🔑
Sabah uyandığımda Barış sanırım odada yoktu, en başta yattığım yerden odada göz gezdirdim ve Barış'ın odada olmadığını anlamamla yataktan kalktım. Tuvalete yürüyüp aynada kendime baktım.
"Kendimi hep ayna karşısında buluyorum amk."
Kendi kendime konuştuktan sonra saçlarımı yapıp yüzümü yıkıyorum, tuvaletten çıkıp telefonumu elime alıyorum.
"Oha lan.."
Bir hayranımın yaptığı editi görmemle bakıp kalıyorum, etkileşim vermiyordum ama çoğunu izliyordum. Bir anda tüm platformlarda hayranlarımın olması beni belli etmesem de mutlu ediyordu. Üstten düşen bildirimle gözlerim bildirime kayıyor. Ferdi yazmıştı. Şaşırdım çünkü genellikle benimle çok konuşmazdı. Mesaja tıklayıp okumaya başladım
Semih (milli takım)/ Ferdi (milli takım)
Ferdi (milli takım)
Semih sende Arda'nın numarası var mı?
Semih (milli takım)
Translate mi kullandın abi
BJKDJJVBJKBJCKV
Ferdi (milli takım)
Ne diyorsun aq
Semih (milli takım)
Neyse boşver
Arda'nın numarası mı lazım şimdi sana
ne yapacaksın ki
Ferdi (milli takım)
Semih numarasını ver sadece kardeşim
Semih (milli takım)
İyi al
+90 *** *** ** **
Görüldü (08.30)
Telefonu kapatıp yatağıma fırlattım ve üstüme Kartal Yuvasından aldığım tişörtü giymek için yatağımın üstüne koydum. Odadaki boy aynasından kendime baktım, dikkatimi göğüs uçlarımdaki izler çekti. Aynaya yaklaştım ve daha dikkatli baktım
"Sikeyim seni Barış."
Yatağımda duran tişörtü giyip altıma siyah ve biraz bol bir eşofman giyiyorum. Telefonuma tekrar bildirim düşüyor, bu sefer gelen mesaj Instagram uygulamasından. Uygulamayı açıp mesajlara bakıp Barış'ın yazdığını görüyorum. Yanaklarımın hafifçe kızardığını hissedebiliyordum. Mesaja bakmayıp telefonu kapattım ve kendime kahve hazırlayıp, kahvemi içerken oda kartını da alıp odadan çıktım.
Yan odanın kapısında Hakan abiyi görmemle yanına gittim.
"Günaydın abi."
"Günaydın Sarışın velet seni"
"Ayıp oldu abi"
Bunu dememle ikimiz de güldük.
"Birini mi bekliyorsun abi?"
"Yok Semih'im ya, oda kartım içerde kaldı onu düşünüyorum ne yapacağım diye."
"Abi yenisini versinler söyleyelim, gel hadi."
"Ben zekiyim ama sen benden daha zekisin."
"Tabi abi."
Hakan abiyle gülüşmelerimiz koridorda yankılanıyordu, asansörü çağırdığımızda gelen asansörden şapkası yüzünü kapatan yapılı bir beden çıktı. Tanıdıktı. Bu Barış Alper Yılmaz'dı.
