First And Forever

Chapter #10

PHEEM'S P.O.V

"I am Pheem Yandell Quinly." ani ko sa aking pangalan.

"Dr. Quinly's wife, and the woman you wanted to meet." I introduced.

I secretly smirked when the shocked face plastered on her. Gulat na gulat talaga siya. Iyong akala mo ay parang nakakita siya ng multo.

"Long time no see, my sister, half sister I mean." bati ko pa sa kaniya.

Her mouth open a bit. Napatulala siya at kalaunan ay napatayo.

Mas lumapit ako sa kaniya at bumulong, "Sorry, I didn't die."

-- Flashback --

"W-What are you planning to do, Ate Alerya?" tarantang tanong ko habang pilit akong kumakawala sa pagkakatali sa akin dito sa upuan.

"Please! Don't do this." walang tigil ang pagsusumamo ko sa kaniya.

Patuloy niyang ikinakalat ang gasolina sa loob ng silid. Mas lalo akong naiyak ng pati ako ay pinaliguan niya ng gasolina.

"I want you gone, Pheem. Mamatay ka na. Hangga't nakikita kita ay hindi ako matatahimik at hindi ako makukuntento." saad niya,

Itinapon niya sa gilid 'yong gallon na pinaglagyan ng gasolina saka inilabas niya ang lighter.

"N-No! Ano pa ba ang g-gusto mo? Nakuha mo na lahat, 'di ba?" saad ko,

"Kulang pa, Pheem. Kulang pa," tugon niya,

Lumayo siya at tumungo sa pinto. Sunod-sunod na pag-iling ang ginawa ko nang makita kong binuhay niya ang lighter. At sa kaniyang pagtapak palabas ng pinto ay siya ring pagtapon niya ng lighter. Agad na kumapit ang apoy nito sa gasolina.

"T-Tulong! Please!" Lumakas ang pag-iyak ko maging ang paggalaw ko sa kinauupuan ko hanggang sa natumba ako.

Hindi na ako gumalaw pa at tiningnan na lamang ang apoy na nasa paligid ko.

Please, someone save me. I don't want to die here. Not today, please!

--- End of flashback ---

"No way!" gulat na gulat niyang wika habang hindi makapaniwalang nakatingin sa akin.

Binawi ko ang aking kamay na nakalahad sa kaniyang harapan.

"What? Why you're surprised? Are you not happy that you see me again? That I am still alive. Hindi mo ba inakalang makikita mo ako ulit na buhay na buhay." wika ko,

Mabilis kumilos ang katawan ko para umiwas sa kaniya. Tumayo kasi siya at takot na tumakbo patungo sa pinto.

Sinundan at patagilid na sumandal ako sa pader. I crossed my arms on my chest while staring at her.

"Open this door! Let me out!" sigaw niya habang pilit na binubuksan ang pinto.

Lumapit sa akin si Narlyn. "You didn't tell me that I need popcorn. E, di sana nakadala ako." wika niya saka naghanap ng mauupuan.

"Your feet is not injured." komento ko.

Nahinto siya sa kaniyang pagsigaw. Tumingin siya sa kaniyang paa. Humarap siya sa akin.

"You're not real. It's impossible!" mariin niyang wika.

"Why? Are you disappointed that the wife of the man that you wanted to steal is your half sister?" casual na saad ko.

"Come here! You are injured, right? Sadly, my husband is busy right now. Ako naman ang pakay mo ngayon, 'di ba? Why face me now? Let's have a talk." pag-aya.