Ben Ve Sen

6.bölüm:BUL

               Bir insan babasından 
      nefret eder mi? Kartal ediyordu.

17/12/04

"Baba" dedi Kartal babasına doğru ilerlerken, 4 kutu bira ve hâlâ babasının içtiği rakıya bakınca hızlı yüzünü buruşturup bakışlarını masadan çekti, onlar her gün oradaydı, alışmışlardı artık. Yada alışmak zorunda kalmışlardı.

"Ne var lan yine" diyerek elindeki rakıyı masaya fırlatırcasına bıraktı babası Fevzi, "oyun oynayalım mı baba" dedi Kartal elindeki oyuncak arabayı babasına uzatırken, her zaman aynı cevabı alıcağını biliyordu, ama yinede soruyor, pes etmiyordu. Belki bir gün babası onunla oynamak isterdi?

"Ne oyunu lan ne oyunu" diyerek yerinden kalkan Fevziyle merdivenlerin başında bir şey olacak mı diye bakan Leyla koşar adımlarla hızla kardeşinin önüne geçti, Leyla 18 yaşında su gibi bir kızdı, hayatında yaşayamadığı o kadar anının en altından belki bir gün diyerek çıkmayı başarmıştı, şimdi ise kanının son damlasına kadar kardeşi için savaşıcaktı.

"Ona elleme baba, ne yapacaksan bana yap ama ona elleme yalvarırım" dedi başını sağa eğerek, babasının alev saçan gözleri bugün Leyla'yla yetinmiyeceğinin göstergesiydi, Leyla anında arkasını dönüp kardeşinin kahverengi saçlarını alnından çekti "Bana bak Kartal," tam cümlesine devam edecekti ki "ONUN ADI KARTAL DEĞİL, ONUN ADI KUNT" diyerek arkasından bağıran Fevziyle gözyaşlarını zor tutuyordu Leyla, kardeşine yansıtmak istemediği için boğazını küçük bir öksürükle temizleyip sesinin titremesine önledi.

"Sen odaya çık ablacım ben geliyorum hemen" diyerek arkasından gitmesi için ittirdi fakat Kartal iki adım geriye çekilerek "o adamın sana zarar vermesine izin vermeyeceğim abla" diyerek kaşlarını çattı minik Kartal, artık baba bile demek istemiyordu bu adama. Küçük olmasına rağmen cesareti tebrik edilecek cinstendi.

"Ablacım lütfen yukar-"diyecekti ki içeri giren Bergün hanımla oturduğu yerde bakışlarını arkasına çevirdi, "Anne.." sadece bu söz döküldü dudaklarından Leyla'nın.

Bergün hanım 38 yaşında çok güzel bir kadındı, omuzlarından aşağı dökülen açık kahve saçları ve saçlarının rengiyle zıt olan yemyeşil gözleri her zaman güler biçimdeydi. Bergün hanımla ilgili köyde bilinen bir başka gerçek daha vardı. Çocuklarını, Leyla ile Kartal'ı canından çok sevdiğiydi.

"FEVZİ" diye bağırarak hemen öne atıldı Bergün hanım, "BIKTIM LAN SİZDEN, KÖYDE ADIMI ÇIKARMIŞSINIZ ADIMI" dedi Fevzi bıkmış bir nefesle, ne yapacağını bilemeyerek ellerini iki yana açıp kapadı. "ONLARA DOKUNURSAN YEMİN EDERİM GÖZÜMÜ BİLE KIRPMAM ÖLDÜRÜRÜM SENİ FEVZİ" dedi Bergün hanım çocuklarının önüne geçip ellerini iki yanlarına koyarken.

Fakat her zamanki olduğu gibi Fevzi yavaş adımlarla arkadaki ahşap sandalyeye oturdu. Eğer çocuklara dokunursa Bergün hanımın onu gerçekten öldüreceğine emindi. Yaşanmasını istemezdi, belkide yaşanırdı? Kim bilirdi?

Normalde olsa aldırış etmedi Fevzi, fakat son bir ayda Bergün hanım artık kocasının eve geç gelmelerinden, sarhoş olup onu aldatmasından bıkmıştı. Kendisi için olsa çocuklarına zarar vermesin diye sesini dahi çıkarmazdı fakat konu Kartal ve Leyla olunca kocasını dahi öldürürdü. Fevzinin değimiyle çok değişmişti Bergün hanım.