အပိုင်း (၁၁) နှမ်းယို
ကျောင်းကျွယ်က စာကြည့်ခန်းသို့သွားကာ စာရွက်၊ဘောပင်နှင့် တံဆိပ်ခေါင်းတို့ကို ယူလိုက်သည်။ ဖေ့လီသည် သူပြန်အလာကို တည်ငြိမ်စွာဖြင့် စောင့်နေ၏။
ညှိနှိုင်းမှုများ ပြီးသောအခါ ဖေ့ရုန်ဖူမှာ လုံး၀မှင်တက်နေ၏။ သူသည် သူတို့ပြောနေသော စက်ရုံစီမံခန့်ခွဲခွင့်များ အသုံးပြုခွင့်များကို နားမလည်သော်လည်း အချက်တစ်ချက်ကိုတော့ သိသည်။ သမီးဖြစ်သူ ဖေ့လီသည် စက်ရုံတစ်၀က်ကို ပိုင်ဆိုင်သူ ဖြစ်လာခြင်းပင်။
ရှောင်ရွှယ်ရွှယ်က သူမသမီးကို ထားခဲ့ကာ စာကြည့်ခန်းသို့ လိုက်သွားသည်။
သူမက အသံတိုးတိုးဖြင့် ယောက်ျားဖြစ်သူကို ပြောသည်။
"အစ်ကို သူမနဲ့ တကယ်ပဲ ပူးပေါင်းမလို့လား"
ကျောင်းကျွယ်သည် စာချုပ်မူကြမ်း ရေးနေ၏။ ဇနီးဖြစ်သူ၏ အပြောကိုကြားလျှင် သူမကို ကြင်နာသောအကြည့်များဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။
"ကွမ်းချွမ်ချန်းက သူမရဲ့ချင်းစိမ်းချိုချဉ်ကို တန်ဖိုးထားတယ်ဆိုကတည်းက အကျိုးအမြတ် ရှိလို့ပဲ။ စက်ရုံကို ဒေဝါလီ ခံခိုင်းလိုက်တာထက် စွန့်စားလိုက်တာ ပိုကောင်းတယ်"
"အစ်ကို ဘာကိုပဲလုပ်လုပ် ထောက်ခံပေးနေမယ်"
ရှောင်ရွယ်ရွှယ်က ပြုံး၍ သူ့ပခုံးကိုပုတ်သည်။ ထို့နောက် ထွက်သွားကာ ဖေ့လီနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် ထိုင်လိုက်သည်။ သူမက ဖေ့လီသည် စက်ရုံ၏ဒုတာ၀န်ခံဖြစ်လာမည်ကို တွေးပြီးနောက် မိသားစုကိစ္စများအကြောင်း စကားစလိုက်သည်။
"ညီမ ဘယ်မှာနေတယ်ဆိုတာ မမေးရသေးဘူးပဲ"
သူမသည် အလွန်သိမ်မွေ့ကာ ယဉ်ကျေးသော အမျိုးသမီးဖြစ်သည်။ သူမ၏ အပြုံးသည် ဖော်ရွေ၏။ ဖေ့လီက ပြုံးကာ မည်သည့်အရာကိုမှမဖုံးကွယ်ဘဲ ပြောပြသည်။
"မြို့ဘေးက ဖင်းနန်ရွာကပါ"
ဖင်းနန်ရွာသည် မြို့နှင့် သိပ်မဝေးပေ။ ရှောင်ရွှယ်ရွှယ်သည် ထိုရွာနာမည်ကို ကြားဖူး၏။
YOU ARE READING
အမြောက်စာ ဇာတ်ကောင်၏ ဇနီးသည်(ဘာသာပြန်)
Fantasy၁၉၈၀ ခုနှစ်ကို အခြေခံထားပြီး စာအုပ်ထဲ ကူးပြောင်းသွားတဲ့ ၀တ္ထုမျိုးပါ၊ အချက်အပြုတ်အကြောင်း တွေပါပြီး ဇာတ်လိုက်က ဆင်းရဲရာကနေ ချမ်းသာ၊ ၀ရာကနေ ပိန်သွားတာမျိုး၊ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ကြိုက်သူတွေ အကြိုက်တွေ့မဲ့ ၀တ္ထုလေးပါ
