First And Forever

Chapter #5

PHEEM's P.O.V

Nang magkaroon ako ng kamalayan. Pinakiramdaman ko muna ang paligid ko. Ang tanging naririnig ko ay ang beep sound na nagmumula sa cardiac monitor.

Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata. Pagbaling ng ulo ko sa kanang direksiyon. Nakita ko ang mag-ama ko na mahimbing na natutulog.

Si Noryan na nakasandal sa sandalan ng kaniyang kinauupuan habang si Prescious ay nasa dibdib niya.

Gumuhit ang ngiti sa aking labi habang pinagmamasdan sila.

Both of them are really close to each other. Kahit ng baby pa si Prescious ay talagang sa dibdib ni Noryan siya natutulog. Maybe she's more comfortable sleeping in his chest.

Seeing them together right after I opened my eyes made me happy.

Nakahinga rin ako nang maluwag na makita kong maayos at walang nangyaring masama sa anak ko.

She's safe.

"Hon," mahinang tawag ko kay Noryan.

Gumalaw siya at napadako ang tingin niya sa akin.

"Wife?" saad niya na tila ba sinisiguro niyang tama ang kaniyang nakikita.

"Hi," mahinang tugon ko.

Dumako ang tingin ko sa little princess namin nang mapansin ko ang kaniyang paggalaw.

"What is it, Daddy?" tanong niya kay Noryan habang ang kaniyang kamay ay abala sa kaniyang mga mata. Kasabay din nito ang pag-upo niya sa kandungan ni Noryan.

"Mommy is awake, my princess." masayang tugon ni Noryan kay Prescious.

Pagkarinig niya sa kaniyang sinabi ay mabilis na napalingon siya sa gawi ko. Nginitian ko siya.

"Mommy!" Tumayo si Noryan saka hinayaan na makalapit sa akin si Prescious.

Mabilis niya akong niyakap at narinig ko kaagad ang kaniyang paghikbi.

"Mommy, you scared me." maluha niyang wika habang nakasiksik sa aking leeg.

"I'm sorry, my princess. I didn't mean to scared you." malambing kong pagpapatahan sa kaniya.

Umalis siya sa pagkakayakap sa akin naupo sa gilid ko habang pinunasan niya ang kaniyang mga luha na tinulungan ko naman.

"Please don't do that again, mommy." pakiusap niya.

"I can't promise. I will always protect you because you are my life, without you, how am I going to live?" I sweetly stated.

Tumingin siya sa akin at sa kaniyang Daddy.

"But how am I also going to live without you? without Daddy? Without any of you? I don't want you to leave me or Daddy? I want to live and grow up with the both of you. Please don't leave me. I don't want to grow up if one of you is missing." mangiyak-ngiyak na saad niya.

Lumambot ang aking puso sa aking narinig. Dumako ang tingin ko kay Noryan. I can't believe that she is thinking like that. Goodness, she is only six years old.

"Come here," Kinuha niya ang little angel namin saka pinaupo sa pagitan namin.

"Stop thinking like that. None of us is going to leave you, okay?" Noryan stated.

"Daddy and I will always be with you. We will never ever leave you." segunda ko.

Tiningnan niya kami pareho.

"Promise? None of you are going to leave me? Kasi po ayoko po ng ibang parents. Gusto ko po kayong dalawa lang." saad niya pa.

Tumingin siya kay Noryan. "Ikaw lang po ang gusto kong Daddy. Walang kahit na sino ang papalit sa Daddy ko." Sa akin naman siyang tumingin. "At wala rin pong puwedeng pumalit sa mommy ko." dagdag niya pa.