¤ 9. BÖLÜM ¤

62 11 1
                                    

Burak'tan

Uçak hızlı bir şekilde düşüyo ve biz hiçbir şey yapamıyoruz. Derin içeride çırpınıyor. Ben burda oturmuş boş boş etrafa bakıyorum.

İrem bağırıyor.Savaş sanki birşey yapabilecekmiş gibi etrafa bakıyor. Egeyse irem'i sakinlestirmeye calisiyordu ama kendiside cok endiseli gozukuyordu.

Aslında kimse benim savaş'la tanışmadan önceki hayatımı bilmiyor.

ben iyi bir aile cocuguyum derslerim iyi sınıfın öğretmenlerin gözdesi okul dışında yüzmeye ve basket kursuna gidiyordum. Daha sonra kendimi taşıtlara verdim daha cok fazla hızlı gidenlere ve havada olanlara ama bu istegimi gerceklestiremedim cunku ailem bir ucak kazasinda vefat etti aslında olay çok değisik olmus yani ućaktan iki kişi kurtulmus biri bebek digeri kız cocugu nasil kurtulduklari cok enterasan bir kurtulma olmus

benim annem ve babamda kurtulmus ama uçağın kolları karınlarına girmiş uçaktan ağır yaralı bir şekilde çıkmışlar sonra hastanede yoğun bakımda kaybettim ben onları sadece o ikisinin kurtulmasının nedeni kızın ucak kullanmayı bilmis olmasi ve alinacak tedbirlerin nasil oldugunu iyi bilmesi aslinda iceride hostesler varmis ama genc olduklari icin hemen onlemlerini alamamıslar ve o ucakta bulunan iki kisi haric butun yolcular ölmüş

Bu olaydan sonra ben birdaha ucaga ilgimi kestim. Mecburiyetten dolayi birkac kez bindim. Arkadaşlarımın zorlamasıyla helikopter kullanmaya basladim aslinda su durumdada belki yardim edebilirim derine ama ucakla helikopter biraz farkli sanirim sansimi deneyecegim...

Emniyet kemerimi cıkarttım ayağa kalktım ve Savaş'ın bana anlamaz gözlerle baktıgını gördüm sırıtıp

"Beyler ve bayanlar kurtarıcınız aynı zamanda Yardımcı piloatunuz iş başında" dedim ve hızlı bir şekilde Derinin yanına gittim. Hadi başlıyoruz...

"Derin iyi misin? " diye sordum cünkü derin cok tedirgin gözüküyodu.

"Sence Nasılım Burak " dedi

"Tamam sen şimdi sakin ol ben halledecegim " dedim ve koltuğa oturdum...

------------- ----------- -------------

SAVAŞ'TAN

"İki kişilik Ve uç kişilik oda var mı "dedim evet sonunda kurtulmustuk nasıl oldu bilmiyorum ama Burak bizi kurtarmıştı ve bir otel bulmuştuk oraya yerleşmek için oda rezervasyonu yaptırıyordum

"Evet var Buyrun bunlar oda kartınız 383. Oda ve 384. Oda sizin "

"Teşekkürler" diye benden önce davranıp söze girdi İrem.
Bu kızdan hiç hoşlanmamıştım çok bilmiş tavırları vardı Derin'inde vardı ama onunki fazla göze batmıyor en azında ne diye bu kızı çağırdıysa neyse

"Derin sizin oda kartınız al 383'e geçin siz"dedim erkeklere el hareketi yapip gelmelerini söyledim onlarda ben giderken peşinden geldiler.
" Odaya eşyalarımızı bırakıp yemeğe gidelim ,acıktım düşme korkusu acıktırdı "dedim alayla

Çok değişik bir tecrübeydi Burak yardımcı pilotunuz iş başında diyince ilk başta alay ettiğini sandım sonra ciddi olduğunu anladigimda ilk meraklandim ne yapabilir ki diye ama sonra sinirlendim kimse benim işimi yapamazdı...

Uçak daha hızlı düşmeye başlayınca içeri gidip Burak'a kızmaktan Vazgeçtim ve onun yapmasına izin verdim.

Burak gittikten iki dakika sonra Derin içeri girdi ve hepimize alınması gereken tedbirleri söylemeye başladı yukarıdaki düğmeye basti ve içerden maskeleri bize verdi uçak çok sallandigi için ayakta zor duruyordu.
Otur Derin düşeceksin dedi irem
Oturup oradan yapmamiz gereken şeyleri söyledi bizde yapabildiğimizin en iyisini yapmaya calistik e sonuçta ölüm var aslında uçaktan düşmek bana koymuyo ama hiçbirşey yapamamak koyuyo ...

İmkansızımHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin