3 Büyük alem birbirine küstüğünde gökyüzü zayıf düşmüştü.
Yeryüzünün Bereketi Azalmış.
Yer Altı Kötülüğe yenilmişti.
Adalet son cançekişmelerini yaşarken,
Krallıklar birbirine girmişti.
Gökyüzü nurunu kestiğinde,
Yeryüzü ölüme diz Çöktü.
3 Büyük...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
YENİDEN DOĞUŞ
Dehşet bir baş ağrısı ve heryanı ağrıyan vücudumla savaşa girmiştim sanki. Ben göz kapaklarımı açmaya çalıştıkça o inatla geri kapatmama sebep oluyordu.
Kulaklarımı dolduran seslerden kimin kim olduğunu ayıt etmeye çalışsamda ne cümleleri, nede sesleri ayırt edebiliyordum.
"Bana hemen neler olduğunu anlatın lordum."
"Sakin olun leydim."
"Kızımı bu hale gelirken siz neredeydiniz lordum!?"
"Sakin olun dük Delmar"
"A-Anne" zorla çıkarmış olduğum sesim odada büyük bir sessizliğe sebep olmuştu.
Sonunda gözlerimi aralayabilmiştim.
Aralayabilmiştim aralamasınada, lan bunlar kim!?
Büyük bir çığlık atıp hızla yataktan fırlamıştım ki başımın dönmesiyle düşmeye meyillendim ancak bir çift el belime sarıldığında kim olduğuna bakmak için gözlerimi hızla arkama çevirdim.
Vayy
Mavi ne zamandan beri bu kadar güzeldi?
Ve bir ressamın ellerinden çıkmışçasına yakışıklı olan bu adam kimdi?
Bir dakika ya ben niye tanımadığım bir adamın elleri arasındaydım.
Birkez daha çığlık attığımda hızla ellerini çözüp odanın en uç köşesine koşup duvara yapıştım.
Bu odanın çıkışı yok muydu?
Gözlerim çıkacak bir kapı ararken odada kendimi saymazsam 1 kadın 2 erkek vardı.
Orta yaşlarda olduğunu düşündüğüm kadın ellerini yavaşça kaldırıp bana yaklaşmaya başladığında duvara iyice yapışmıştım.
Kimdi bunlar? Ben neredeydim ve bunlar neden kostüm partisinden fırlamış gibi ortaçağ tarzı takılıyordu?
"Ferya, hayatım sakin ol. Sorun yok. Geçti birtanem." diyerek yaklaşmaya başlayan kadına öyle bir baktım ki kadın bir an ağzından çıkanları sorgular gibi oldu.
"Af buyur ne? Neyim ben neyim? Ferya da kim?" dememle kadın olduğu yere çivilenmiş gibi kaldı. Suratı, dünyanın en ayıp şeyini duymuş gibi kızarmaya başladı.
Arkada, saçlarının arasında hafif hafif beyazlıklar olan adamda yaklaşmaya başlamış, kadının bir adım arkasında durup elini omzuna koyduktan sonra "Bize, en son hatırladığın şeyi söyler misin kızım?" demişti.
Sorusunun üzerine kendi içimde düşüncelere daldım.
En son hatırladığım kalbime giren bir demir çubuktu. Elim yaraya dokunmak istercesine sol göğsümü buldu.
