benim yeni odam nerede?" Diye sordu Kenan'a

Artık ona abi demek istemiyordum. Demem de zaten. Umrumda bile değil.

"Şuradan sağa dön. Hemen ilk kapı." Dediğinde,

Can," Tamamdır." Diyerek odama doğru gitmeye başladı.

Bende arkasından koşup hemen önüne geçip girmesini engelledim.

"Eğer bu kadar kendi odanda kalmak istiyorsan beraber aynı odada kalabiliriz." Dedi.

Sinirle yakasına yapışıp, "Ne saçmalıyorsun sen!" Diye bağırdım

"Birşey saçmalamıyorum. "Dediğinde sınırlı gözlerle ona baktım. "Şaka, şaka yaptım sadece." Dediğinde yakasını bıraktım.

"Bak! İyileşince odamı derhal terk ediyorsun!"

"Ee, tamam haydi. İzin verirsen şimdilik odamda yatıp dinlenmek istiyorum." Dedi.

"Tamam." Dediğimde kapı koluna uzandı.

"Hele bir çekmecelerimi kurcala seni gene vururum."

"Aa, alışkanlık edindik herhalde. "

"Yo, ne alakası var?"

"Var. Var."

"Oğlum sen nasıl hastasın?"

"Bildiğin hastayım." Dedi.

"Yürü git bana da bulaşma." Dedim.

"Bunlar daha iyi günlerin." Dedi.

"Off." Diyerek salona geçtim.

Bunlar daha iyi günlerin dediyse  beni daha neler neler bekliyordu.
"Baş belası! "  diye bağırdım kendi kendime.

Televizyonu açıp dizinin tekrarını izliyorum şu an. Karnımdan gelen gurultuyla anladım ki kendime kahvaltı hazırlamam gerekiyordu. Mutfağa geçtiğim vakit buzdolabında neler var diye bakındım. 

Can, "Asena!" Diye seslendi.

"Efendim?"

" Neredesin?"

"Mutfaktayım!" Diye bağırdığımda birden yanımda belirdi.

Benim karnım kurt gibi aç." D

"Ee? Banane bundan? Benmi hazırlayayım? Hem zaten benim de acıktı."

"Ben sana sen hazırla hazırla  demiyorum ki. Gel beraber hazırlayalım."  Dedi

"Olur sen yemek yapmayı biliyor musun?" Diye sordum gülerek.

"Merak etme. Ben senden daha iyi yemek yaptığıma eminim."

''Gel yarışalım o zaman da sen beni zehirlemiyesin?" 

"Abartma!  Tamamdır. Ee hadi gel en güzel patates yapan kazansın olur mu?" Dedi.

"Tamam patatesler şuradaki sebzelikte bir zahmet alıver."

"Tamam alırım. Kaç tane?" Diyerek bana baktı.

"6 tane yeter. 3 sen 3 ben. "

"Aynen." Diyerek patatesleri alıp yıkamaya başladı.

Bende o sırada patatesleri kızartmak için tava arıyorum. Hele şükür bulmuştum. Yağı içlerine döktüm. Can'a baktığımda kendi patatesleri kesip doğramaya başlamış bile.

"Hile ama bu."

"Ee hızlı olacaksın. "

Patatesler olduktan sonra

"Evet patatesler hazır olduğuna göre tadım testine geçebiliriz." Dedim.

"Sonunda! Az evvel çiğ patatesi yiyordum." Dediğinde kahkaha attım.

"O zaman önce sen tadım testine başla. İlk kendi kini mi yiyeceksin? Yoksa benim kini mi? "

"Tabii ki de kendikimden başlayacağım. Seninkinden başlasam zehirlenme ihtimalim var." Dedi.

"Bak seni boğarım." Dedim sinirle.

"Başlıyorum ben senin lafına bakılırsa açlıktan gebereceğim. "

"E, bir zahmet başla." Dediğimde ilk kendi tabağından başladı.

"Amma güzel yapmışım ya.'' Diyerek kendi tabağını övdü.

Ardından benim tabağımdaki patatesi ağzına attı. Kendimi MastetChef'de hissediyorum. Çıtını bile çıkarmadı.

"Hey! Konuşur musun? Dilini mi yuttun?" Diye sordum.

"Lezziz. Senden böyle birşey beklemiyordum. Şaşırttın beni. "Dedi.

"Bu daha ne ki?" Dedim.

"Oo acaba bizi daha neler bekliyor?"

  

                                          ~Bölüm sonu~