Batık Deniz

0.3 -

9 Ay değil ,19 bahar ...
Karnımda değil , kalbimde sancılar .
Anne kolların beni sarmıyorsa söyle neye yarar ?

☆

Sonunda kendilerini eve atabilmiş ikili huzursuzdu .
Çocuğun hareleri kız ile bebek arasında ilmek işlerken , kız da her şeyden bihaberdi .

Çocuk , kızın omzuna attığı elini sakin ve usulca kaldırdı .
Yine aynı sakinlikte kapıyı çalarken , kucağında uyuyan sabiye kaydırdı gözlerini .

İki eliyle bebeğin sırtına destek verirken kız kardeşine doğru eğildi ve bebeği kızın kucağına bıraktı .

" Direkman kendi odanıza gidin bal tanem . Sizin ardınızdan hemen bende geleceğim . "

İtiraz etmek için ağzını açan kızın lafını bölen , aniden açılan kapıydı .
Kız beklemediği bir anda gerçekleşen bu hamle karşısında sarsılırken çocuk durgundu .

Anne kapıyı açtı ve kenara çekilerek içeri geçmelerini işaret etti . Evet anneydi o kadın .
Bir sahiplik eki yoktu , anneydi sadece .
Başka hiç bir şey değildi .
Ne onların annesiydi , ne hayat arkadaşıydı .
O kadın sadece anneydi ...

Kız , kardeşini arkada bırakmak istemezcesine kapının yanındaki merdivenlerden yukarı çıkarken , çocuk içeri girmesiyle vücuduna değen sıcak havayı hissetmekle meşguldü .

Üşümüştü ve büyük ihtimal hasta olacaktı . Fakat olabilirdi , huzurluydu ve kardeşi mutluydu . Bu yaptığına değmişti ...

" O çocuk kimin ? "
" Ne o , iyilik yaparak işlediğin günahların bedelini mi ödemeye çalışıyorsun ? "

Yanında sik sik konuşan kadınla derin bir nefes aldı çocuk . Aynı anda buz mavisi harelerini kadına kitlerken konuşmak istemiyordu , ancak bir açıklama yapıp bu kadını susturmak zorundaydı .
Biliyordu ...

" Sadece yolda bulduk , yağmur yağıyor ve Alina bırakmadı . Tamam mı ? "

Gardıroptan kendisine ait ceketlerden birini giyerken bıkkınca konuşuyordu çocuk .
Canı acıyordu ve kimse görmüyordu .
Bir kenarda ölüp gidiyordu ve herkes onu izliyordu ...

"ÇAYIM NEREDE KALDI ! "

İçerden gelen gür bağırma sesi karşısında alelacele mutfağa geçti kadın .
Bir kaç dakika sonra mutfaktan elinde çayla çıkarken , çocuk hala kapının önündeydi .
Ne yapacağını bilemez bir halde sadece bekliyordu .

Önünden geçen annesiyle kafasında bir kaç ampul yanmıştı .

" Ver bana . "

Diyerek kadının elindeki çaya uzandı çocuk . Biliyordu , eğer kadın içerideki pisliğin yanına giderse ortalık karışacaktı .
Ve ne olursa olsun bu kadın annesiydi , zarar gelmesine izin veremezdi .

" Gerek yok , ben götürürüm . "

Titrek ve ince sesiyle elinden alınan çaya bakakaldı kadın . Soluk alış verişleri her bir duvarda yankılanırken kendisi gergindi .

Arkını ne kadar oğlu olarak sevmese de , sokakta görse tebrik edeceği bir insandı .
Yada bilirsiniz . İnsanlar işine gelen şeyi severler . Bu onların felsefesidir ...

" Sen sadece Alinanın yanına git , ona ilaçlarını ver ve getirdiği çocuğa bakmasına yardımcı ol . Senden istediğim tek şey bu , lütfen ... "