Οι παραμυθάδες

43. Ανταπόδοση

Καθόμασταν στο σαλόνι του διαμερίσματός μου. Είχα μοιράσει σε όλους μπίρες και καθόμασταν ο ένας απέναντι από τον άλλο. Δεν μπορούσα να μην μοιραστώ μαζί τους αυτό που συνέβη στο γραφείο.

Ο Τζόναθαν, η Λιζ και ο Στίβεν είχαν έρθει μετά από παράκλησή μου καθώς ήθελα να τους μιλήσω για κάτι σοβαρό. Δεν ήξερα πώς να ξεκινήσω. Στην πραγματικότητα, δεν ξέρω καν τι ήταν αυτό που αντίκρισα.

Ο αψεγάδιαστος και ισχυρός Άλεξ Έμερσον, το άτομο που κατείχε αμέριστη ψυχραιμία και δύναμη, ο ευγενικός μας Άλεξ, είχε ασπρίσει σαν το πανί, όταν άκουσε το όνομα ενός και μόνο ατόμου.

Έδειχνε ότι το σοκ ήταν τόσο μεγάλο που δεν μπορούσε να ορθώσει λέξη σε εκείνον τον κοινωνικό λειτουργό που είχε έρθει να ζητήσει βοήθεια για έναν συγγενή. Ήταν η Ιζαμπέλ που μπήκε σαν ασπίδα και απέρριψε την παράκληση για βοήθεια.

Ένα σκοτεινό και απροσδιόριστο βλέμμα είχε ζωγραφιστεί στα μάτια της. Το άτομο που επιθυμούσε όσο κανείς να γίνει υπερασπιστής των αδύναμων, είχε διώξει άρον-άρον εκείνον τον άντρα αρνούμενη να δώσει βοήθεια και μάλιστα σε κάποιον συγγενή.

Ακόμη και μετά την αποχώρηση εκείνου του άντρα, ο Άλεξ έδειχνε ακόμη τόσο σοκαρισμένος που είχε προσκολληθεί στην αγκαλιά της αδερφής του και δεν την ελευθέρωσε παρά μόνο κάμποση ώρα αργότερα.

Σιωπή είχε πέσει ανάμεσά μας καθώς διηγήθηκα με κάθε λεπτομέρεια στους άλλους τρεις τα γεγονότα.

-«Νόμιζα ότι ήταν ορφανοί.» αποκρίθηκε η Λιζ.

-«Είναι. Ήρθαν στο ορφανοτροφείο στην ηλικία των τριών, σχεδόν τεσσάρων. Όμως η μητέρα τους πέθανε όταν ήταν δύο. Μάλλον έμειναν με αυτόν τον Λόιντ Έμερσον για ένα διάστημα πριν καταλήξουν στο ορφανοτροφείου όπου βρισκόμουν.» απάντησε ο Στίβεν.

-«Παιδιά, μιλάμε για τον Άλεξ εδώ. Εκείνο το άτομο δεν χάνει ποτέ την ψυχραιμία του. Δεν τον έχω δει ποτέ να τα χάνει.» αποκρίθηκε ο Τζόναθαν.

-«Αυτό δείχνει ότι ο Άλεξ έχει βαθιά ψυχολογικά τραύματα από αυτό το άτομο.» συμπέρανε η Λιζ.

-«Είναι απίστευτο. Όμως η Ίζυ τον ηρέμησε, σωστά;» αποκρίθηκε ο Τζόναθαν.

-«Δεν ξέρω. Η Ίζυ είχε μια εντελώς διαφορετική αντίδραση. Μιλάμε για την κατεργάρα και παιχνιδιάρα Ιζαμπέλ. Για το άτομο που τα μάτια της είναι καθαρά σαν καθρέπτης. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο σκοτάδι εξέπεμπαν τα μάτια της εκείνη τη στιγμή.» ψέλλισα και ρίγησα μόνο που το σκεφτόμουν.