Görev | Draco Malfoy

8 - Scream

| Adelina'nın Anlatımı

Sabah kahvaltıdan 1 saat önce uyanıp Hermione ile kütüphaneye gittik. Biraz kitap okuduk, bugün ki derslere hazırladık. Draco'yu bu süreçte hiç görmedim, uyuyor olmalıydı. Kahvaltıya 10 dakika kala ortak salona gittiğimizde Harry, Ron ve Draco'da oradaydı. Bizi görünce el salladılar. Draco'nun dünki telaşı bugün yok olmuştu, yanlarına gittik.

"Sohbetinizi bölmek istemem gençler fakat bizim artık kendi masamıza gitmemiz gerek. Herkese afiyet olsun." Diyerek Draco'yla birlikte kendi masamıza geçtik, karşısına oturduğum sırada masada yemekler oluştu ve konuşmadan yemeğe odaklandım. Draco 1 lokma alıp bana baktı, bir şey diyeceği sırada yanına Astoria ve Pansy oturdu.

"Günaydınn nasılsınız bizsiz?" Astoria'nın lafına içimden "mükemmel" diye cevap verirken yemeğimi yemeye devam ettim.

"Gördüğün gibi" diye cevapladı Draco. Pansy ilk başlarda Astoria ile arkadaş olmaktan mutlu gibi görünse de yemeğin ortasında ona baktığımda mutsuz görünüyordu, Astoria'nın dediklerine ters ters bakıyordu ve artık birlikte çok gezmiyorlardı. Şaşırtıcı.

Draco ile şimdiye kadar hiç konuşmamıştık, şuan Astoria ile birlikte sohbet ediyorlardı. Yemeğimi bitirince "afiyet olsun size" diyerek kalktım. Tam Astoria bir şey diyecekti ki yanıma Ron geldi ve yalvarır gibi konuştu.

"Adelina lütfen Hermione ile derse erken gidip ders çalışır mısınız, yoksa bizi sıkıntıdan öldürecek. Kurtar bizi." Gülümseyerek kafamı salladığımda önden o gitti, arkasından giderken istemsizce arkamı dönüp draco'ya baktığımda göz göze geldik.

***

Yazar: hikayenin bir parçası olmadikca dersleri anlatmak istemiyorum o yuzden hep atlayabilirim bilginize.

| Adelina'nın Anlatımı

Derslerden sonra bahçeye çıkmıştım biraz kafa dinlicektim, Hermione sürekli ders çalışıyordu. Ben zaten her şeyi bildiğim için artık kafam şişmişti ama çok sevmiştim Hermione'yi. Keşke bu sebepten dolayı tanışmasaydık. Sırtımı ağaca yaslayıp gözlerimi kapattım. Yaklaşık 5 dakika sonra önümde birinin olduğunu hissederek asamı hızla karşımda ki kişiye doğrultarak gözümü açmadan konuştum.

"Ne sakladığını söylemeden seninle konuşmak istemiyorum Draco." Gözlerimi actim, şaşırmıştı.

"Beni nasıl tanıdın?" Sırıttım.

"Parfümle banyo yapmış gibisin." Dalga geçmek için demiştim, kokusu mükemmeldi. O da gülümsedi fakat hâlâ benden bir şey sakladığı gerçeği değişmiyordu.

"Anlat." Ciddileşti.

"Olmaz Adel-" sözünü kestim.
"Ne demek olmaz Draco? Hani yanlız değildim, hani benim yanımdaydın?"

"Hâlâ yanlız değilsin, hâlâ yanındayım." Güldüm.

"Benden bir şeyleri saklayarak mı?" Karşıma oturdu.

"Emin ol ikimiz, hatta herkes için iyi bir şey fakat şuan söyleyemem Adel lütfen beni de düşün." Gözlerinin içine baktım.

"Duygu sömürüsü yapma Draco, neden söylemiyorsun."

"Çünkü söylersem asla izin vermezsin."

"Demek ki kötü bir şey Draco! Neden Astoria biliyorda ben bilmiyorum!" Bu sırada olacak ya, Astoria geldi.

"Draco biraz konuşabilir miyizz?" Draco bana bakarak ofladı. Nefret ediyordu bu kızdan. Sonra dayanamayıp cevapladı. "Şuan y/n ile konuşuyorum Astoria. Sonra konuşuruz." Astoria bir şey diyecekti fakat önce bana ters ters baktı, sonra diyeceği şeyden vazgeçti. Kıskanmış mıydı o az önce? Yok artık. Draco ve ben? Her neyse, en azından şuan bizi kardeş olarak biliyorlar.

