Atlantis~Mert Hakan Yandaş

5

Emir'den

İrfan abiyi takip etmek için hesabına girdiğimde aynı soyadı taşıyan bir kız fark ettim. Kardeşi falan mıydı? Güzel kızdı ama.

Anlık bir dürtü ile takip edip mesaj attım.

Bir yandan onunla mesajlaşırken bir yandan da diğer oyuncuların konuşmalarını dinlemeye çalışıyordum.

Herkes sevgilisi ile gelmişti yemeğe. Bir ben tek oturuyordum resmen. Ama yalnız da hissetmiyordum çünkü Ada'yla konuşuyordum.

Konuşma bitince ben de telefonumu kaldırdım ve onları daha da dikkatli dinlemeye başladım. Yanımda Ferdi, Mert ve Altay abi vardı. Kendi aralarında konuşuyorlardı.

"Hazır maça iki hafta var acaba diyorum bir dağ evine gidip kalsak mı birkaç gün?" Altay abinin Mert'e sorduğu soru ile Mert abi "Uyar bana, hem de kafa dağıtırım." dedi.

Sevgilisi ise onu düzeltir şekilde "Kafa dağıtırız." dedi. Altay abi ise ortamı yumuşatmak için "Aslında herkes sevgilisi ile falan gelebilir bence eğlenceli olur. Değil mi?" dedi ve onaylanmak istercesine Ferdi abiye baktı.

"Haklı haklı." Ferdi abi bozuk Türkçesi ile konuştuğunda kendimi gülmemek için zorluyordum.

"İrfan'a da haber verelim yarın."

    ---

Ada'dan

Gelen bildirim yabancı bir numaradandı. Mesajda "Bazı şeyler uzaktan daha güzel kalır. Sen de böyle düşünmüyor musun?"
yazıyordu. Ne demekti ki şimdi bu? Ayrıca kimdi bu kişi?

Mesaja girmeye karar verdim.

05*********

Bazı şeyler uzaktan
daha güzel kalır.
Sen de böyle düşünmüyor
musun?

Tanışıyor muyuz acaba?
        ✓✓

Mesajıma cevap vermeye bile tenezzül etmeyen bu kişi kimdi acaba? Tanıyor muydum? Ve mesajda ne demeye çalışıyordu? Uzaktan daha güzel olan ne ki?

    ---

Kendimi tekrar odamda sıcacık yatağımda bulmak günün en güzel kısmıydı. Tabii hâlâ mesajı ve ayrıca Mert'i düşünmüyor olsaydım.

Mert ile hep çok yakın bir ilişkimiz olmuştu yani abi kardeş olarak. Her zaman birbirimizin en önemli anlarında birlikteydik. Tabii bu anların içinde abim de vardı fakat benim için önemli olan Mert'in de olması.

Flashback

"Hadi Mert abi yaparsın!" tribünden Mert abiye bağırırken o da kaleye daha da yaklaşıyordu. O heyecan ile yerimden de kalkmış ayakta izliyordum maçı.

Mert abi ayağındaki topu ceza sahasına gönderdi ve abimin şutu ile gol oldu!

"Goolll!!" olduğum yerde zıplayarak bağırıyordum. Bir yandan da karşı tribündeki Trabzon Spor taraftarlarının oflayıp yerlerine oturmalarını izliyordum.

Abim, Mert abinin asisti ile 90+3'te gol atmıştı.

Maç bittiği gibi kendimi sahada buldum. Hem abime hem de Mert abiye sarılıyordum.

Tabiri caizse tüm takım deliler gibi etrafta koşuşturup anı kutluyordu. Aynı zamanda abim, ben ve Mert abi fotoğraf çekiliyorduk.

    ---

Maç sonu Mert abilerin evinde kutlama yapıyorduk. Bir yandan FIFA oynarken diğer yandan sesli bir şekilde sohbet ediyorduk. Açıkçası bu gün muhtemelen hayatımın en güzel günüydü.