Hadi Canım?! |Gerçek Ailem|

Bölüm /4/

Bölüme başlamadan önce çok fazla hayalet okuyucu var ve yorumlar çok az

Bölümü
User3303_ e hediye ediyorum 🎀

Bazen yazım yanlışları ve mantık hataları olabilir şimdiden özür dilerim 🫀

🤍 Bir beyaz kalp?

_____________________

Umay mina ' den devam

"Tabi ne konuşucaz" Biraz şaşırmadım değil açıkcası umarın bir anda gelmesi ama neyse vardır bir şey. "Umay ben gerçekten çok üzgünüm, o eski kız bana çok kötü davranıyordu ve bende korktum seninde belki onun gibi olacağından korktum, ama gerçekten çok pişmanım hep iyi anlaşabileceğim bir ikizim olsun istemiştim beni affeder misin " Aslında ne diyeceğimi bilmiyordum ama umarın bana bir zararı hiç olmamıştı ve fazladan bir tane ben kötü olmazdı "Seni affediyorum" Bir anda bana döndü sanki bu cevabı beklemiyor gibiydi "Hı?!" Gülmeden edemedim şu an komik duruyordu.

Birkaç saniye sonra olayı idrak edip bana çıkıca sarıldı ama FAZLA BİR ŞEKİLDE maşşallah kas yapmış ama beni boğmasına gerek yoktu.

"Tamam yeter bı duygusallık" Diyip ondan ayrıldı. Bana gülerek bakıyordu ve çok tatlı gözüküyordu,
"Ay dayanamıyorum " Diyip eliyle yanağımı çekti ve ısırdı, çığlık atıp kafasına vurdum aynı zamanda yanağımı okşuyordum acıttı şerefsiz.
Bana hala gülüyordu , tamam bunu sen istedin.

-------- 1 saat sonra

Şu an ne mi yapıyorduk annemin bizi azarlamadını bitirmesini bekliyorsuk  neden çünkü ben umarın sırtına atlatıp kafasını ısırmıştım o da benim bacağımı kemirmişti en sonunda kavgayı bitirip birbirimize gülerken annemin odaya dalmasıyla kendimizi salonda bulduk şu an yan yanaydık ve o kafasını ben ise bacağımı tutuyordum arkada ise ailenin geri kalanı vardı ve halimize gülüyordu.

Onlar umarın biri sağa biri sola bakan saçlarına benim havaya kalkmış saçlarıma bakıyorlardı zaten üstümüz yamuk yumuk ve kırışıktı.

Annemde koltuğa oturdu ve mal gibi yine bakışmaya başladık o esnada benim telefonumun çalmasıyla herkes bana bakmaya başladı. Duman abim arıyordu.

" Alo efendi abi "

"Ben Türkiye'ye geldim sen nerdesin"

"Abi bir takım olaylar oldu yarın buluşup anlatırım"

"Tamam unutma ama zaten benimde ailede sorunlar çıkmış ona bakmalıyım hatta eve doğru gidiyorum "

"Tanam abi yarın konuşuruz görüşürüz"

"Görüşürüz sarışın "

Ve telefonu kapattım. Herkes yine ölüm sessizliğimdeydi ama ben sıkıldım,

Tabii bu sefer zil çaldı ayşe abla kapıyı açmaya gittiğimde 5 dakika oldu gelmeyince hepimiz ayağa kalkıp kapıya doğru yürüdük en önde ben vardım.

Kapıya baktığımda olduğum yerde kalakaldık karşımda duman abim vardı eee ne işi vardı burda ailesinin evine gitmiyor muydu... Lan?!?

Şu an bütün aile üyeleri bir bana birde duman abime bakıyorları Allâh aşkına hint dizisi mi çekiyoruz.

"Duman abi?!" "Sarışın ? "

İkimizde aunı anda "senin ne işin var burda " Dedik

Aile üyeleri aynı anda "siz tanışıyor musunuz" Diyince olaya el koydum "5 dakika önce konuştuğum duman abim " Herkes olayı kavramaya çalışırken velet koşarak duman abime sarıldı annem ve babama baktığımda onlarında gözlerinin dolu olduğunu gördüm.