" ကိုကို ဘာလုပ်နေတာလည်း "
အမြဲတိုင်းအကျီချွတ်နဲ့သာနေတက်တဲ့ Jeon..
အိပ်ယာနိုးလာတဲ့ပုံစံက ဆံပင်ကထိုးထိုး ထောင်ထောင်နဲ့..ထမင်းစားခန်းထဲဝင်လာကာ မနက်စာပြင်နေတဲ့ Kim ရဲ့ခါးလေးကိုအနောက်ကနေသိုင်းကာဖက်လို့ပခုံးပေါ်မေးလေးတင်ကာ မျက်လုံးလေးမှိတ်လို့ ပြန်အိပ်နေသလားတောင်ထင်ရသည်..
" မနက်စာလေ ကောင်လေး ဟော အိပ်ချင်နေသေးတာလား "
" ကိုကို "
Kim လည်း ဟင်းချက်နေတာကိုမီးခလုပ်ပိတ်လိုက်ပြီး Jeon ဘက်လှည့်လိုက်တော့ သူရဲ့ရှေ့ကနေခါးလေးဖက်ကာ ပခုံးပေါ်မှီထားပြန်သည်..
" ပြောလေ ကောင်လေး "
" အိပ်ချင်သေးတယ် "
" သွားအိပ်လေ ကောင်လေးရဲ့ "
" ကိုကိုနဲ့တူတူ "
" ကိုကိုအလုပ်.....အွန့် "
စကားတောင်ဆုံးအောင်မပြောနိုင် မှီထားရာကနေကောက်ထပြီး ပါးနှစ်ဖက်ကိုညစ်ကာ နှုတ်ခမ်းတခုလုံးကိုငုံချလို့အနမ်းပေးလာတဲ့ Jeon..
" အဲ့နှုတ်ခမ်းလေးက ထွက်လာတဲ့စကားက အလုပ်ဆိုတာကြီးပဲ ကျွန်တော်ကိုချစ်တယ်ဆိုတာပဲကြားချင်တယ် အဲ့အလုပ်တွေအကုန်ထွက်ခဲ့ပြီး ကျွန်တော်နားမှာတချိန်လုံးနေပေးစေချင်တယ် "
" ကောင်လေးကလည်း "
" ကျွန်တော်ကမလဲဘူး အမြဲထောင်နေတာ ကိုကိုအသိဆုံး ခုတောင် ထောင်ချင်ရင်ထောင်လို့ရတယ် အမြဲတန်း ready ပဲ "
" ကောင်လေးနော် "
" ရှက်ပြန်ပြီလား နောက်မရှက်အောင်လုပ်ပေးမယ် ကျွန်တော်ကလေ ကိုကို က ကျွန်တော်ကို အချိန်တိုင်းကြည့်နေစေချင်တာ ကျွန်တော်နားမှာပဲရှိနေစေချင်တာ ကျွန်တော်ကိုပဲဂရုစိုက်စေချင်တာ ကျွန်တော်အကြောင်းတွေကိုပဲ ကိုကို အတွေးထဲရောတကိုယ်လုံးမှာ ရှိနေစေချင်တယ် ကျွန်တော်ကိုပဲကြည့် ကျွန်တော်ကိုပဲချစ် "
သူပြောသမျှကို ဘာမှပြန်မပြောပဲ ပြုံးပြီးကြည့်နေတဲ့ Kim ကို မျက်မှောင်ကြီးကျုတ်ကာစိတ်ဆိုးပြန်တယ်..
