Survivor-Bir Kolej Masalı

Bölüm 18

-Begüm hadi uyan.

-Bak su geliyor.

Ohh be rüyaymış,diye fırladım yataktan.

    Karşımda Hilmicem sapasağlam duruyordu.Ona bir şey olmamış :).Rahatladım yani.Niye ben kendimden önce ona seviniyorsam ?

-Begüm!

-Ne var?

-Yarım saat seni uyandırmaya çalıştım,bir yarım saat de daldığın düşüncelerden ayıramam.

-Senin ne işin var benim odamda?

-Hazırlan ,yarışa gidiyoruz.

-Aynı rüyadaki gibi,diye mırıldandım.

-Ne?

-Yok bir şey .Ben gelmesem ...

-Çabuk ol! 

     Aynı rüyadaki gibiydi.Bugün ölecektik.Ve herşeyin suçlusu Hilmicem olacaktı.Dolabın karşısına geçtim.Rüyada giydiğim askılı ve şort karşımdaydı.Yapacak bir şey yoktu.Kaderdi bugün ölecektim.Ben daha çok gençtim.Arkamdan ağlayacak kimsem yok...Bir Anıl,bir Almeda ağlar belki  diye ağıt yakıp bir yandan da üzerimi giymeye başladım.

        Hazırlanıp aşağı inecekken karnım guruldadı.Rüyadaki gibi acıktım.Son yiyeceğim şey bir elmaymış.Onu da yemeden ölmeyeyim deyip bir elma alıp Hilmicem'in yanına gittim.Acaba o ne yemişti en son?

-Hilmicem en son ne yedin?

-Pizza.

    İyi bari en sevdiği yemeği yemiş en son.Gerçi bu çocuk pizzadan başka bir şey yiyor mu ?Onu da bilemiyorum ama.

-Kızım sanki biz senle ilk tanıştığımızda sen daha zekiydin .

-Seni  görünce beyin devrelerim senle uğraşmaktan intihar ettiler.

-Sen şuna aklımı aldın desene.

-Aklımı aldığını kabul etsem susacak mısın?

-Hayır,dedi sırıtarak.

-İyi.

-Tamam.

Yarışa geldiğimizde gerçekten taş çocuklar vardı.Hatta bana bakan sarışın çocuk bile buradaydı.Kesin ölücemmm.Yani tüm alametler vardı.Hilmicem' e artık geri dönmesini söylemedim.Zaten dönmeyecekti ve ölücektim.

-Ne oldu o kadar mı çok korkun var?

-Neyden?

-Hızdan .

-Evet beni öldürecek kadar bir korkum var.

-İyi sana da ceza olmuş olacak.

  Burada ölücem onun yüzünden.Hala ceza derdinde....Acaba ona gördüğüm rüyayı anlatsam bana inanıp da yarışa katılmamazlık eder mi?En azından şansımı denemeliydim..

-Hilmi-

Yarış başlıyor!!Herkes bebeğinin yanına!

-Ay yine bebek diyor yaa ..

-Hadi gel arabanın yanına gidiyoruz.

-Bak Hilmicem lütfen çok hızlı sürme tamam mı?

-Ben daha önce bu yarışı hiç kaybetmedim.Serenay'la kaza yaptığımızda bile.

-Biliyorum.derken arabaya binmiştim bile.

Yarış başlıyor!

Ölmeye son beş dakika.

Hazır!

Başla!

Hilmicem başla sesini duymasıyla tozu dumana katarak sürmeye başladı.

100

180

-Hilmicem dur bak ölücez.

-Merak etme! Bir şey olmayacak..

200

Burada bu gerizekalıyla ölecektim.

250

Ağlamaya başladım.

-Dur artık dur diyorum sana diye bağırdım.

Durmuyordu ,burada ölecektim.Sonra birden etraf karardı.

***

      Saçımda hissettiğim ellerle uyandım.Geçen sefer Hilmicem'le geldiğimiz yerdeydik.Başımı kaldırdığımda karşımda Hilmicem duruyordu.Ben... ben ölmemiştim.Bunun için bir an kalkıp dans edecektim ama şimdi sırası değildi.Bayılmış olmalıydım.Hilmicem hala beni sakinleştirmek için elini saçımdan çekmiyordu.Aslında şu an gerçekten sakindim.Fazla sakin.Sanki hiç Hilmicem'le  o arabaya binmemiş gibi,kriz geçirmemiş gibi.Bayılmasam belki durmayacaktı.O aptal yarışın benden daha değerli olduğunu göstermiş oldu.Elini çekip ayağa kalktım.Hilmicem'e baktığımda dağılmış gözüküyordu.Ama umrumda değildi.Yürümeye başladım.

-Nereye?

-Seni ilgilendirmez, dedim umursamaz br tonda.

-İlgilendirir.

-Neden?Seni tanımıyorum ki.

-Ne demek seni tanımıyorum?!

-Sen benim için yabancısın,dedim buz gibi bir tonda.

-Bak sen bayıldığında zaten yarıştan çıkıp buraya geldim.

-Umrumda değil.Devam edebilirdin.

-Bak!

-Bakıyorum!

-Ben senden...

-Evet.

-Ben senden...

-Senden.

-Özür dilemeye çalışma.deyip ilerledim.

Hilmicem:

-Özür dilerim Begüm gitme lütfen!

Rüyaydı geçen bölüm.Bu bölüm nasıldı?Yorumlar ve oylar ne kadar fazla olursa bölümler de o kadar hızlı gelir.