Survivor-Bir Kolej Masalı

Bölüm-7

Sabahın köründe,kapının önünde,karşıdakı Fahriye Teyze'nin gözleri üzerimizdeyken bu çocuk "gel kardeşimle sevgili ol"diyordu.

-Hilmicem!İçeri girer misin?

-Ama Begüm ben sana Gökhan'la sevgili ol diyorum sen beni yatağa atma derdindesin.Oluyor mu yani? ,diye bağırdı.Rezil olmuştum.Fahriye teyze:

-Aaaah Begüm kusura bakma kulak misafiri oldum da yani bu çocuk ne diyor kızım?deyip kaşgöz yapmaya başladı.Al işte bir saate kadar tüm mahallenin dedikodu haberiydim.Bir de kulak misafiri olmuşmuş.Hepsi Hilmicem'in suçuydu.

-Hilmicem!!

-Begüm?

-Çabuk içeri!

-Tamam.

-Tamam!

-Tamam.

-Tamam!

-Tamam.Begüm kapıyı açarsan girerim.

-Akıl mı bıraktın insanda açıyorum bekle!

Arkamdan şöyle seslenmisti.

-Yakışıklılığım aklını başından aldı değil mi?

Bu çocuk kesin gerizekalıydı.Kapıyı açar açmaz yanağımdan makas alıp koltuğa oturdu.Rahatlığın bu kadarı yani.Üzerinde yeşil bir gömlek altında lacivert bir pantolon vardı.Saçları dağınıktı.Ve çok yakışıklı gözüküyordu.

-Beni incelemen bittiyse sana Gökhan'ı anlatayım.

Utanmamıştım.Niye ondan utanıyım ki?Zaten eminim bir çok kız onu böyle incelemiştir.Hatta sadece incelemekle kalmamışlardır.Ne diyorum ben yaa??

-Anlat bakalım kim bu Gökhan İntepe?

-Gökhan Keser.

-E kardeşim demiştin??

-Manevi olarak.Onu kardeşim gibi seviyorum yani o anlamda.

-Hımmm o zaman kim bu Gökhan Keser?

-İlk önce neden böyle bir şey istediğimi açıklayayım istersen?

-Olur.

-Gökhan senden hoşlanıyor.O benim kardeşim gibi.İki sene önce sevgilisi Müge'yi kaybetti.O günden sonra bu güne kadar hiç kız olmadı hayatında.Ama ilk defa dün bana bir kızdan etkilendiğini söyledi.Ve o kız sensin.Kusura bakma kendisi biraz zevksizdir de..

-"Kondoso boroz zovksozdor do".Serenay'ı görmesem gerçekten inanıp zevksiz sanıcam Gökhan'ı.

-Nesi varmış Serenay'ın taş gibi kız işte.Hem sen kıskandın mı bakayım beni?

-Senin neyini kıskancam?Konudan uzaklasmayalım lütfen.Evet bana Gökhan'ımın bir fotoğrafını göster.

Alaycı yüzü gitmişti bir anda.Yanlış bir şey mi söylemiştim?Telefonu cebinden çıkarıp bana verdi.

-Al!

-Ver! Ne olmuştu da bir anda sinirlenmişti?Bana kızmaya hakkı yoktu.Bende ona soğuk bakışlarımı attım.Tabi bir de dil çıkardım.Ama arkasından.Zaten balkona çıkmıştı.Resme baktım.Oha!!Çocuk taş!Resme bir daha baktım.Sonra bir daha.Yani ben mavi göz delisiydim.Ve bundan sonra en sevdiğim mavi göz Gökhan'ınki olacaktı.Tam dönüp Hilmicem'e kabul ettiğimi söylemek için ağzımı açacaktım ki elini dudaklarıma koydu.

-Kabul ettiğini biliyorum,dedi.

Zaten kabul etmiştim ama bu kadar kendinden emin konuşması biraz sinirdi.Ben de o yüzden:

-Kabul etmedim ,dedim

- Gerçekten mi?
Sanki yüz ifadesi biraz yumuşamıştı.Ya da bana öyle geliyordu.Alaycı bir yüz ifadesi takınıp,konuştum:

-Hilmicem şaka yaptım.Tabiki kabul ettim.Bu çocuk kaçar mı?

-Neyse o kaçmaz ama ben artık kaçayım.Serenay buraya geldiğimi ögrense evini bombalatabilir.

-Olur.

-Görüşmeyiz.

-İnşallah.

Hilmicem gittikten sonra kapı tekrar çalınmıştı.Hilmicem bir şeyini mi unutmuştu acaba?Kapıyı açtığımda karşımda sinirden kıpkırmızı kesilmiş bir Anıl görmeyi beklemiyordum.Yoksa Hilmicem'i buradan çıkarken mi görmüştü?

-Ne oldu Anıl? Ne bu hal?

-O buraya gelmiş Begüm.Utanmadan bizim okula
kaydını yaptırmış.Biliyordu burada okuduğumu biliyordu.Şimdi onu unutamadığımı düşünecek.Ama unuttum mu ben bile bilmiyorum ki?Ne yapıcam Begüm?!

-Dur sakin ol!Kim geldi?

-Berna!!

Evet!Hikayeye Berna ve Gökhan'da katıldı.Olaylar yavaş ilerleyecek.Kusura bakmayın.Hilbeg aşkı çooook sonra.Sizin de düşüncelerinizi almak isterim.Anıl ve Almedalı bir bölüm de yapayım mı??