"Evet şimdi söyleyebilirsin herhalde sakladığın şeyi."

"Lütfen Adel, zamanı gelince söylicem işte."

Ofladım. "İyi, umarım sende yapacağın şeyi istiyorsundur, yani sırf benim ya da bizim için yapacağın bir şey değildir." Cevap vermedi. Ben de çok takılmadım.

Bahçede biraz daha oturduktan sonra odalarımıza gitmeden altın üçlü ile takıldık, akşam yemeği yedik, yasak saatine kadar sohbet ettik. Artık çok yakın arkadaştık, yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmiyordu.

1 ay sonra

| Harry'nin Anlatımı

Odamda tek başıma oturuyordum, yeni uyanmıştım. Birden zihnime şiddetli bir ağrı girdi, daha sonra gözümün önü karardı. Acıyla inleyerek yara izimi tuttuğumda 1-2 dakika sonra zihnimde bir ses yankılanmaya başladı.

"Onların gerçekten sizi sevdiğini mi düşünüyorsun?" Ses gülmeye başladı. Acıyla bağırdım.

"KİMSİN SEN! ÇIK ZİHNİMDEN!"

"Sana ilk ve son iyiliğim Harry Potter, Adel ve Draco sizi kullanıyor."

"GERÇEKTEN APTAL BİR SESE İNANACAĞIMI MI DÜŞÜNÜYORSUN? ÇIK ZİHNİMDEN ÇIK!" acı çok dayanılmaz şekildeydi.

"Yalan olduğunu mu düşünüyorsun? O zaman sana anahtar kelimeleri versem inanır mısın? İhanet, yalan, görev ve ölüm yiyenler.

Ses zihnimde yankılanmayı kestiğinde tüm ağrılar ve acılar son bulmuştu. Gözümü yavaşça açtığımda yatakta değildim, yerdeydim ayrıca sesimi yan odadan duymuş olan Ron'da yanımdaydı. Yavaşça ayağa kalktım ve kendime gelmeye çalıştım. Olanları düşününce sesin sahibinin Voldemort olduğunu anlamak zor değildi. Bana neden yardım etmişti orası tartışılırdı fakat haklıydı, hem de çok. En başından beri düşündüğüm şey gerçekmiş. Sinirlenmiştim istemeden, hem de çok. Olanları şokta olan Ron'a anlatıp onu daha da şoka soktuktan sonra beraber Hermione'yi aradık. Onlarla daha fazla iletişime geçmemesi lazımdı.

En sonunda Hermione'yi sabahın köründe Adel ve Draco ile bahçede sohbet ederken bulduk. Sinirle bağırdım.

"UZAK DUR ONLARDAN HERMİONE!" Üçüde şok içinde ayağa kalktı.

"Ne uzak durmasından bahsediyorsun Harry?" Demişti Hermione haklı olarak.

"Onların bir canavardan farkı yok!"

"Ne canavarından bahsediyorsun Potter, doğru konuş." Draco sinirle gözlerimin içine bakıyordu. Adel ve Hermione hâlâ merakla bakıyorlardı.

"O zaman şöyle söyleyeyim, ölüm yiyenler için bizi kullandığınızı nereye kadar saklayacaktınız!?" Hermione eliyle açıkta olan ağzını kapattı, yan tarafında ki adel'e bakarak ondan uzaklaştı.

"Bu doğru mu Adel!" diyebilmişti sonunda Hermione.

"Saçmalama Hermione, öyle bir şey yok!" Adel Hermione'ye yaklaşmıştı ancak Hermione asasını ona doğru doğrultmuştu. "Yaklaşma."

Draco tısladı. "İçinde ki şüpheyi onlara inandırmaya mı çalışıyorsun, Yok öyle bir şey!"

Dayanamayarak konuştum "Voldemort söyledi! Yetmez mi!?"

Draco güldü. "Voldemort sana neden böyle bir şeyi söylesin ki?"

"Yani lordunu tanıyorsun öyle mi draco?"

"Ne lordundan bahsediyorsun?"

"Kolunu göster!"

Draco kollarını açıp gösterdiğinde hiç bir şey yoktu. Şaşırmıştım.

"Görebiliyor musun Potter? Gözlüğün işe yarıyor değil mi?!"

"Özür dilerim ben-"

"Birdaha kanıtın olmadan başkalarını suçlamaya kalkma Harry. Hadi Draco, gidelim." Adel, arkasından da draco gittiğinde kendimden aşırı utanmıştım. Hermione bana sinirle bakıyordu.

Bölüm sonuuu