#គូរដណ្តឹងសម្អប់

Part7: ហត់ទាំងកាយ ហត់ទាំងចិត្ត

<ទាក់បានៗតែម្តង នេះរឺកូនប្រសារអ្នកម៉ាក់រើសនោះ ហាសហា៎គួរឲចង់សើចដល់ហើយនៀក> ជុងគុក នេះនាយគ្មានការងារធ្វើតើស៎មែនទេបានជាចូលចិត្តនិយាយមើលងាយគេបែបនេះ

<បងមានរឿងក៏ និយាយឲអស់មកអាលបានខ្ញុំទៅសម្រាក> ថេយ៉ុង ខ្លួនទ្រាំស្តាប់តទៅទៀតលែងចង់បានហើយរាល់ថ្ងៃនៃខ្លួនទ្រាំលើសពីនិយាយទៅហើយ

< យើងនិយាយត្រូវចំណុចមែនបានចង់ទៅលឿនម្ល៉េះ> ជុងគុក

<បងរាល់ថៃ្ងនេះ ចេះតែយ៉ាងមិចនៅក្នុងខ្លួន> ថេយ៉ុង

<ឥឡូវថ្លើមធំណាស់ណ៎ ហ៊ានតមាត់ជាមួយយើងទៀត> ជុងគុក

<ខ្ញុំនិយាយតែខ្ញុំ មិនបានតមាត់ជាមួយបងឯណា បើចង់បាននោះទល់តែសាកបានដឹង > ថេយ៉ុង កុំចាញ់ចិត្ត

<អែ...អែង អាក្មេងរោគចិត្ត> ជុងគុក តបទាំងក្រញ៉េងខ្លួន គ្មានតែគិតក៏គួរខ្ពើមដែរ

<ចង់ សាកដែរទេ> ថេយ៉ុង នៅតែបន្តឌឺដងដែល

<កុំសូម្បីតែគិត វាគ្មានថ្ងៃដូចបំណងអែងទេអាក្មេងកលល្បិចច្រើន> ជុងគុក ដល់ពេលគេនិយាយខ្លាំងទៅវិញអត់ហ៊ានអីណា

<ខ្ញុំ ក៏ចាំមើលដូចគ្នា> ថេយ៉ុង ក្រវីក្បាលហួសចិត្តតែម្តង រួចក៏ឡើងទៅលើបាត់

~~~ក្នុងបន្ទប់

<អ្ហឹក.....អ្ហឹកហេតុអ្វីទៅ ខ្ញុំតែងតែទទួលបានពាក្យបែបនេះចេញពីមាត់គាត់រហូតចឹង ខ្ញុំក៏ចអន់ចិត្ត ក៏ចេះឈឺចាប់ដែរ > ថេយ៉ុង មិញដូចជាខ្លាំងមកដល់បន្ទប់ ភ្លាម ក៏ប្រែជាទន់ជ្រាយតើស៎ខ្លួនត្រូវទ្រាំបន្តរស់នៅជានាយបានបែបនេះបានដល់ពេលណា ទៅបើរាល់ថ្ងៃនេះខ្លួនត្រូវនាយមើលងាយ មើលថោកឡើងរាល់ថ្ងៃទៅហើយ គិតទៅវាមានរយះពេលប្រាំខែដែរខ្លួនមករស់នៅទីនេះជាមួយអ៊ុំស្រី អ៊ុំប្រុសពួកគាត់ពិតជាចិត្តល្អជាមួយខ្លួនណាស់ខុសអី តែគូរដណ្តឹងរបស់ខ្លួនបែបជាមិនដែរផ្តល់ភាពស្និទស្នាលរឺមួយបង្ហាញថាគេជានរណាត្រូវជាអ្វីនឹងគេទេ បើមានក៏ជាមិត្តរបស់នាយដែរនិយាយមើលងាយខ្លួនការពីប៉ុន្មានខែមុន ស្មានតែគេមិនដឹងថានាយមានសង្សារនោះឲគេធ្វើយ៉ាងមិចបើខ្លួនមានឈ្មោះត្រឹមជាគូរដណ្តើរដែរគេមិនចង់ឮសម្បីតែសំឡេង គិតសព្វៗទៅតើស៎ពីជាតិខ្លួនបានសងបាបធ្វីបានជាជាតិនោះជួបមនុស្សមិនសូវប្រកបដូច្នេះ ។ តែថ្ងៃណាទៅបងមើលឃើញក្តីស្រឡាញ់ដែលខ្ញុំ ខ្ញុំក៏ចេះហត់ដែលខំតាមបងស្រឡាញ់ទាំងដែលបងស្អប់ខ្ញុំ ខ្ញុំទ្រាំរស់នៅថែមទាំងត្រូវបងស្តីទៀត តើមកពីវិញទើបទៅ ក៏មកពីក្តីស្រឡាញ់ខ្លួនមានចំពោះនាយ ទោះជាក្តីស្រឡាញ់តែម្ខាងក៏ដោយគេសុខចិត្ត មិនថារឿងអ្វីក៏ដោយវាសុទ្ទតែមានព្រំដែនដែរបើល ខ្លួនក៏ចាត់ ដូចពាក្យចាស់លោកហត់កាយ វាមិនស្មើនឹងហត់ចិត្ត ។

<ប៉ាម៉ាក់ បងប្រុសកូនពិតជានឹកអ្នកទងអស់គ្នាណាស់ អ្ហឹក...អ្ហឹក> ថេយ៉ុង គេយំឡើងទន់ហើយវាពិតជាចាប់ណាស់

-----ស្រមៃ

<អ៊ុំហៅខ្ញុំមកតើស៎មានការហេតុដែលបាទ> ថេយ៉ុង

<ថេយ៉ុង តើស៎កូនចង់ទៅរៀនបន្តនៅLAដែរទេកូនម៉ាក់> អ្នកស្រីចន

<ចង់តែថា ក្មួយសុំគិតមើលសិនតើស៎បានទេអ៊ុំស្រី> ថេយ៉ុងវាជាក្តីស្រមៃខ្លួនទាំងពីតូច

<ចា៎ ស្រេចតែកូនទេ បើកូនគិតរួចក៏ប្រាប់ម៉ាក់បានណា> អ្នកស្រីចន

<បាទ អ៊ុំស្រី> ថេយ៉ុង

----ត្រឡប់មកវិញ

<បើបងនៅតែនិយាយស្តីបែបទៀត មានតែខ្ញុំត្រូវកាត់ចិត្តពីបង កុំឲខ្លួនត្រូវឈឺចាប់ច្រើនជាងនេះ> ថេយ៉ុង

______________________________________

To be : continued ❤️❤️